เรากับแฟนคบกันจะ4เดือนแล้วค่ะ
ช่วงแรกๆที่คบกันเค้าจะมารับเราที่บ้านบ่อยมาก ดึกแค่ไหนก็มารับ พอช่วงหลังๆมาเค้าจะชอบผิดนัดเราบ่อยๆ จนเราไม่อยากหวังอยากรออะไรแล้ว มีอยู่วันนึงโทรศัพท์เขาพัง ไอ้เราก็เข้าใจค่ะว่า มันพังติดต่อไม่ได้ก็โอเค แต่เค้าไม่พยายามที่จะหาทางติดต่อเราเลย ไม่โทรไม่อะไรทั้งสิ้น เราก็ทักหาเพื่อนเค้าพี่เค้าบ่อยมากๆ จนเค้าไม่อยากตอบเราแล้ว มีวันนึงเราตัดสินใจไปที่บ้านเขาทีแรกว่าจะไปเคลียร์ว่าจะเอาไง แต่สุดท้ายก็ดีกันเหมือนเดิม ขอเล่าย้อนนิดนึงนะคะ คือก่อนหน้านี้เราเคยแอบไปนอนบ้านแฟนครั้งนึง ตอนนั้นเราไปหาเค้าเอง 4ทุ่ม ช่วงนั้นเคอร์ฟิว5ทุ่มถึงตี4 ซึ่งแน่นอนเรากลับบ้านไม่ได้ ตี2ไปนอนบ้านเขา เช้ามาแม่เขาเห็น ลุงเขาเห็น ซึ่งตอนนั้นเรารู้แล้วว่าเค้าไม่ชอบเราแน่ๆ
จนวันนั้นที่เราตัดสินใจไปที่บ้านเขาแต่ก็คืนดีกัน หลังจากนั้นเราไปหาเขาบ่อยมาก ะยะทางไปกลับ60กว่าโลได้ มีเราไป3วันติดก็มี ซึ่งเราก็ไป เพราะเราติดต่อเขาไม่ได้ เป็นระยะเวลาเกือบเดือนที่ไม่ได้คุยกัน ความคิดถึงมันทำได้ทุกอย่างจริงๆ ช่วงนี้เราไปหาเขาวันเว้นวันเลยค่ะ แต่ล่าสุดเมื่อวานเราไปค้างบ้านแฟน เราคือผญ.คนแรกที่แฟนพาไปนอนที่บ้าน
แต่ตอนแรกเราบอกแม่เขาว่าจะนอนกับพี่ของแฟนนะ (เราไม่ขอเอ่ยชื่อ) โอเคแกก็ให้นอน แต่เราเลือกที่จะนอนห้องแฟนเพราะห้องติดกัน เรานอนไม่หลับทั้งคืนเพราะพี่ของแฟนคุยโทรศัพท์เปิดเพลงเสียงดังมาก เราก็คิดในใจว่าโชคดีที่เราไม่ได้นอนด้วย เพราะคงไม่ได้หลับแน่ๆขนาดอยู่ห้องติดกันยังดังขนาดนี้ ถ้าเราไปนอนด้วยคงไม่หลับแน่ๆ เราก็นอนรอแฟนเรามาจากบ้านเพื่อน กลับมาถึงเที่ยงคืน สรุปมีอะไรกันค่ะคืนนั้น ขอเล่าแบบไม่อายเลยนะคะ จนเช้ามาเราตื่นสาย ปกติเราเป็นคนตื่นเช้า แต่พอมานอนบ้านแฟนวันนั้นเราตื่นเกือบ10โมง เพลียด้วยรึเปล่านะคะไม่แน่ใจ ซึ่งเราก็คิดว่าคงโดนดุแน่ๆ ก็จริงๆค่ะ แต่ตอนนี้กังวลเรื่องเดียว คือตอนนี้กลัวที่บ้านเขาไม่ชอบ เราพยายามที่จะไม่ไปนะคะ แบบนานๆจะไปครั้งนึงแต่ก็ทำไม่ได้อยู่ดีไม่รู้จะทำยังไง มันเป็นเพราะความคิดถึงหรืออะไรคะ งงมาก ทำให้เราอยากไปแทบทุกวันเลย
เป็นผู้หญิงแต่ไปบ้านผู้ชายอยู่ฝ่ายเดียวนี่ดูแย่ไหมคะ
ช่วงแรกๆที่คบกันเค้าจะมารับเราที่บ้านบ่อยมาก ดึกแค่ไหนก็มารับ พอช่วงหลังๆมาเค้าจะชอบผิดนัดเราบ่อยๆ จนเราไม่อยากหวังอยากรออะไรแล้ว มีอยู่วันนึงโทรศัพท์เขาพัง ไอ้เราก็เข้าใจค่ะว่า มันพังติดต่อไม่ได้ก็โอเค แต่เค้าไม่พยายามที่จะหาทางติดต่อเราเลย ไม่โทรไม่อะไรทั้งสิ้น เราก็ทักหาเพื่อนเค้าพี่เค้าบ่อยมากๆ จนเค้าไม่อยากตอบเราแล้ว มีวันนึงเราตัดสินใจไปที่บ้านเขาทีแรกว่าจะไปเคลียร์ว่าจะเอาไง แต่สุดท้ายก็ดีกันเหมือนเดิม ขอเล่าย้อนนิดนึงนะคะ คือก่อนหน้านี้เราเคยแอบไปนอนบ้านแฟนครั้งนึง ตอนนั้นเราไปหาเค้าเอง 4ทุ่ม ช่วงนั้นเคอร์ฟิว5ทุ่มถึงตี4 ซึ่งแน่นอนเรากลับบ้านไม่ได้ ตี2ไปนอนบ้านเขา เช้ามาแม่เขาเห็น ลุงเขาเห็น ซึ่งตอนนั้นเรารู้แล้วว่าเค้าไม่ชอบเราแน่ๆ
จนวันนั้นที่เราตัดสินใจไปที่บ้านเขาแต่ก็คืนดีกัน หลังจากนั้นเราไปหาเขาบ่อยมาก ะยะทางไปกลับ60กว่าโลได้ มีเราไป3วันติดก็มี ซึ่งเราก็ไป เพราะเราติดต่อเขาไม่ได้ เป็นระยะเวลาเกือบเดือนที่ไม่ได้คุยกัน ความคิดถึงมันทำได้ทุกอย่างจริงๆ ช่วงนี้เราไปหาเขาวันเว้นวันเลยค่ะ แต่ล่าสุดเมื่อวานเราไปค้างบ้านแฟน เราคือผญ.คนแรกที่แฟนพาไปนอนที่บ้าน
แต่ตอนแรกเราบอกแม่เขาว่าจะนอนกับพี่ของแฟนนะ (เราไม่ขอเอ่ยชื่อ) โอเคแกก็ให้นอน แต่เราเลือกที่จะนอนห้องแฟนเพราะห้องติดกัน เรานอนไม่หลับทั้งคืนเพราะพี่ของแฟนคุยโทรศัพท์เปิดเพลงเสียงดังมาก เราก็คิดในใจว่าโชคดีที่เราไม่ได้นอนด้วย เพราะคงไม่ได้หลับแน่ๆขนาดอยู่ห้องติดกันยังดังขนาดนี้ ถ้าเราไปนอนด้วยคงไม่หลับแน่ๆ เราก็นอนรอแฟนเรามาจากบ้านเพื่อน กลับมาถึงเที่ยงคืน สรุปมีอะไรกันค่ะคืนนั้น ขอเล่าแบบไม่อายเลยนะคะ จนเช้ามาเราตื่นสาย ปกติเราเป็นคนตื่นเช้า แต่พอมานอนบ้านแฟนวันนั้นเราตื่นเกือบ10โมง เพลียด้วยรึเปล่านะคะไม่แน่ใจ ซึ่งเราก็คิดว่าคงโดนดุแน่ๆ ก็จริงๆค่ะ แต่ตอนนี้กังวลเรื่องเดียว คือตอนนี้กลัวที่บ้านเขาไม่ชอบ เราพยายามที่จะไม่ไปนะคะ แบบนานๆจะไปครั้งนึงแต่ก็ทำไม่ได้อยู่ดีไม่รู้จะทำยังไง มันเป็นเพราะความคิดถึงหรืออะไรคะ งงมาก ทำให้เราอยากไปแทบทุกวันเลย