พี่โมบาย มองข้างๆก็กลัวจะหลง มองตรงๆก็กลัวจะรัก

ก็ได้แต่ ลอบมอง เธอห่างห่าง ใจมันว่าง อยากคว้าไว้ เสียเดี๋ยวนี้ ก็คิดถึง มันถึงคิด ทุกนาที ใจที่มี ความหวัง รั้งให้รอ ก็ได้แค่ หลับตา ระลึกภาพ ใจซึมซาบ ได้บ้าง ลางใจขอ ก็อยากรัก จึงหมายนัก ไม่ยักพอ ใ

สวย เข้ม มีไฟใต้ตา เกือบจำไม่ได้ว่านี่คือ พี่โมบาย

" ฉันคิดว่าฝันกลางวันทันทีที่เห็นเธอ ฉันนึกว่าเจอนางฟ้า ไม่รู้ว่าเป็นอะไร ไม่อาจหลบสายตา มองแต่เธอไม่หยุด เพ้อสุดๆ เกือบลืมหายใจ"

"น่ารักสุดๆ ใจผมเต้นแรงไม่หยุด แต่แค่เดินผ่านมา ผมก็จ้องตาจะหลุด ยิ้มหวานเหลือเกิน เล่นซะผมเขินแทบมุด ผมคิดว่านางฟ้า มาอยู่บนโลกมนุษย์"

"ฉันคิดว่าฝันกลางวัน ทันทีที่เห็นเธอ ฉันนึกว่าเจอนางฟ้า ไม่รู้ว่าเป็นอะไร ไม่อาจหลบสายตา มองแต่เธอไม่หยุด เพ้อสุดๆ เกือบลืมหายใจ" . . นางฟ้าโมบายล์ ตายอย่างสงบ ศพสีชมพู 

 หวังร้อยดาวพันดวงจากห้วงหาววิบวับวาวแววพร่างกระจ่างใสผูกพันสายสร้อยโยงวงสายใยเป็นของขวัญจากใจมอบให้เธอเก็บใส่กล่องปองหวังสักครั้งส่งทุกปีเปิดแล้ววางลงปลงมองเหม่อนับสิบปีเลยผ่านนานนะเออมิเคยเผลอล

แม้กี่ลม หายใจ ที่ใช้รอ ก็ไม่ท้อ หากใจ ได้รู้ว่า คนที่ฉัน เพ้อฝัน พรรณนา จะได้ยล ดวงหน้า แม้คราเดียว ยังคอยเฝ้า แอบหวัง ความบังเอิญ ​พาเธอเดิน ผ่านใกล้ คนใจเปลี่ยว แม้ได้สบ ดวงตา นาทีเดียว ก็เป็นเ