เรามีเพื่อนในห้องอยู่คนนึ่งค่ะ เขาเป็นคนที่พยายามมากๆในเรื่องของการเรียน เรื่องของกีฬา เรื่องของการเข้าสังคม ที่ต่างจากเรามากๆ  คือเราเป็นเด็กเกเรในห้องก็ว่าได้ เวลาครูสอนไม่หลับ เล่นเกม ก็ไม่อยู่ในห้องเลยค่ะ เเต่ถึงจะเกเรก็มีครูเลือกไปทำกิจกรรมต่างๆ ในทางวิชาการบ้าง กิจกรรมโรงเรียนบ้าง เเล้วก็ได้เป็นหัวหน้าห้อง ซึ่งเราไม่ได้พยายามอะไรเลย ผลการเรียนเราก็ดีมากๆ กีฬาเราก็เล่นได้ถือว่าใช้ได้ในระดับนึ่งเลยค่ะ เวลาเพื่อนในห้องมีปัญหาจะค่อยมาคุยกับเราตลอด ที่ต่างจากนางมาก นางตั้งใจเรียนก็จิงค่ะเเต่นางสอบตกตลอด เราก็ช่วยติวนะคะ เเต่นางจะพูดเสมอว่า มันง่ายขนาดนี้ไม่ต้องสอนหรอก อย่างเช่นวิชาคณิตคือเราเก่งวิชานี้และจะค่อยสอนเพื่อนในห้องว่าทำเเบบไหน เเต่นางจะไม่สนใจเลย จนตอนนี้เกรดออก นางได้เกรด 2กว่า เราได้3.7 พอเกรดออกเราเลยทักไปหานางว่าโอเคมั้ย เเต่สิ่งที่โดนกลับมาถึงกับไปไม่ถูกเลย นางบอกว่า "ทำไม ทำไมต้องเป็นเราด้วยที่ทุกคนยอมรับนางพยายามมาตลอดไม่เห็นมีใครสนใจเลย ไม่เห็นจะเป็นได้หวังเลย ทำไมคนที่เเมj'ไม่ต้องทำห่าไรเลยถึงได้ทุกสิ่ง'"เจอคำพวกนี้ไปไม่ถูกเลย เราไม่คิดจะเเข่งกับเพื่อนเลยค่ะ ค่อยช่วยเพื่อนตลอด บ้างครั้งช่วยจนตัวเองเดือดร้อนก็มี เเต่ทำไมเพื่อนถึงมองเราเเบบนี้ละคะ