อนิเมะคือสิ่งเดียวที่ทำให้เราอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป

สำหรับเราคืออนิเมะที่ทำให้เราอยากมีชีวิตอยู่ต่อเราอยากมองดูการเติบโตของตัวละครที่เราชอบ บางครั้งก็รอดูจุดจบของตัวละครที่เราชอบเหมือนกัน ครอบครัวชอบถามเราว่าที่ดูแต่อนิเมะทุกวันนี้คิดอยากจะมีชีวิตที่ดีขึ้นบ้างมั้ย เขาไม่ได้มองเลยว่าเราจะดูเพราะคลายเครียดเพื่อให้มีกำลังใจในแต่ละวัน แต่เขามองเป็นเรื่องไร้สาระ เราสามารถทำเงินได้จากอนิเมะหลายด้านคือรับฟิกเกอร์มาขายต่อหรือปล่อยประมูล สิ่งที่เขามองคือสินค้าไร้สาระ ไม่มีประโยชน์เราพยายามบอกพยายามคุยให้เข้าใจเปิดใจคุยหลายครั้งแต่ก็จบลงที่ทะเลาะแบบเดิมๆ เราเป็นนิสิตปี3ที่ขอเงินท่านจ่ายค่าเทอมแต่ค่ากินค่าอยู่เราได้เงินจากการขายฟิกเกอร์ ปัญหานี้มันเริ่มมาจากเรากลับมาอยู่บ้านเรียนไปด้วยขายไปด้วยหลายๆทาง หมกมุ่นอยู่แต่กับหน้าจอวันหนึ่งเราเรียน4-6ชั่วโมงหลังจากนั้นเราก็ดูอนิเมะ ซึ่งงานบ้านทุกอย่างเราจัดการเรียบร้อยไม่ให้โดนบ่นโดนด่าแต่ก็ไม่วายมาเจอตอนเราดูอนิเมะแล้วก็ไม่พอใจพาลว่าไปหมด เราเสียกำลังใจทำทุกอย่างมาก แต่ก็คิดเอาไว้ว่าอนิเมะเรื่องนี้ยังไม่จบนะมังงะก็ยังเขียนไม่เสร็จเราก็แค่มีชีวิตอยู่ต่อเพื่อสิ่งที่เรารัก ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซนสำหรับเรา การที่เราดูอนิเมะมันผิดมากเลยใช่ไหมคะ