เรารู้จักกับคนคนหนึ่งมา 2 ปี เคยคุยกันแบบเป็นพี่น้องมาก่อน แต่เขาพึ่งมาจีบจริงจังเลยตัดสินใจคุยได้ 6 เดือน ไปมาหาสู่กันเป็นปกติค่ะ เขาเทคแคร์ เอาใจใส่ดีมาก เสมอต้นเสมอปลาย ไม่เคยมีปัญหาอะไรกันเลยค่ะ เพราะมีอะไรก็จะบอก จะคุยกันได้ทุกเรื่อง
เราเคยถามถึงความสัมพันธ์ของเรานะคะ เขาก็จะบอกว่าเขาจริงจัง อายุเราก็ไม่ใช่เด็ก ๆ แล้ว วัยนี้ไม่คิดจะเล่น ๆ กับใครแล้ว แต่ถ้าถามถึงสถานะเขาบอกว่าอยากใช้เวลาให้มากกว่านี้ เขารู้ว่าเราคาดหวังอะไร แต่เขาบอกว่าเขาอึดอัดถ้ารู้ว่ามีคนคาดหวังในตัวเขา เขาบอกว่าสำหรับเขาการกระทำสำคัญกว่าคำพูด ถ้าอยากพูดให้ดียังไงก็พูดได้ แต่ถ้าการกระทำมันไม่ได้ดีเหมือนอย่างที่พูด มันก็ไม่สำคัญอะไร อันนี้เราก็เห็นด้วยและเข้าใจค่ะ บอกให้เขาใช้เวลาได้อย่างเต็มที่ แต่ในใจเราก็คิดแหละว่าต้องใช้เวลาแค่ไหน
เราแค่กลัวค่ะ เพราะเราเจอแบบนี้มาหลายคน มันทำให้เรารู้สึกว่าพอจบไปแล้วก็แค่หายจากกันไป ใช้คำว่าเลิกกันไม่ได้ด้วยซ้ำ เพราะที่ผ่านมาก็ไม่เคยได้เป็นแฟนอยู่แล้ว แค่ทำอะไรเหมือนแฟน แต่บอกใครไม่ได้ว่าเป็นแฟน ใครถามก็บอกไม่ถูก เราก็รู้สึกแย่นะคะ เวลาที่มีคนถามอีกฝ่ายว่าเราเป็นใคร แล้วเขาตอบว่าเพื่อน บางคนบอกว่าน้อง บางคนบอกว่าเราเป็นเด็กของเขา ถ้าจะเป็นแค่เพื่อน พี่ น้อง ก็ขอให้การกระทำมันแค่นั้น ไม่ใช่ทรีตเราเหมือนแฟน แล้วบอกว่าเราเป็นแค่นั้น การชัดเจนเรื่องสถานะมันเป็นตัวบ่งบอกว่าขอบเขตของเรามันอยู่ที่ตรงไหนเราจะได้ทำตัวถูก
เอาจริงเราพยายามบอกตัวเองว่า ไม่เป็นไร โอเค อย่าไปคาดหวัง อย่าไปคิดมาก มันจะเป็นยังไงก็ปล่อยให้มันเป็นไป แต่มันอดรู้สึกแย่ไม่ได้ ที่บางคำพูดที่เราบังเอิญได้ยินมันทำให้เราคิดว่า ตัวเราดีไม่พอที่เขาอยากจะบอกใคร ๆ ว่าเราเป็นแฟนเขา บางครั้งอยู่กับเรา แต่พอเพื่อนโทรมาถามว่าอยู่กับใคร เขาก็จะบอกว่าอยู่คนเดียว เวลาที่เขาเล่นเกมกับเพื่อน เราก็จะต้องอยู่ในห้องให้เงียบที่สุด
ถามว่ามันความสัมพันธ์มันดีมั้ย ถ้าไม่นับเรื่องที่เล่ามาก็ดีมากค่ะ มันอาจจะเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เราแค่อยากรู้ว่ามันปกติใช่มั้ยที่เราอยู่กันแบบไม่มีสถานะ มีคนที่สถานะไม่ชัดเจน แต่อยู่กันจนถึงแต่งงานมั้ยคะ อยากรู้ว่าข้ามผ่านจุดนี้กันไปยังไง เราอยากเข้าใจเขามากกว่านี้ค่ะ
ถ้า "การกระทำ" ชัดเจน "สถานะ" ยังสำคัญอยู่มั้ย
เราเคยถามถึงความสัมพันธ์ของเรานะคะ เขาก็จะบอกว่าเขาจริงจัง อายุเราก็ไม่ใช่เด็ก ๆ แล้ว วัยนี้ไม่คิดจะเล่น ๆ กับใครแล้ว แต่ถ้าถามถึงสถานะเขาบอกว่าอยากใช้เวลาให้มากกว่านี้ เขารู้ว่าเราคาดหวังอะไร แต่เขาบอกว่าเขาอึดอัดถ้ารู้ว่ามีคนคาดหวังในตัวเขา เขาบอกว่าสำหรับเขาการกระทำสำคัญกว่าคำพูด ถ้าอยากพูดให้ดียังไงก็พูดได้ แต่ถ้าการกระทำมันไม่ได้ดีเหมือนอย่างที่พูด มันก็ไม่สำคัญอะไร อันนี้เราก็เห็นด้วยและเข้าใจค่ะ บอกให้เขาใช้เวลาได้อย่างเต็มที่ แต่ในใจเราก็คิดแหละว่าต้องใช้เวลาแค่ไหน
เราแค่กลัวค่ะ เพราะเราเจอแบบนี้มาหลายคน มันทำให้เรารู้สึกว่าพอจบไปแล้วก็แค่หายจากกันไป ใช้คำว่าเลิกกันไม่ได้ด้วยซ้ำ เพราะที่ผ่านมาก็ไม่เคยได้เป็นแฟนอยู่แล้ว แค่ทำอะไรเหมือนแฟน แต่บอกใครไม่ได้ว่าเป็นแฟน ใครถามก็บอกไม่ถูก เราก็รู้สึกแย่นะคะ เวลาที่มีคนถามอีกฝ่ายว่าเราเป็นใคร แล้วเขาตอบว่าเพื่อน บางคนบอกว่าน้อง บางคนบอกว่าเราเป็นเด็กของเขา ถ้าจะเป็นแค่เพื่อน พี่ น้อง ก็ขอให้การกระทำมันแค่นั้น ไม่ใช่ทรีตเราเหมือนแฟน แล้วบอกว่าเราเป็นแค่นั้น การชัดเจนเรื่องสถานะมันเป็นตัวบ่งบอกว่าขอบเขตของเรามันอยู่ที่ตรงไหนเราจะได้ทำตัวถูก
เอาจริงเราพยายามบอกตัวเองว่า ไม่เป็นไร โอเค อย่าไปคาดหวัง อย่าไปคิดมาก มันจะเป็นยังไงก็ปล่อยให้มันเป็นไป แต่มันอดรู้สึกแย่ไม่ได้ ที่บางคำพูดที่เราบังเอิญได้ยินมันทำให้เราคิดว่า ตัวเราดีไม่พอที่เขาอยากจะบอกใคร ๆ ว่าเราเป็นแฟนเขา บางครั้งอยู่กับเรา แต่พอเพื่อนโทรมาถามว่าอยู่กับใคร เขาก็จะบอกว่าอยู่คนเดียว เวลาที่เขาเล่นเกมกับเพื่อน เราก็จะต้องอยู่ในห้องให้เงียบที่สุด
ถามว่ามันความสัมพันธ์มันดีมั้ย ถ้าไม่นับเรื่องที่เล่ามาก็ดีมากค่ะ มันอาจจะเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เราแค่อยากรู้ว่ามันปกติใช่มั้ยที่เราอยู่กันแบบไม่มีสถานะ มีคนที่สถานะไม่ชัดเจน แต่อยู่กันจนถึงแต่งงานมั้ยคะ อยากรู้ว่าข้ามผ่านจุดนี้กันไปยังไง เราอยากเข้าใจเขามากกว่านี้ค่ะ