เราเป็นสะใภ้​ของบ้านนึงค่ะ มีกันแค่แม่สามี สามี เรา และลูกน้อยวัยประถม​ ส่วนพ่อสามี หลังวัยเกษียณ​ก็แยกตัวไปอยู่บ้านในไร่ เดือน สองเดือนจะมาเที่ยวหาหลานที

แต่ดั่งแต่เดิมแม่สามีจะเป็นคนที่ไม่ออกจากบ้านเลย ไม่ไปตลาด ไม่ไปห้าง ไม่มีสังคม​ ไม่มีสังสรรค์​อะไรกับคนในหมู่บ้านเลย นานๆทีจะไปบ้านญาติต่างอำเภอบ้างนานๆครั้ง เวลาที่อยากได้ของอะไรก็จะไลน์ไปบอกให้ลูกชายเขา หรือสามีเราเนี่ยซื้อเข้าบ้าน

แต่ละครั้งที่สั่งให้ซื้อทีนึง เหมือนบ้านห่างไกล​ความเจริญ​มาก ทั้งๆที่บ้านกับตลาดห่างกัน 2กม. ห่างจากห้าง 4กม.กว่าๆด้วยซ้ำ อย่างเช่น คะน้าโลนึง ผักกาดโลนึง มะนาวเอย ต้นหอมผักชีเอย มะเขือเอย อย่างเนื้อหมู เนื้อไก่ ก็ซื้ออะไหล่แยกมาอย่างละโลครึ่งโล แล้วเอามาใส่กล่องแช่แข็งไว้ จะกินทีก็ต้องเอามาละลายน้ำแข็งก่อน ผักบางอย่างนึกจะทำกินที เปิดมาดูคือผักเน่าจนมันเตรียมจะไปเกิดใหม่อีกรอบนึงแล้ว นี่แค่ในเรื่องของสดเท่านั้นนะ อย่าให้เล่าถึงจำพวกของแห้งหรือของใช้เชียว อยากจะลาออกจากการเป็นลูกสะใภ้​

โดยหลักๆเลย ทั้งหมดทั้งมวลคือแม่สามีเป็นคนทำกับข้าวไม่อร่อย หน้าตาไม่น่าทาน แล้วชอบทำครั้งละ 5 6คนกินในแต่ละวัน แต่ที่จริงแล้วคือทำกินคนเดียวเพราะเราและสามีต่างก็ทำงานนอกบ้าน และกินข้าวนอกบ้านมาเลย แล้วกับข้าวที่แม่สามีทำในแต่ละครั้งบางทีแม่สามีก็เอามาอุ่นแล้วอุ่นอีก กินได้ 2 3วัน ถ้าเราไม่แอบเททิ้งก่อน บางทีเบื่อกับข้าวเก่า ทำขึ้นมาให้ ก็เอาเก่าไปแช่ตู้ไว้นานเป็นสัปดาห์​ก็มี พอเราแอบทิ้งแล้วแม่สามีมารู้ทีหลังก็บ่นว่าเสียดายของ เราเลยตัดปัญหาด้วยการไม่ยุ่ง ปล่อยเลยตามเลย

เราปรึกษาและบ่นปัญหา​เรื่องนี้กับสามีอยู่หลายครั้ง เพราะมันมีผลกระทบต่อสุขภาพ​ตัวแม่สามีเอง สุขภาพ​จิตเราที่ต้องมาหงุดหงิดกับของบูดของเน่าเสีย​ และเปลืองพื้นที่ในตู้เย็นและช่องแช่แข็ง​ เราเลยแก้โดยลดปริมาณ​ของที่ซื้อ หรือปล่อยให้ของขาดตู้ จะกินทีก็ซื้อที เนื้อสัตว์​ก็ลดเหลือแค่ 2 3ขีด ผัดก็หยิบแบบเป็นกำสำเร็จ​ กำละ 10 15บาท อย่างสองอย่างพอ

แต่เหมือนผีบ้านผีเรือนจะกลั่นแกล้ง​ แม่สามีจากที่ชอบทำกับข้าว กลายเป็นแถบจะไม่ทำเลย พอเราถามว่า วันนี้แม่ไม่ทำกับข้าวกินหรอ แม่สามีก็จะบ่นว่า ไอ่นั้นก็จะหมด ไอ่นี่ก็หมด เดี๋ยวไม่พอทำกินวันหลัง สุดท้าย ผักที่ซื้อมาเพียงน้อยนิดแค่กำละ 10บาท บทจะทำกินขึ้นมา เน่าไปแล้ว 8บาท เหลือกินได้อยู่นิดหน่อย จากที่ทำกับข้าววันละอย่าง ก็เริ่มมีเมนูเพิ่ม แล้วก็มำเหลือแช่ตู้ไว้อีกเช่นเคย

หลังๆมาหนักข้อขึ้น มื้อเช้าทำกินด้วยการเอาของเก่ามาอุ่น กินได้บ้าง ไม่ได้บ้าง มื้อเที่ยง มื้อเย็นของที่อุ่นกินเช้าบางอย่างมันก็บูดไปแล้ว ก็จะไลน์บอกให้สามีเราซื้อข้าวกล่อง หรืออาหารสำเร็จติด​เข้ามาบ้านด้วย หากสามีเราบอกว่าของเก่าเมื่อวานยังไม่ได้กินเลย แม่สามีก็จะบ่นว่ากินไปแล้ว เบื่อแล้ว อยากกินอย่างอื่น และโดยที่ช่วงนี้ลูกเรียนออนไลน์​อยู่บ้าน แม่ก็อาสาจะเลี้ยงดูเอง แต่เวลาแม่สั่งข้าวกล่องหรืออาหารสำเร็จ แม่จะสั่ง 3 หรือ 4กล่องตลอด โดยแม่จะอ้างว่าสั่งเผื่อหลานบ้าง เผื่อไว้กินเย็นบ้าง แต่สุดท้ายก็ไม่กิน และก็แช่ตู้ไว้เหมือนเคย วันดีคืนนี้นึกขึ้นมาได้ ก็เอาออกมาอุ่นกิน

ผลกระทบเรื่องสุขภาพ​จะไม่ได้อยู่ที่แม่สามีคนเดียวล่ะ จะลามมาที่ลูกเราด้วย บางมื้อเราถามลูกว่าย่าให้กินข้าวกับอะไร ลูกก็บอกเมนูขึ้นมา ซึ่งมันเป็นอาหารสำเร็จที่สามีเราซื้อมาเมื่อ 2วันก่อน บางวันแม่สามีทำขึ้นเองลูกเราก็ไม่กินเพราะไม่อร่อยจริงๆ แล้วแม่สามีก็จะบ่นว่าหลานกินยาก ให้ซื้อนั้นซื้อนี่มาให้ลูกกินหน่อย ซึ่งแช่ตู้เน่าซะมากกว่าลูกกินด้วยซ้ำ

เราเองทั้งขู่เรื่องสุขภาพ ​ การเจริญเติบโต​ของจุลินทรีย์​ เรื่องภาวะการเกิดมะเร็ง​ รา เชื้อรา เชื้อโรค​ต่างๆนานๆ แต่แม่สามีก็จะบอกว่า กินแบบนี้มาตั้งนานแล้ว ไม่เห็นจะเป็นไรเลย เราก็ทำได้แค่เงียบ และเดินหนี เคยเล่าให้พ่อสามีฟัง พ่อก็ยิ้มแห้งๆแล้วบอกแค่ว่า พ่อถึงหนีไปอยู่คนเดียวไง ยิ่งทำให้หงุดหงิดแม่สามี​เข้าไปใหญ่

มีบ้านไหน เคยเจอปัญหา​แบบเดียวกันบ้างมั้ยคะ หรือมีวิธีแก้ปัญหา​อย่างไงไม่ให้กระทบกระทั่ง​กันบ้าง

หากแท็กผิดกราบขออภัย​ด้วยค่ะ