ช่วยแต่งกลอนสุภาพ  ต่อบทที่ 2 ให้หน่อยค่ะ *ต้องรีบส่งครู*

« เรื่องเล่าขานของผู้กล้า » - เรียงร้อยตำนานเล่าขานนิทานกาล - กล่อมประสานสู่ความฝันรัตติกาล - กล่าวถึงเรื่องราวหมอกหนา ณ กลางป่า - ทำให้ผู้มาเยือนล้วนต่างหลง

เรียน ผู้รู้, ผู้สนใจ, กวี และมิตรรักนักกลอน ข้าพเจ้าใคร่ขอคำชี้นำ, คำเสนอแนะหรือคำวิพากษ์ สำหรับกลอนอวยพรบทนี้ พรเฉลิมเผดิมศก แคล้วอาดูรสูญวิโยคปราศโศกศัลย์ เสวยหรรษ์นันท์ปรีดิ์เปรมเขษมสรวล พรรังส

จันทร์เดือนแรมแวมวับจับท้องฟ้า พสุธามือมิดสนิทแสง ยินแต่เสียงหรีดหริ่งแลแมลง เหมือนฟ้าแกล้งปล่อยเราให้เหงาใจ ฟ้ามืดมิดเปรียบได้ใจมิดมืด ความรักจืดเธอจางห่างไปไหน ทิ้งให้ฉันอยู่เดียวแสนเปลี่ยวใจ อยู่ห

42. สพฺพรตึ ธมฺมรติ ชินาติ ความยินดีในธรรม ย่อมชนะความยินดีทั้งปวง ลาภยศยอยกล้วน...........ชนนิยม รูปกลิ่นเสียงรสภิรมย์.......ชอบแท้ กามคุณสุขทับถม...........เพลินอยาก หากแต่อนิจจังแล้...........แ

https://www.youtube.com/watch?v=BqLhkRaze_k Cr. Youtube ไกลแสนไกล สู่สุดปลาย โค้งฟ้า แม้จะล้า สู้เดินสู้ ทำให้ได้ เส้นทางหนอ ลำบากนัก ใช้แรงใจ สองเท้าก้าว ไปให้ไกล เส้นชัยนำ ชีวิต แสนยากเข็ญ เ

๐ หนักทรวง หน่วงสาร นานยิ่งหนัก เหมือนจิต มิตรหัก มักชืดเหมือน เตือนใจ ใฝ่เจ้า เฝ้าบอกเตือน ชายเบือน เชือนชอบ ปลอบเชิงชาย .. ๐ จิตเศร้า เหงาซ้ำ จำโศกจิต หมายอ้าง หมางผิด มิตรคาดหมาย คลายแล้ว แคล

ภิกษุ ! สำหรับปัญหาของเธอนั้น เธอไม่ควรตั้งคำถามขึ้นว่า “มหาภูตสี่ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม เหล่านี้ ย่อมดับสนิทไม่มีเหลือ ในที่ไหน ?” ดังนี้เลย ; อันที่จริง เธอควรจะตั้งคำถามขึ้นอย่างนี้ว่า :-