เรามีแฟนที่คบกันมาจนถึงปัจจุบันเป็นระยะเวลาเกือบ7ปี ปัจจุบันเราอายุ25ปี แฟนเราแก่กว่าเรา1ปี ตั้งแต่ที่คบกันมา ย้อนเวลากลับไปตั้งแต่ตอนคบกันแรกๆ เวลาที่เขาไปเที่ยวหรืออยู่กับเราเขาจะต้องแอบที่บ้านตลอด และแม่เขาจะคอยตามสืบกับเพื่อนสนิทเขาตลอดว่าเขาไปไหนกับเราบ้าง มีอยู่ครั้งนึง เพื่อนเราเคยโทรมาหาเราบอกว่าแม่เขาฝากมาบอกให้อยู่ห่างจากลูกชายเขาหน่อย เพราะเราทำให้ลูกชายเขาเสียงาน เราคบกันมาเกือบ7ปี พ่อแม่ทั้ง2ฝ่ายไม่เคยได้เจอกัน เวลาแฟนเรามาบ้านเราเขาก็ต้องออบครอบครัวเขา เราเคยพูดเรื่องแต่งงานกับเขา เขาบอกว่าไม่ต้องแต่งอยู่แบบนี้ก็ดีแล้ว การแต่งงานมันไม่สำคัญหรอก และเราไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องครอบครัวเขาเลย มีบางครั้งที่เราแอบน้อยใจ แฟนเก่าของน้องของแฟนเราแม่แฟนเราคอยส่งของส่งนั่นนี่โทรหาตลอด (ที่เรารู้เพราะเขาชอบโพสรูปลงเฟส)แต่กับเรา แม่เขาไม่เคยโทรหา ไม่เคยฝากของอะไรมาให้ เราจำได้ดีตอนนั้นเราไปบ้านแฟนเราครั้งแรก ตอนเราคบกันได้ประมาณ2ปี เราไปถึง บขส.พ่อแม่เขามารับ และเขาบอกให้แฟนเราซื้อของแวะไปให้ญาติ พอไปถึงบ้านญาติ เขาบอกไม่ต้องให้เราลงหรอก ให้แฟนเราลงไปคนเดียว เราก็นั่งคอยอยู่บนรถ เวลาเราไปบ้านเขาแต่ละที เราไม่เคยได้ไปพบญาติๆเขาเลย เราจะได้อยู่แค่บริเวณบ้านเขาเท่านั้น ไม่ได้ออกไปเปิดตัวที่ไหน บางครั้งเราก็น้อยใจ เราพูดกับเขา เขาบอกเราไร้สาระ พ่อแม่ครอบครัวเขารักเรา แต่การกระทำมันไม่ใช่เลย เราไม่ใช่เด็ก และเราก็ไม่ใช่เพิ่งคบกัน เวลาเราทะเลาะกันเราจะยกเรื่องนี้มาพูดตลอด เรากับแฟนจะไม่ค่อยทะเลาะกันเรื่องอื่น และแทบจะไม่เคยทะเลาะกันเลย แต่เราค่อนข้างที่จะเป็นคนใจร้อนเวลาทะเลาะกันอะไรที่อยู่ในใจเรา เราพูดให้เขาฟังหมด แต่ก็ไม่เคยได้รับการแก้ไข หรือคำตอบที่ชัดเจน แฟนเราคนนี้เป็นคนดี ไม่เที่ยว ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ แต่มีหลายเรื่องทำทำให้เราต้องน้อยใจ
-เขาสนใจเพื่อนมากกว่า เขาจะเป็นคนตามใจเพื่อนมาก เพื่อนอยากไปเที่ยวไหน อยากไปซื้ออะไร เขาพาไปหมด ยกเว้นเรา เราอยากไปไหนต้องรอ และต้องพลอยเพื่อนเขาตลอด ขนาดเวลาที่นั่งรถกัน เราปวดฉี่อยากเข้าห้องน้ำ เขาขับผ่านหลายปั้มมาก แต่ไม่จอดให้จนเราสุดๆจริงๆถึงจะจอด และเวลาเราไปไหนด้วยกัน2คน เราจะหลับไม่ได้ พอเราหลับเขาจะปลุกถ้าเราไม่ตื่นเขาจะเปิดเพลงเสียงดังจนเราตื่น และเวลานั่งรถเราจะพูดหรือคุยอะไรกับเขาไม่ได้เลย เขาจะเสียสมาธิในการขับรถ
-เวลาที่เราไปบ้านเขา(เขาจะมีบ้านที่ทำงานอยู่1หลังอยู่คนเดียว อยู่คนละจังหวัดกับพ่อแม่เขา)เวลาที่เราไปบ้านเขา ในตู้เย็นจะไม่ค่อยมีอะไรกินเลย ในห้องน้ำสบู่ ยาสีฟัน ยาสระผม บางครั้งก็หมด เราต้องซื้อให้ แต่พอเราซื้อของเราจะเป็นคนซื้อครั้งละเยอะๆ ทั้งขนม ของกินของใช้ เขาก็จะด่าเราหาว่าเราซื้อของเยอะ
-เขาไม่เคยบอกเรื่องเงินเดือนให้เรารู้ เวลาเราถามเรื่องงาน หรืออะไรต่างๆ เขาบอกมันไม่ใช่เรื่องของเรา จนบางทีเราน้อยใจ ว่าเราเป็นแฟนเขาใช่ไหม
-เรื่องนี้คือเรื่องที่เราผิดหวังที่สุดมันอาจจะเป็นเรื่องเล็กๆแต่สำหระบเรามันมีผลต่อความรู้สึกมากๆ คือบ้านเขาทำสวนทุเรียน และตอนนั้นถึงฤดูเก็บเกี่ยว เราบอกอยากกินทุเรียน แต่เราต้องซื้อเขา ทุเรียน3ลูก โลละ120บาท เราจ่ายให้เขาไป1000 บาท ที่เราน้อยใจก็คือ วันที่เขาส่งทุเรียนให้เรา เขาส่งให้เพื่อนเขาด้วย 4 คน แต่เพื่อนเขา เขาไม่เอาเงิน เขาส่งให้ฟรี ไม่ต้องจ่ายค่าส่ง (ที่เรารู้เพราะเรามีรหัสเฟสเขา) เราก็เลยน้อยใจ เราเป็นแฟนกันแท้ๆทุเรียน3ลูกยังให้คนเป็นแฟนกินไม่ได้
-เราซื้อรถยนต์กับเค้าเป็นรถยนต์มือ2ราคาเกือบ3แสน เราจ่ายเงินกันคนครึ่ง โดยแม่เราเป็นคนออกเงินสดให้ก่อน และให้เขาผ่อน ให้เขาจ่ายแค่1แสนบาท วันโอนรถเขาขอให้รถเป็นชื่อเขา เพราะเราขับรถไม่เป็น เวลาทำประกันหรืออะไรมันจะลำบาก เขาบอกอย่างงี้ เราก็ไม่มีความรํเรื่องนี้เท่าไหร่ ตอนแรกเราไม่ยอมโอนรถเป็นชื่อเค้า แต่เขาอยากได้เราก็เลยไปโอนให้ พอถึงวันนี้ถึงตอนนที่เราตัดสินใจเลิกกัน เราทักไปทวงเงินค่ารถ เราบอกให้ขายรถ เขาไม่ยอมขาย และเขาบอกว่า เราทิ้งเขาไปยังมาทำลายของที่เขารักษาไว้อีกหรอ คือเรื่องรถกับเรื่องทิ้งเขามันคนละประเด็นกันหรือเปล่า??? และเรื่องซื้อรถด้วยกัน ซื้อมา2ปีแล้วที่บ้านเขายังเคยรู้เลยว่าซื้อกับเรา เพราะเขาไม่ได้บอกที่บ้าน มันจึงทำให้เรากิดความน้อยใจว่า เพราะเป็นเราใช่ไหม เขาถึงไม่เคยบอกให้ที่บ้านเขารับรู้อะไรเลย บางครั้งเราก็น้อยใจน่ะ จะไปพูดไปเล่าให้ใครฟังก็ไม่ได้เพราะเราไม่ค่อยมีเพื่อน
-เราคิดว่าที่ทางบ้านเขาไม่ชอบเราคงเป็นเราะ เราไม่มีหัวนอนปลายเท้า ไม่มีบ้าน ไม่มีสมบัติอะไรเลย เพราะตั้งแต่ตอนที่คบกัน ชีวิตเราตัวคนเดียวมาตลอด เราไม่เคยได้อยู่กับพ่อแม่พี่น้อง เราไม่มีญาติ และไม่ค่อยมีเพื่อน ตอนคบกันเราตั้งใจดิ้นรนส่งตัวเองจนจบ ป.ตรี ตอนเรียน ป.ตรี เราเช่าหออยู่คนเดียว เราใช้ชีวิตคนเดียวมาตลอด ไม่มีญาติไม่มีใคร ส่วนเขาตอนนั้น เขาทำงาน มีหน้ามีตากว่าเรา เราดิ้นรนจนเรียนจบ ป.ตรี ได้ทำงาน รพ.งานมีหน้ามีตา คิดว่าครอบครัวเขาจะOKและปลื้มในตัวเราสักนิด แต่ก็ไม่เลย
-จนถึงตอนเราเลิกกัน เราเป็นฝ่ายทิ้งเค้า ด้วยเหตุผลที่ว่า ถึงเราคบกันต่อมันก็คงไปได้เท่านี้แหละ เราก็ได้แค่คบกัน2คน เราจึงตัดสินใจบอกเลิกเขา เราก็ไม่รู้ว่าเขาเสียใจไหม แต่เราเสียใจมาก เราฝันถึงเขาทุกคืน และเราเหมือนมีปมในใจเรื่องความรักกับครอบครัวคนรักไปแล้วด้วย จนตอนนี้เราเลิกกัน เขาเปิดตัวคบกับคนใหม่ ทั้งญาติพี่น้อง น้า อา เขาไปคอมเม้นท์แสดงความดีใจกัน บางครั้งเราอดน้อยใจไม่ได้ เราอึดอัดจนต้องร้องไห้
ปล.ที่เรามาตั้งกระทู้แค่อยากมาระบายและอยากได้ความคิดเห็นแลกเปลี่ยนจากเพื่อนๆ เราอาจจะเป็นคนเขียนไม่เก่งพูดไม่เป็น แต่เราแค่อยากเล่าสู่กันฟัง มันจะทำให้เราหายอึดอัด เพราะเรื่องนี้เราไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลย และขอขอบคุณทุกคนสำหรับความคิดเห็นนะคะ
ตัดสินใจเลิกกับแฟนเพราะเหตุผลเขาไม่ชัดเจนกับเรา เราเป็นฝ่ายผิดไหม
-เขาสนใจเพื่อนมากกว่า เขาจะเป็นคนตามใจเพื่อนมาก เพื่อนอยากไปเที่ยวไหน อยากไปซื้ออะไร เขาพาไปหมด ยกเว้นเรา เราอยากไปไหนต้องรอ และต้องพลอยเพื่อนเขาตลอด ขนาดเวลาที่นั่งรถกัน เราปวดฉี่อยากเข้าห้องน้ำ เขาขับผ่านหลายปั้มมาก แต่ไม่จอดให้จนเราสุดๆจริงๆถึงจะจอด และเวลาเราไปไหนด้วยกัน2คน เราจะหลับไม่ได้ พอเราหลับเขาจะปลุกถ้าเราไม่ตื่นเขาจะเปิดเพลงเสียงดังจนเราตื่น และเวลานั่งรถเราจะพูดหรือคุยอะไรกับเขาไม่ได้เลย เขาจะเสียสมาธิในการขับรถ
-เวลาที่เราไปบ้านเขา(เขาจะมีบ้านที่ทำงานอยู่1หลังอยู่คนเดียว อยู่คนละจังหวัดกับพ่อแม่เขา)เวลาที่เราไปบ้านเขา ในตู้เย็นจะไม่ค่อยมีอะไรกินเลย ในห้องน้ำสบู่ ยาสีฟัน ยาสระผม บางครั้งก็หมด เราต้องซื้อให้ แต่พอเราซื้อของเราจะเป็นคนซื้อครั้งละเยอะๆ ทั้งขนม ของกินของใช้ เขาก็จะด่าเราหาว่าเราซื้อของเยอะ
-เขาไม่เคยบอกเรื่องเงินเดือนให้เรารู้ เวลาเราถามเรื่องงาน หรืออะไรต่างๆ เขาบอกมันไม่ใช่เรื่องของเรา จนบางทีเราน้อยใจ ว่าเราเป็นแฟนเขาใช่ไหม
-เรื่องนี้คือเรื่องที่เราผิดหวังที่สุดมันอาจจะเป็นเรื่องเล็กๆแต่สำหระบเรามันมีผลต่อความรู้สึกมากๆ คือบ้านเขาทำสวนทุเรียน และตอนนั้นถึงฤดูเก็บเกี่ยว เราบอกอยากกินทุเรียน แต่เราต้องซื้อเขา ทุเรียน3ลูก โลละ120บาท เราจ่ายให้เขาไป1000 บาท ที่เราน้อยใจก็คือ วันที่เขาส่งทุเรียนให้เรา เขาส่งให้เพื่อนเขาด้วย 4 คน แต่เพื่อนเขา เขาไม่เอาเงิน เขาส่งให้ฟรี ไม่ต้องจ่ายค่าส่ง (ที่เรารู้เพราะเรามีรหัสเฟสเขา) เราก็เลยน้อยใจ เราเป็นแฟนกันแท้ๆทุเรียน3ลูกยังให้คนเป็นแฟนกินไม่ได้
-เราซื้อรถยนต์กับเค้าเป็นรถยนต์มือ2ราคาเกือบ3แสน เราจ่ายเงินกันคนครึ่ง โดยแม่เราเป็นคนออกเงินสดให้ก่อน และให้เขาผ่อน ให้เขาจ่ายแค่1แสนบาท วันโอนรถเขาขอให้รถเป็นชื่อเขา เพราะเราขับรถไม่เป็น เวลาทำประกันหรืออะไรมันจะลำบาก เขาบอกอย่างงี้ เราก็ไม่มีความรํเรื่องนี้เท่าไหร่ ตอนแรกเราไม่ยอมโอนรถเป็นชื่อเค้า แต่เขาอยากได้เราก็เลยไปโอนให้ พอถึงวันนี้ถึงตอนนที่เราตัดสินใจเลิกกัน เราทักไปทวงเงินค่ารถ เราบอกให้ขายรถ เขาไม่ยอมขาย และเขาบอกว่า เราทิ้งเขาไปยังมาทำลายของที่เขารักษาไว้อีกหรอ คือเรื่องรถกับเรื่องทิ้งเขามันคนละประเด็นกันหรือเปล่า??? และเรื่องซื้อรถด้วยกัน ซื้อมา2ปีแล้วที่บ้านเขายังเคยรู้เลยว่าซื้อกับเรา เพราะเขาไม่ได้บอกที่บ้าน มันจึงทำให้เรากิดความน้อยใจว่า เพราะเป็นเราใช่ไหม เขาถึงไม่เคยบอกให้ที่บ้านเขารับรู้อะไรเลย บางครั้งเราก็น้อยใจน่ะ จะไปพูดไปเล่าให้ใครฟังก็ไม่ได้เพราะเราไม่ค่อยมีเพื่อน
-เราคิดว่าที่ทางบ้านเขาไม่ชอบเราคงเป็นเราะ เราไม่มีหัวนอนปลายเท้า ไม่มีบ้าน ไม่มีสมบัติอะไรเลย เพราะตั้งแต่ตอนที่คบกัน ชีวิตเราตัวคนเดียวมาตลอด เราไม่เคยได้อยู่กับพ่อแม่พี่น้อง เราไม่มีญาติ และไม่ค่อยมีเพื่อน ตอนคบกันเราตั้งใจดิ้นรนส่งตัวเองจนจบ ป.ตรี ตอนเรียน ป.ตรี เราเช่าหออยู่คนเดียว เราใช้ชีวิตคนเดียวมาตลอด ไม่มีญาติไม่มีใคร ส่วนเขาตอนนั้น เขาทำงาน มีหน้ามีตากว่าเรา เราดิ้นรนจนเรียนจบ ป.ตรี ได้ทำงาน รพ.งานมีหน้ามีตา คิดว่าครอบครัวเขาจะOKและปลื้มในตัวเราสักนิด แต่ก็ไม่เลย
-จนถึงตอนเราเลิกกัน เราเป็นฝ่ายทิ้งเค้า ด้วยเหตุผลที่ว่า ถึงเราคบกันต่อมันก็คงไปได้เท่านี้แหละ เราก็ได้แค่คบกัน2คน เราจึงตัดสินใจบอกเลิกเขา เราก็ไม่รู้ว่าเขาเสียใจไหม แต่เราเสียใจมาก เราฝันถึงเขาทุกคืน และเราเหมือนมีปมในใจเรื่องความรักกับครอบครัวคนรักไปแล้วด้วย จนตอนนี้เราเลิกกัน เขาเปิดตัวคบกับคนใหม่ ทั้งญาติพี่น้อง น้า อา เขาไปคอมเม้นท์แสดงความดีใจกัน บางครั้งเราอดน้อยใจไม่ได้ เราอึดอัดจนต้องร้องไห้
ปล.ที่เรามาตั้งกระทู้แค่อยากมาระบายและอยากได้ความคิดเห็นแลกเปลี่ยนจากเพื่อนๆ เราอาจจะเป็นคนเขียนไม่เก่งพูดไม่เป็น แต่เราแค่อยากเล่าสู่กันฟัง มันจะทำให้เราหายอึดอัด เพราะเรื่องนี้เราไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลย และขอขอบคุณทุกคนสำหรับความคิดเห็นนะคะ