คือว๊ากและกรี๊ดกันแรงมากกกกก คือมันเป็น passion ของความกระหายชัยชนะอย่างแท้จริง กลัวทีมไทยเจอ passion แบบนี้ไปแล้วจะสติหลุดกลัวจะหงอไปเลยครับ

เกิดความสงสัยสำหรับกีฬาเพราะทั้งสองรายการจัด 4 ปีครั้งเหมือนกัน แต่รายการไหนยิ่งใหญ่และขลังที่สุดสำหรับวอลเลย์บอลทั้งทีมชายและทีมหญิง

นอกจากฝีมือที่จะมาเป็นอันดับหนึ่ง ความมั่นใจก็เป็นสิ่งสำคัญของนักกีฬา เราอยากทราบว่ามีนักตบลูกยางคนไหนบ้างที่ยังเล่นอยู่ในปัจจุบัน ที่ชอบ เหวี่ยง วีน ว้าก ใส่คู่ต่อสู้หรือเพื่อนร่วมทีมบ้างครับ? ปล.ขอน

😃​เราอยากให้สมาคมวอลเลย์บอลไทยและทีมโค้ช หันมาให้ความสำคัญกับ “พื้นฐานวอลเลย์บอล” อย่างจริงจัง โดยเฉพาะในระดับเยาวชน เพราะตอนนี้เด็กไทยยังขาดทักษะพื้นฐานที่มั่นคง ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นสำคัญท

Passion สำคัญนะเราว่า. ส่งพลังกันและกันให้นักกีฬาสู้ไม่ถอย พลาดก็หงุดหงิดบ้าง แต่ไม่มีหงอ สายตาดูลุกโชน แบบ กุจะสู้ ถึงแม้จะดูอ่อนกว่า ก็สู้. คนดูสัมผัสได้เลย แพ้ชนะ ไม่สำคัญ ถ้าเต็มที่.

กระทู้นี้ผมไม่มีความรู้ด้านนี้จริงๆ เรียกได้ว่าผมตั้งมาโง่ๆเลย เเต่อยากรู้ ใครพอคลายข้อสงสัยของผมได้บ้าง ว่าเราสามารถเป็นนักกีฬามืออาชีพ2อาชีพพร้อมกันได้ไหม เเบบเรามีความสามารถนั้นจริงๆ ร่างกายที่เเ

ถ้ามีชื่อติด... ทำได้ก็ดี.... แต่ถ้าไม่คนอีกกลุ่มก็พร้อม ในอดีตเคยมีในสมัยโค้ชอ๊อดมาแล้ว ขนาดไม่เป็นข่าวรู้กันในกองเชียร์ สุดท้ายนักกีฬาหายไปแบบตัดขาดวงกาลวอลเลย์บอล