คือเราเป็นคนที่ไม่ขยันเรียนออนไลน์เลย ไม่ส่งงานอาจารย์ และถูกแม่ด่าอยู่ตลอด แต่เราก็ไม่สนใจเลย เราควรจะปรับปรุงตัวยังไง

ผมว่าแปลกดีนะครับ คนขยันต้องลงมือทำ คนขี้เกียจแค่ไม่ทำ แต่ทำไมสังคมถึงพูดถึงคนขี้เกียจมากกว่ากันครับ เขายังไม่ได้ทำอะไรเลยก็โดนว่าแล้ว

เป็นขี้เกียจมาก คิดต่างๆนานา จะลงมือทำก็ละทุกที เห้อออออ ขอแรงบันดาลใจหน่อยค่ะ

คือเมื่อก่อนเราขยันมากๆเลยค่ะ ขยันทำงานอ่านหนังสือไม่ติดsocialด้วย แต่ตอนนี้เราขี้เกียจมากๆๆๆ  เบื่อมากๆ ไม่อยากทำอะไรเลย อ อยากนอนเฉยๆทั้งวัน หรือทั้งวันจะนอนเล่นแค่โทรศัพท์ก็ยังได้(ที่เราติดทรศ

เราท้อใจในความขี้เกียจของเรามาก อีกไม่นานเราก็จะเรียนจบและออกไปทำงาน เราอยากให้ถึงเวลานั้นเร็วๆ เราเบื่อที่จะต้องอ่านหนังสือ ทั้งๆที่ไม่ใช่เป็นคนหัวดี ที่จะอ่านรอบเดียวแล้วเข้าใจ+จำได้ เรามีเป้าหมายใน

อยากรู้ว่าเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ มีความรู้สึกยังไง หรือมีแนวคิดยังไงถึงได้ตั้งใจอ่านหนังสือ หรือสำหรับคนที่ขี้เกียจมากๆ จะเริ่มลงมืออ่านยังไงอะไรแบบนี้ค่ะ

เราเป็นนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 3 ปีนี้ตั้งใจจะเริ่มอ่านหนังสือจริงจัง เพราะอยากเตรียมสอบใบประกอบวิชาชีพของสภาการพยาบาล เราซื้อคอร์สมาอ่านเอง พยายามอ่านทุกคืนหลังเคลียร์งานเสร็จประมาณสามทุ่ม แต่พอขึ้น

คือว่า ผู้หญิงที่กินเหล้าดูดบุหรี่ (บางครั้ง) แต่ขยันทำงาน มีความคิดที่จะสร้างอนาคต มีความรับผิดชอบ กับ ผู้หญิงที่ ไม่ดูดบุหรี่ไม่กินเหล้า แต่ขี้เกียจ ไม่คิดจะสร้างอนาคต ระหว่างผู้หญิง2แบบนี้ คุนๆจะ

เหมือนกับ เป็นนักเรียน มันก็ต้องเรียนปะ มีทั้งคนขี้เกียจ ไม่รับผิดชอบ มีทั้งคนขยันเรียน แล้วคนขยันอ่านมากๆ ผลมันเท่ากันทุกคนปะ เป็นนักกีฬามันต้องซ้อมอยู่แล้วปะ ขี้เกียจซ้อมก็มี ขยันซ้อมก็มี แล้วซ้อมห