เมื่อฉัน กับ แม่ถูกรังแก...

สวัสดีคะ เพื่อนๆชาวพันทิป วันนี้เรามีเรื่องที่แน่นในอกมาเล่าสู่กันฟังคะ ขอเริ่มเล่าเลยนะคะ


แม่กับพ่อเป็นคนจังหวัดเดียวกัน แต่อยู่คนล่ะอำเภอ  พอแต่งงานกันก็ย้ายมาอยู่กับพ่อเราที่ อำเภอของพ่อ อยู่ในสถานะสะใภ้ทาสในเรื้อนเบี้ย ทำงานรับใช้ครอบครัวใหญ่ๆของพ่อมาตลอด เป็นสะใภ้แต่ไม่ต่างจากทาส แม่เราอดทนเพราะมีพ่อคอยเราให้กำลังใจ แต่พอแม่เราเริ่มท้อง พ่อเปลี่ยนไป กินเหล้าหนัก ทุบตีแม่เราทุกวัน เที่ยวทุกวัน


การที่พ่อเราเปลี่ยนไป มันทำให้แม่เราที่โดนคนในครอบครัวของพ่อกดขี่ข่มเหงอยู่แล้ว เมื่อญาติๆของพ่อ เห็นว่าพ่อเราก็ทำเช่นกัน แม่จึงโดนหนักกว่าเดิม แม่ต้องทำงานรับใช้คนในครอบครัวใหญ่ 10 กว่าคน ต้องทำงานบ้านทั้งที่ท้องอยู่ ทำจนคลอด แม่เราจะมีชีวิตวนเวียนอยู่แบบนี้จนลูกๆทุกคนโต คือ โดนญาติพี่น้องของพ่อกดขี่ข่มเหงยังไงก็ไม่คิดโต้ตอบ ก้มหัวรับใช้พวกเขาอย่างเดียว

ไม่ว่าลูกๆแนะนำอะไรไปก็ไม่ฟัง จนลูกๆโตและแยกย้ายกันไปทำมาหากิน  พี่เราบางคนได้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุ พ่อกินเหล้าทำร้ายแม่ และ ไปขโมยเหล้าคนอื่นกินในเคียงนาจนถูกจัดฉากฆ่า ทำให้ครอบครัวเราเหลืออยู่แค่ไม่กี่คน แถมคนที่เหลืออยู่ก็ออกแนวทำดีกับคนอื่น แต่กับคนในบ้านทำเลวใส่ ทำให้เรากับแม่รับศึกหนัก ทั้งจากคนอื่น ทั้งจากคนในบ้าน ปัญหามันเลยเกิดยิ่งกว่าเดิม


และ หลังจากที่2คนในบ้านที่ได้ก่อฉนวนได้ไปอยู่ที่อื่น เหลือแค่เรากับแม่ที่ต้องอยู่ตรงนี้ ที่ๆไม่เคยได้สัมผัสคำว่าความสุขเลย ไม่เคยได้รับความเป็นคนจากคนแถวๆนั้น เพราะนิสัยส่วนตัวเราค่อนข้างสันโดด จะไม่สูงสิงกับคนที่นิสัยไม่ดี อาจจะมีพูดคุยตามมารยาทแต่ไม่คบหาสนิทสนม จึงไม่มีใครไปมาหาสู่ที่บ้านเลย ชีวิตเหมือนจะไม่มีอะไรมากมาย แต่ใครจะรู้ว่าหายนะกำลังจะเกิดขึ้นกับเราและแม่


หายนะที่เกิดจากคนเลวมันได้เริ่มเกิดขึ้นแล้วคะ เพราะก่อนหน้านี้เราฝืนคุยกับคนเลวๆทั้งที่คนเลวๆพวกนี้รังแกแม่เรามาตลอดในตอนที่เราไปทำงานที่ กทม. แม่เราอยู่คนเดียว โดนคนเลวๆรังแกแม่เราสารพัด เราฝืนคุยเพราะไม่อยากมีปัญหากับคนพาลพวกนี้ เพราะเราเป็นแค่ ผู้หญิงตัวคนเดียวไม่มีสามี และ  มีสัตว์เลี้ยงต้องดูแลหลายตัวทั้งที่บ้าน และ ในป่า สัตว์เลี้ยงในบ้านดูแลอย่างดี ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใคร คนที่มาหาเรื่องเรากับแม่มากกว่าที่เลี้ยงสัตว์แล้วสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น แต่ไม่มีใครอยากยุ่งเพราะคนเลวค่อนข้างรวยมีอำนาจ มีพรรคมีพวก แต่คนอื่นจะไม่โดนคนเลวรังแก เพราะคนอื่นๆแถวบ้าน เขามีครอบครัวใหญ่ มีญาติพี่น้องมีลูกมีหลานเยอะ  ต่างจากเรากับแม่ที่ตัวคนเดียวอนาคตก็จะเป็นแค่คนแก่จนๆคนนึงไม่มีลูกไม่มีหลาน คนเลวเลยได้ใจ หาเรื่องเรากับแม่ทุกวัน เริ่มหาเรื่องตั้งแต่คนพวกนี้ลืมตาตื่นขึ้นมา จนคนเลวพวกนี้เข้านอน

เริ่มหาเรื่องด้วยการตะโกนด่าลอยๆทุกครั้งที่เห็นเราเดินออกจากประตูบ้าน หรือ ยืนทำธุระในสวน และ ถ้าเราไม่สนใจ คนพวกนี้จะยิ่งทำ แต่ถ้าเราสนใจหันไปมอง คนพวกนี้จะทำหนักกว่าเดิม ทำนองนิ่งก็โดนไม่นิ่งก็โดน ทั้งที่ตลอดเวลาที่โดนรุมกลั่นแกล้งหาเรื่องเรากับแม่ไม่เคยโต้ตอบอะไรกลับไปเลยสักครั้ง แทนที่คนพวกนี้จะหยุด กลับทำหนักกว่าเดิม พาพวกมากินเหล้า ตะโกนด่า ข่มขู่จะทำร้าย จะยิงเราทิ้ง ตะโกนในบ้านไม่ได้เอ่ยชื่อ


แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคนแถวนั้นจะรู้ดี ว่ากลุ่มคนเลวๆกลุ่มนี้กำลังด่าขู่เรา กับ แม่ แต่ไม่มีใครเห็นใจเรา เนื่องจากสังคมที่เราอยู่เกือบทุกหลังคาเรือน จะไม่นิยมเลี้ยงหมาแมวไทย ถ้าจะเลี้ยงคือสัตว์ที่ทำเงินให้ หรือ สัตว์ราคาแพง และ เลี้ยงไว้เฝ้าบ้านเลี้ยงแบบอดๆยากๆ เมื่อไม่อยากเลี้ยง หรือ  ป่วยก็เอาไปทิ้ง มีแค่เราคนเดียวที่ช่วยเหลือหมาแมวที่จะถูกคนกำจัด ด้วยความที่ตัวคนเดียว การช่วยเหลือจึงไม่ทั่วถึง เคยส่งเรื่องไปมูลนิธิต่างๆก็ไร้การตอบรับ สัตว์บางตัวที่จะโดนเจ้าของกำจัดหาบ้านได้บ้าง บางตัวหาบ้านไม่ได้ก็ถูกกำจัด  เป็นแบบนี้มาตลอด ทำให้การถูกรังแกของเราเป็นเรื่องที่ปิดหูปิดตาคนอื่นๆ


ต่อให้เราถูกกระทำยังไงคนแถวนั้นก็จะมองไม่เห็น คนที่มองเห็นก็จะหัวเราะเยาะเย้ยในสิ่งที่เราถูกกระทำ เช่น ถ้าคนเลวมาหาเรื่องหนักๆแล้วเราไม่โต้ตอบ หลังจากจบการถูกหาเรื่อง คนเลวคนอื่น จะยืนคุยกับที่มาหาเรื่องเรา แล้วหัวเราะกันเสียงดังๆมันทำให้เรากับแม่ไม่ต่างจากอยู่ใน สุสานคนเป็นเลย มีชีวิตแต่เหมือนไม่มีลมหายใจ บางครั้งโดนหนักๆ ก็อยากเดินไปหยิบปืนมายิงคนพวกนี้ แต่พอมองหน้าแม่ มองหน้าหมาแมวที่เลี้ยงไว้ ก็มีสติกลับคืนมา เอาปืนไปวางไว้ที่เดิม......


ขอเล่าแค่นี้ก่อนนะคะ เพราะปวดหัวมาก วันนี้คนเลวๆจะตั้งวงหาเรื่องอีกแล้ว


ขอบคุณที่เข้ามาอ่านคะ.......