มีใครเป็นแบบเราบ้างตอนนี้สถานการณ์ค่อนข้างแย่แต่เราอยากไปเรียนที่หอแต่พ่อแม่ไม่ให้ไป?

คือว่าเราตั้งแต่เด็กเราไม่เคยได้ไปเที่ยงไหนกับเพื่อนเลยมากสุดก็ทัศนศึกษากับโรงเรียนหรือไปเที่ยวไกลๆก็ไปได้แค่กับโรงเรียน เราอยากใช้ชีวิตมากเรามองเห็นเด็กผู้ชายคนอื่นบ้าง เราต้องทำงานกับที่บ้านมาตลอดตั้งแต่เด็กพอเราพูดขอไปไหนเราก็จะโดนดุโดนด่าบ้าง จนเรากลัวการคุยกับครอบครัวเราเลยมีความรู้สึกอิจฉาเด็กคนอื่นที่ไม่ได้มีฐานะเท่าเราแต่เขามีความสุขกับครอบครัว เขาได้เล่นกับยายเล่นกับแม่พูดคุยกันเหมือนเพื่อนเล่นปรึกษาเราเห็นคนเหล่านั้นแล้วเรารู้สึกอิจฉามากๆเพราะเราแทบทำอะไรเหล่านั้นไม่ได้เลย เราเลยรู้สึกไม่อยากอยู่บ้านเราจึงพยายามเรียนพิเศษเพื่อเราจะได้ไปเจอเพื่อนใหม่ๆ เราไม่เคยได้ลองทำอะไรด้วยตัวเองเลยเราได้แต่เดินบนเส้นของพวกเขา เราเคยพยายามคุยกับเขานะครับ เราใช้เหตุผลของเราแต่เขากลับบอกว่าเถียงโดนด่ากลับ เราก็ไม่รู้ว่าเราโตมายังไงรึเพราะเราไม่มีพ่อตั้งแต่เด็กพ่อแม่หย่ากันเราอยู่กับแม่ทำงานมาตลอดตอนยังมีพ่อก็ฟังพ่อแม่ทะเลาะกัน เราก็สงสารแต่แม่เราก็เลยเลือกที่จะช่วยแม่ แต่พอเราเริ่มโตขึ้นเราไม่รู้เลยว่าเขารักเราแบบไหน เราได้เป็นสภานักเรียนตอนม.4 เราอยากช่วยกิจกรรมใน รร เพราะบ้านเราก็อยู่ใกล้มากกว่าเพื่อนๆเพราะบ้างคนอยู่ไกลมากจนต้องมาขอค้างบ้านเพื่อนแต่เรากลับต้องรีบกลับบ้านเพราะถ้าเรากลับช้าเพราะเหตุผลช่วยกิจกรรมเราก็จะโดนว่าและก็จะไม่ให้ทำเราบอกเราอยากไปทำงานหาตังเองบ้าง แต่เขาก็ว่าเราว่าเราจะไปทำอะไรได้ก็เพราะเขาไม่เคยให้เราได้ลองทำอะไรเลย เราเลยยิ่งอยากทำอะไรด้วยตัวเองบ้างพอพูดไปก็โดนด่าเราก็เลยไม่อยากพูดอีก แล้วยิ่งช่วงนี้มีโควิดเราต้องเรียนออนไลน์เราก็อยากไปเรียนคนเดียวไปอยู่หอคนเดียวอยากอยู่คนเดียวไม่อยากเรียนอยู่แล้วมีแต่คนเรียกตอนม.6 เราแทบไม่ได้เรียนเขาบอกเราไม่ต้องเรียนให้ช่วยทำงานที่บ้านแล้วเราก็ไม่รู้เรื่องไรเลยดีที่เรามีเพื่อนคอยบอกว่าต้องทำอะไรบ้างเราจึงผ่านมาได้เพราะเรียนแค่ครึ่งเทอม เราบอกเลยว่าตอนเราไป รร เรามีความสุขมากกว่าเราได้กลับมาอยู่ที่บ้านอีกถึงบ้างคนอาจจะบอก เดี่ยวก็จะรู้ว่าเป็นไงคือเราก็เหนื่อยในแบบของเราอ่ะเราเหนื่อยมามากพอแล้วอ่ะเราไม่ได้อยากเป็นนกที่อยู่ในกรงตลอดเวลา เราอยากออกไปทำอะไรด้วยตัวเองบ้าง อยากบินด้วยตัวเองบ้างถามว่าเราไม่สงสารพ่อแม่หรอไปอยู่หอเราก็สงสารเราก็จะทำในหน้าที่เราให้ดีที่สุด ไม่รู้ว่าใครจะเป็นเหมือนเราไหมนะคับหรือเราเป็นแค่คนเดียวกับที่บ้าน ขอบคุณครับ