ปฏิสัมพันธ์ระยะสั้น รู้สึกถึงคำว่ารักได้จริงๆเหรอ?

คือเราเห็นคนรอบข้างบางคนอายุไม่เกิน15ขึ้นงี้ เข้าใจว่าอยากตามเทรนด์การมีแฟน ซึ่งเราก็อายุแค่15 อยากมีคนคุยบ้างไรบ้างทำนองนั้น แต่เราต่างกับเขาที่ เราใช้เวลาคุยกับคนคนนึงค่อนข้างนานก่อนที่คบและก่อนที่จะใช้คำว่ารักคือต้องมั่นใจมากๆว่า กูรัก ไม่ใช่ กูชอบหรือกูหลงแค่ชั่วคราว


คนอื่นก็จะประมาณว่า ขั้นต่ำ1วัน ยิ้ม 2วันนั่งเพ้อ/เขิน 3วัน บอกชอบ และคบกัน ตกดึกนอนโทรคุยกัน. ก่อนนอนบอกฝันดีและตามด้วยคำว่า ‘รักนะ’ ก็แอบงงว่า ปฏิสัมพันธ์ยังไงแบบไหนคืออะไร รักแล้วหรอ

จะให้คิดตามแบบประมาณว่า รักไม่จำเป็นต้องดูที่เวลาว่าจะสั้นหรือนานแค่ไหนแค่รักกันก็พอ มันก็พยายามคิดแล้วนะ แต่ก็แบบ ห้ะ รักจริงๆอะเหรอ แล้วบางคู่จะคบกันต่อได้1อาทิตย์ ไม่ก็อย่างมาก1-2เดือน แต่ในระยะนั้นก็จะเศร้าละ

ส่วนมากฝั่งหญิงจะมาเพ้อ นู้นนี่นั่น เปลี่ยนไปบ้างเอย แอบคุยกับคนอื่นเอย คิดไปแทนฝ่ายชายต่างๆนาๆแล้ว แปลงร่างเป็นโคนันบ้างแล้วด้วย

แล้วสุดท้ายพอเลิกกันก็ร้องห่มร้องไห้ บางครั้งในสมองมันก็คำถามขึ้นมาว่า ‘นี่เศร้าที่เลิกกับมันหรือเสียดายเวลาชีวิตที่คบกับมันกันแน่ หรืออีกอันนึงก็คือ อยากอินแบบคนอื่นแบบเลิกทีก็ต้องร้องไห้ทั้งๆที่ไม่ได้เจ็บขนาดนั้น’


อยากทราบว่า รักกันจริงหรือเปล่า รู้จักความรู้สึกของคำว่ารักจริงๆใช่ไหม มันมองได้หลายมุมมองเลยอยากทราบของคนอื่นบ้าง

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่