เรื่องมันมีอยู่ว่าตาของเราประสบอุบัติเหตุ เป็นผู้ป่วยติดเตียง พอเเม่ไปเฝ้าตาที่รพ. ผ่านไปหนึ่งคืน ก็ได้พบว่าที่หมู่บ้านของตาติดโควิด ตาจึงได้ตรวจโควิดรอผล3วัน หมอจึงให้เเม่กลับมาบ้านมารอผล เเม่เราก็ได้กักตัวอยู่บ้านรอผลของตา3วัน
ระหว่างนั้นเราไปอยู่บ้านย่า (บ้านเรากับย่าอยู่หมู่บ้านเดียวกัน) เราโดนชาวบ้านพูดเเซะทุกอย่างเกี่ยวกับเเม่ กลัวเเม่เราติดโควิด ไปไหนก็โดนพูดใส่ตลอด ตอนเรานั้นเราก็พยายามเงียบ
พอ3วันผ่านไป ผลเป็นลบ(ไม่ติด)
เรากลับบ้านไปอยู่กับเเม่เหมือนเดิม เหมือนจะดี 1วันต่อมาหมอก็โทรมาอีกครั้ง ต้องการให้ญาติไปฟังเกี่ยวกับอาการที่ตาเป็นอยู่ หมอไม่ห้ามว่าจะไปกี่คนขอเเค่เป็นลูกหรือญาติของตา เราว่าเรื่องนี้มันสำคัญจริงๆเเหละ.

เเต่ญาติคนอื่นไปไม่ได้เพราะอยู่ในกลุ่มเสี่ยง. เเม่เราจึงต้องไปคนเดียว. เเม่เราโดนชาวบ้านด่าอีกครั้งเเม้กระทั้งญาติกันก็ไม่เว้น จะไม่ให้เเม่เราไปกลัวเอาโรคกลับมา โดนเเม้กระทั้งขู่ไม่ให้ไป เอาเรื่องของเเม่เราไปเติมนั้นเติมนี้ใส่ พูดไปมั่วๆไม่ไตร่ตรองสักนิด เเม้กระทั้งปู่ยังพูดว่าถ้าเเม่ไปเขาจะฆ่า(พูดเเบบประชด)  คือถ้าเป็นทุกคนจะรู้สึกยังไง  คือเเม่เราทั้งโกรธทั้งร้องไห้
พอปู่มาบ้านเรา เราเลยพูดว่า "ทำไมถึงไม่ให้เกียรติกันเลย" คือเราก็ไม่โอเค เราไปร้องไห้อยู่ห้อง เราก็ร้องเเม่ก็ร้อง ขนาดเเม่เราไม่ค่อยออกจากบ้านไปไหนนะ  ยังโดนขนาดนี้
#โควิด