เรื่องของเรายาวหน่อยนะคะ 55555 ไม่เคยมีปัญหาหรือร้องไห้ในเรื่องงาน แต่เราร้องไห้กับเรื่อง "คน" ค่ะ

ที่เก่าเจอแต่แย่ๆ เคยเจอแบบโดนด่าทุกวัน หาเรื่องด่าทุกวัน สังคมแย่มาก สังคมแบบคนละอย่างกับที่เราเคยอยู่ ใช้คำพูดคำจาหยาบคาย โดนแกล้งจนไม่ผ่านโปรเพราะเราเงินเดือนมากกว่า

พยายามซื้อของให้แล้ว เอาใจแล้ว พูดจาดีกับเขาก็แล้ว เขาก็ไม่ชอบเราอยู่ดี (เราทำงานดี แต่เขาเป็นคนเก่าๆ ก็ไปใส่ความว่าเราทำงานแย่ และไม่มีระดับหัวหน้ามาเห็นว่าเราทำงานยังไง ไม่มีหัวหน้าโดยตรง) จริงๆอยากออกแต่เดือนแรก ไม่อยากไปทำงานที่ไม่รู้ว่าจะเจอด่าเรื่องไหน เขาจะต่อว่าอะไรอีก แต่แม่ขอไว้ 5555 โดนกดหาว่าเราไม่เก่ง รับมาทำไม ไม่คุ้มเงินเดือน พอวันที่เขาไม่ให้ผ่านโปรและให้ออกวันนั้นเลย ร้องไห้เพราะเจ็บใจแบบรู้สัจธรรมเลยว่า ไม่ใช่ว่าเราทำดีแล้วจะได้ดี นี่ล่ะคือความจริง ทำดีให้ตายยังไง เจอคนเลวคนร้ายใส่มาก็จบ  

อีกที่ก็เจอคนไม่จริงใจ ไม่ช่วยเหลือ แล้วคนที่เราคิดว่าเขาจริงใจ เขาดีกับเรา ถึงเวลาจริงเขาก็ทิ้งเรา ปล่อยเราโดนด่าแบบงงๆ รู้ตอนนั้นเลยว่าจริงๆ คนนี้เขาไม่เอาเรานี่นา ไปแอบร้องไห้ในห้องน้ำ (อย่างกับละคร 5555) วันเกิดเราทุกคนพร้อมใจกันเมิน ไม่มีคำว่าสุขสันต์วันเกิด (ทั้งที่วันเกิดทุกคน เราอวยพรและซื้อของให้) จน 1 เดือนสุดท้ายหลังจากได้งานใหม่และแจ้งลาออก ไม่มีใครคุยกับเรา ไม่มีใครกินข้าวกับเรา วันสุดท้ายที่ทำงานนี่แบบ โล่งมาก ดีใจที่หลุดพ้นคนแบบนี้

ตอนนี้เจอที่ทำงานปัจจุบัน happy ในการทำงานมาก ไม่เคยรู้สึกไม่อยากไปทำงาน แม้งานจะหนัก แต่หัวหน้าเราดีมาก เพื่อนร่วมงานในแผนกเราน่ารักกันทุกคน เข้าใจคำว่า "อยู่ถูกที่" จริงๆ ที่นี่หัวหน้าและทุกคนยอมรับความสามารถ ยอมรับตัวตนเรา เอ็นดูเรา โดยเฉพาะหัวหน้าที่เป็นครั้งแรกที่เราเจอคนที่เชื่อมั่นในตัวเรา เห็นถึงความสามารถในตัวเรา เขาทำให้เรารู้สึกมั่นใจว่าเราเก่งและมีดีตรงไหนบ้าง รู้สึกภูมิใจที่สิ่งที่เราคิดออกมาดีและคนชื่นชมในสิ่งที่เราทำ แม้ที่นี่จะได้เงินเดือนน้อยไปหน่อย แต่เรามีความสุขค่ะ