คนเราสามารถเปลี่ยนไปจากเด็กได้ขนาดไหนทั้งเส้นผม หน้าตา สีผิว

ตอนบ่ายๆไปดูรูปตอนเด็กของตัวเองตอนไปสวนสยามเมื่อนานมากแล้ว ล้ะก็สงสัยว่าเอ๊ะ!ทำไมเราขาวจังแบบทรงอปป้าตัวน้อยมาก ล้ะลองส่องกระจกดูสภาพตัวเองตอนนี้คือ ผิวก็ขาวแหละแต่ดูไม่ค่อยแบบขาวจั๊วจะดูขาวแต่ไม่ขาวมากออกไปทางโทรมหน่อยๆแต่สีปากยังอมชมพูเหมือนเดิมแต่ก็ไม่เท่าตอนเด็ก ล้ะเรื่องเส้นผมนี่สงสัยสุดๆคนเราเปลี่ยนได้ขนาดนั้นเลยคือ ไม่ว่าในรูปตอนเด็กรึชีวิตช่วงเด็กจนถึงวัยรุ่นใหม่ๆมันก็ดูตรงสถาพดีออกน้ำตาลๆหน่อยด้วยเวลาออกแดด แต่ตอนนี้คือผมไว้ยาวๆล้ะมันเป็นเกรียวๆก้อนๆเรียกว่าหยักศกที่ใกล้จะหยิกแล้วผมหนามากเวลาสระผมกว่าจะแห้งคือเป่าแล้วเป่าอีกถ้าให้นึกภาพง่ายๆคือผมแบบพี่เสกโลโซเลยพ่อชอบทักบ่อยๆ หลังจากนั้นกลับมาดารูปอีกรอบล้ะลองเปิดรูปแบมแบมตอนเด็กมาเทียบก็แบบเฮ้ยเราก็สู้ไหวอยู่น้าก็ไม่ได้แย่ไรเลยขาดแค่ความน่ารักที่ไม่เท่าแบมแบมอันนี้ต้องยอม ที่ผ่านมาเราก็เป็นผู้ชายไม่ได้ลุยมากบางครั้งก็เตะบอลตอนแดดเปรี้ยงๆเวลาเที่ยงๆบ่ายๆ
แต่พอได้อยู่บ้านเราก็รักษาความสะอาดนะทาครีมทานู้นทานี่อยู่สภาพออกมาก็คือเซอ ไอเราก็อยากจะทรงเกาหลีพักหลังๆแม่มให้ทรงเกาเหลามาคืองงมาก5555 นี่แหละสงสัยว่าคนเราเปลี่ยนไปจากเด็กได้ขนาดนั้นเลย ที่ผ่านๆในโซเชียลมาก็เห็นที่เค้าเอารูปตอนเด็กมาทำชาเลนจ์กันก็อึหืมมมคุณดีขึ้นมากเลยครับเปลี่ยนเป็นคนล้ะคนเลยผมคาราวะสวยๆหล่อๆทั้งนั้น มีความอิจฉาและรู้สึกเสียดายตอนเด็กว่าเราอุส่าโชคดีเกิดมาดูดีล้ะ555