เราต้องทำไงอ่ะเมื่อเจอพี่สาวแบบนี้

เรามีพี่สาว1คน ตั้งแต่พ่อเราตายไปเราได้9ขวบ เราก็โดนพี่สาวคอยแอบด่าแอบทุบตีเรา เวลาแม่ไม่อยู่ แล้วเราก็ไม่เคยฟ้องแม่เพราะกลัวแม่ไม่สบายใจ เรากับเขาเกียดกันตลอด เขาแต่งงานมีครอบครัวก็ยังอยู่ที่บ้านไม่ย้ายออกไป (ตอนแต่งก็ย้ายไปบ้านผัว แต่อยู่ได้ไม่เท่าไหร่ก็กลับมาอยู่บ้านบอกไม่ค่อยจะชอบแม่ผัว)อยู่จนกันมาแบบเกียดๆกันไม่พูดกัน แต่เขาชอบว่า- ด่ากระแทรกเวลาเจอหน้าเรา กะฟัดกะเฟียดแบบไม่พอใจ จนเราไม่อยากอยู่บ้าน ออกจากโรงเรียนม.3เราก็ไปทำโรงงาน หาเรื่องไม่อยู่บ้าน เพราะเขาเย็บผ้าอยู่บ้าน และผัวเขาก็มาอยู่ด้วยเป็นครอบครัว เราเลยเหมือนส่วนเกิน อายุ21เราแต่งงานอยู่กับพ่อของลูกอยู่ได้11ปี และเลิกกัน (เคยตั้งกะทู้ไว้สาเหตุเลิกกัน) เรามีแฟนใหม่อยู่กทม.ได้1ปี เจอปัญหาโควิดเลยกลับมาตั้งหลักที่บ้าน เพราะบ้านหลังนั้น แม่เคยบอกยกบ้านให้เรา ส่วนพี่สาวได้รถได้อะไรหลายๆอย่างแล้ว แต่เขาไม่พอใจที่เรากลับมาอยู่บ้านโวยวายว่าไปอยู่ที่อื่นมาแล้วยังกลับมาเอาบ้านอีก (แต่ผัวเขามีที่มีทางสมบัติจากพ่อแม่เขา และมีโครงการจะไปปลูกบ้านอยู่ที่นั่น) แม่เราก็เลยเรียกคุยบอกบ้านเป็นของน้องนะ ลืมบอกบ้านเราเป็นร้านขายของชำเล็กๆ นางก็พูดขึ้นมาเลยว่าเด่วจะไปปลูกบ้านใหม่ แต่จะมาขายของที่นี่เหมือนเดิม เรานี่งงเลย มีแบบนี้ด้วยเหรอ จนเรื่องนี้ไปถึงผัวเขา ผัวเขาเลยว่า จะบ้าเรอะจะมาขายอะไรที่นี่ ก็ไปขายที่บ้านปลูกใหม่โน่น จบเรื่องไป แต่ประเด็นที่สำคัญคือ บ้านหลังนี้ปลูกมาตั้งแต่เราเกิด30กว่าปีได้ล่ะ ปลวกกินบ้าง ฝ้า สังกะสีรั่วผุพัง จนน้ำมันรั่วไหลซึมฝ้าลงมา เขาถึงเปลี่ยนหลังคา แต่เปลี่ยนแค่ครึ่งหลังตรงที่เขาอยู่อีกครึ่งหลังบ้าน แม่อยู่หลังคารั่วรางน้ำรั่วเหมือนกัน บอกตามตรงเหมือนซุกหัวนอนอยู่กันไปวันๆ ทั้งที่ผัวเขาก็เป็นช่าง จนตอนนี้เค้าปลูกบ้านเสจราคาประมาณเกือบๆ1.2ล้าน สวยหรูใหญ่โต เขาบอกแม่ให้มาถามเราว่าจะเอาหลังคาไว้ไหม ถ้าจะเอาก็จ่ายเงินค่าหลังคามา2หมื่นที่เขาเปลี่ยนไป ถ้าไม่เอาเขาจะลื้อไปปลูกเป็นร้านค้าเขา เรานี่อึ้งเลยถ้าเป็นเรานะ เราไม่เอาหรอก เพราะแม่ก็ยังอยู่ที่บ้านนี้ ร้านค้าก็แม่ขาย เราโมโห เลยบอกแม่ให้มันมาลื้อไป เด่วหนูเปลี่ยนหลังคาให้ใหม่ทั้งหลังเลย หนูยอมเสียตัง (หลังคาเป็นเมทัลชีทธรรมดา แต่เราจะเปลี่ยนเป็นเมทัลชีทติดกันร้อนด้วย  บ้านเราจะได้ไม่ร้อน ) เราเรียกช่างมาตีราคาเสียเงินราวๆ70,000 เรายอม ยังไม่วายทำเป็นหัวเราะยิ้มเยาะ และพูดกระแทรกให้เราได้ยินว่า แล้วจะรู้ความจริงเป็นไง 😒😒😒คงคิดว่าเราไม่มีปัญญาทำ คิดว่าเราไม่มีเงิน
แล้วที่ซ้ำนั้น แม่ยังมาบอกให้เราพูดกับพี่เค้าเถอะ เราเป็นน้อง มันก็นิสัยแบบนั้นแหละ เราเลยบอกแม่กลับไป แม่ทุกวันนี้หนูยังยอมไม่พออีกเหรอ แล้วนิสัยสันดานแบบนั้นมันดีใช่ไหม กะฟัดกะเฟียดใส่ อยู่ๆไม่ชอบใครก็ตึงใส่เขา แม่ตอบมาเอ็งก็รู้มันเป็นแบบนั้นก็พูดๆกับเขาไป เราย้อนไปว่า แล้วเมื่อไหร่เขาจะปรับสันดานเขาล่ะแม่ แม่ก็เลยบอกไม่พูดล่ะ เราเลยตัดบทว่า แม่ต่อไปเรื่องหนูกะเขาแม่ไม่ต้องมาบอกให้หนูพูดกะเขาล่ะนะ ที่ยอมทุกวันนี้ เพราะแม่บอกเห็นแก่แม่เถอะ
ยาววววววเลย ขอบคุณที่อ่านในสิ่งที่เราระบาย ใครเคยเจอแบบเรา รึมีวิธีจัดการปัญหาแบบนี้ แชร์มาให้อ่านบ้างนะค่ะ