เราไม่มีเพื่อนคบค่ะ คือทะเลาะกับเพื่อนนั่นแหละแล้วเขาตัดเพื่อน ตอนแรกก็อ้อนวอนจนน่าสมเพชเลยขอโทษตั้งหลายครั้ง แต่เขาก็ตอบอือๆ แล้วก็ไม่สนใจเรา ประมาณแบบจะ'อ้อนวอนกูยังไงกูก็จะตัดออกไป' เราว่าจะไปคบเพื่อนใหม่ไปหาเพื่อนใหม่ ต้องเข้าใจนะคะว่าทุกคนมีกลุ่มมีเพื่อนกันหมด
แล้วเราเนี่ยไม่ได้ใจกล้าขอเข้าไปอยู่ด้วยขนาดนั้น แล้วเขาอยู่คนละห้องด้วย
แต่พอเราไปคบกับเด็กเรียนไอ้พวกที่มันตัดเพื่อนกับเราก็จะไปบอกเด็กเรียนว่าเราเป็นคนงั้นคนงี้ แล้วเราก็ไปคบกับเพื่อนผู้ชายแต่มันก็ไม่ค่อยรู้สึกดีเท่าไหร่ เพราะตอนเที่ยงเราก็ต้องอยู่คนเดียวอยู่ดีเพื่อนผู้ชายมันก็ไม่ได้จะมานั่งกับเรายังงั้นหรอก ไม่รู้ใครเคยเป็นรึป่าวตอนเรานั่งคนเดียว อยู่คนเดียวจะมักมีคนมองตอนเดินผ่านหรือเราคิดไปเองไม่รู้นะ จนทำให้เรากดดันขึ้นมา มันจะเป็นแบบนี้บ่อยจนตัวเองเอาโทรศัพท์ทำเป็นโทรหาคนนั้นคนนี้
ก็ละอายใจตัวเองนะ5555
เราอ้อนวอนอย่าเปิดเทอมตลอดเพราะกลัวพวกนั้น กลัวสายตา กลัวเขาพูดแซะ
เราอยู่กับไอ้พวกนั้นจะ3ปี อยู่ดีๆเราก็โดนไล่ออกมา มันทำตัวไม่ถูกค่ะมันกดดันมันขาดความมั่นใจ