ช่วยแต่งกลอนสุภาพ  ต่อบทที่ 2 ให้หน่อยค่ะ *ต้องรีบส่งครู*

ลำนำสายน้ำในใจมนุษย์ สายน้ำไหลผ่านเมือง ผ่านหัวใจ ผ่านความหวัง นี่คือเสียงลำนำแห่งสายน้ำในใจมนุษย์ ก.การเมืองบทที่ 1: ลำนำแห่งสายน้ำวิปโยค สายน้ำไหลหลากท่วมเมืองบ้านเรือนชั่วคราว ถนนหนทางทอดยาวไ

« เรื่องเล่าขานของผู้กล้า » - เรียงร้อยตำนานเล่าขานนิทานกาล - กล่อมประสานสู่ความฝันรัตติกาล - กล่าวถึงเรื่องราวหมอกหนา ณ กลางป่า - ทำให้ผู้มาเยือนล้วนต่างหลง

เวลา วารี ไหลไปมิย้อนกลับ ทางเดิน คนจริง มิเหลียวหลัง แรกรุ่น ก้าวข้ามฤดู มีพลัง มิรอรั้ง พุ่งไป เส้นชัยปอง ร้อนแดด ฝนหนาว หลายคราวผ่าน ล้วนถึงกาล งานเลิก ให้ลาถอย ผ่านชีวิต มากล้วน ทิ้งร่องรอย แดดอ่อ

ไม่ตั้งเค้าหลั่งเทรินไหลชุ่มช่ำ สายฝนพรำปกคลุมพื้นหญ้าสดใส เสียงฟ้าร้องก้องชัดทุ่งนาไพร บอกเตือนไว้ฝนปีนี้ถึงทีจร สกุนาลาร้องทั่วท้องทุ่ง ต่างหมายมุ่งคืนถิ่นบินสับสน กลับคืนถิ่นบ้านเกิดที่เคยยล กาลเว

สวัสดีครับ ช่วงนี้เห็นข่าวน้ำท่วมภาคใต้แล้วรู้สึกใจหายมากครับ หลายๆ พื้นที่ถูกน้ำท่วมจนได้รับความเสียหายหนัก โดยเฉพาะบ้านเรือนของพี่น้องที่ต้องสูญเสียทั้งทรัพย์สินและสิ่งของที่สะสมมาตลอดชีวิต ทุกครั้

หมายเหตุ....กลอนซ้ำค่ะ เพราะกระทู้โดนแบนไม่สามารถวางในห้องได้เลยต้องวางใหม่ ก้าวพลัดหล่นหลุมหล่มปมมืดมน แรงทุกข์ทนบดเบียดเครียดเขม็ง เหมือนติดบ่วงหน่วงจิตคิดเศร้าเช็ง ค้นทางไหนเคว้งมืดมึนตรอมตีบตัน