คือหนูคิดว่าตัวเองค่อนข้างขี้เกียจแต่พอมีงานก็จะรีบๆทำพอพ่อมาเห็นก็คือทำการบ้านเสร็จแล้วพ่อก็จะเห็นเราเล่นแต่มือถือทั้งวันเลยทั้งที่ตอนนั้นเป็นตอนที่เราพักเรียนหรือทำการบ้านเสร็จแล้วพ่อก็คิดว่าเราเป็นคนไม่ตั้งใจเรียนแต่เกรดเราก็อยู่ที่3.90-3.70ทุกๆปีอาจเป็นเพราะส่งการบ้านทุกงานไม่ก็ตอนใกล้สอบจะอ่านให้เข้าสมองเพื่อไปสอบแล้วก็ลืมๆไปแต่เราเรียนพิเศษตั้งแต่ป.4จนถึงม.2ที่มีโควิดแล้วตอนนั้นพ่อเข้ารพ.2เดือนแล้วแม่ก็ต้องไปเฝ้าตลอดเราก็นอนอยู่บ้านคนเดียวตื่นมาแม่ก็รีบขับรถมาบ้านแล้วรีบไปส่งเราที่รร.ตอนเย็นก็มารับกลับบ้านแล้วแม่ก็ไปเฝ้าพ่อต่อคือแบบทรมานมากอยู่คนเดียวอาหารอะไรทำเองหมดเลยเหนื่อยมากแล้วแม่ก็ขาดงานไม่มีเงินอีกเลยหยุดเรียนพิเศษไปเราเกรดก็ไม่ได้ตกนะแต่วันนี้พ่อบอกเราว่าเราไม่ตั้งใจเรียนทั้งที่เกรดเราก็ดีมาตลอดพ่อชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับลูกหลานคนอื่นว่าได้เกรดเยอะกว่าเรานู่นนี้คือบับเราฟังเเล้วท้อมากเรียนพิเศษตอนนั้นก็กลับ1ทุ่มทุกวันเพราะแม่เลิกงาน1ทุ่มแล้วก็นั่งรอ1ชม.ตลอดเพราะเรียนเสร็จตั้งแต่6โมงครึ่งแล้วทำไมทุกวันถึงบอกเราไม่ตั้งใจเรียนไม่มีใครเห็นถึงความตั้งใจเราเลยตอนม.1ก็มีแต่เรื่องเข้ามาจนตอนนั้นจะฆ่าตัวตายแล้วด้วยซ้ำแต่เราก็ผ่านมาได้แต่ตอนนี้จะเข้าม.4แล้วก็ไม่รู้จะต่อไหนพ่อแม่ก็ไม่สนใจการจะพาไปต่อไหนเลยพ่อบอกอยากให้เราลาออกแล้วมาช่วยทำงานอีกคือท้อมากตอนนี้อยากไปอยู่โลกของตัวเองสัก1วันไปพักจิตใจ
ทำไมต้องวัดกันที่เกรด?