สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกคนที่เข้ามาอ่าน เข้าประเด็นเลยนะคะ คือฉันอาศัยอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง(ในฐานะลูกเลี้ยง)ซึ่งบ้านหลังนั้นก็เป็นบ้านของป้าแท้ๆของฉันเอง ป้าแท้ๆของฉันที่ว่านั้นเค้าเป็นก็พี่สาวของแม่ฉันนี่แหละ ครอบครัวที่แท้จริงของฉันมีปัญหาพ่อกับแม่ฉันแยกทางกันตั้งแต่ฉันยังเด็กๆประมาณ 3-4 ขวบ สาเหตุที่ทำให้พ่อกับแม่ต้องแยกทางกันก็คือ พ่อฉันเค้าข

ค้ายเหมือนเป็นนักเลง แต่เค้าก็ไม่ค่อยจะมีปัญหาเรื่องชกต่อยกับใคร เท่าที่ฉันฟังจากทุกคนเล่ามาแต่ละคนที่เอ่ยถึงความไม่ดีของพ่อฉัน เขาเหล่านั้นไม่เคยเล่าเรื่องที่พ่อฉันไปตีกับใครเลยและฉันก็เท่าที่จำความได้ฉันก็ไม่เคยเห็นพ่อชกต่อยกับคนภายนอกเลย แต่ความคล้ายเหมือนนักเลงที่ว่านั้นก็คือพ่อของฉันเสพยากับก็ขายยาและก็เคยทำร้ายร่างกายของแม่หลายครั้งด้วย(ทุกครั้งที่เค้าเมายาเค้าจะเสียสติแล้วทำร้ายร่างกายของแม่) แต่ครั้งใดที่เขาไม่เสพยาหรือว่าไม่เมายาเค้าก็จะเป็นคนดีแบบปกติทั่วไปถ้าไม่ติดที่เสพยาเขาก็คงไม่เป็นคนร้ายแบบนี้ และก็เคยได้ยินข่าวว่าโดนจับแล้วก็เสียชีวิตแล้วด้วย😔(พ่อฉันอาจจะมีข้อเสียหลายข้อที่กล่าวมาแต่ฉันก็รักพ่อของฉันนะ)ที่เล่ามาทั้งหมดนั้นคือสาเหตุที่พ่อกับแม่ฉันต้องแยกทางกัน และครอบครัวของญาติพี่น้องฉันพวกเขาได้ตัดสินให้ลูกอยู่กับแม่ ส่วนพ่อมาเยี่ยมได้ แต่ลูกต้องอยู่ในความดูแลอย่างระมัดระวังจากแม่ และด้วยความที่แม่ของฉันจนมากเพราะเค้ามีลูก 3 คนลูกคนโตเป็นลูกของพ่ออีกคนซึ่งเขานอนหลับไหลเสียชีวิตไปนานแล้ว ส่วนคนที่สองก็คือฉันกับน้องที่เป็นลูกของพ่อคนเดียวกัน ฉันก็เลยได้มาอยู่กับครอบครัวของป้า ส่วนน้องและพี่สาวอยู่กับยาย และแม่ต้องไปทำงานที่ไกลๆ สิ่งที่ฉันได้เล่าไปทั้งหมดนั้นมันก็ผ่านมานานมากแล้วและตอนนี้ฉันก็อายุ 20 กว่าต้นๆแล้ว,ช่วงระยะเวลาต่อมาหลังจากที่พ่อกับแม่หย่ากันแม่ก็ได้แต่งานอีกครั้งและก็อย่าอีกครั้งปัจจุบันนี้แม่ยังไม่ทันแต่งงานใหม่อยู่กับยาย แม่อายุราวๆ 50 กว่า.

ปัญหาของฉันก็คือสภาพแวดล้อมที่ฉันอาศัยอยู่ในบ้านของป้ามีความกดดันมาก หลายครั้งที่ฉันต้องอยู่เหมือนตายทั้งเป็น ถ้าเล่าปัญหาไปบางคนอาจจะคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่แต่ด้วยความที่บางครั้งฉันก็มืดมนหาทางออกไม่เจอ อย่างเช่นตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าฉันควรทำยังไงต่อจึงอยากขอคำแนะนำจากเพื่อนๆ ครอบครัวของป้าฉันเขามีลูกทั้งหมดสามคน บวกฉันเข้าไปเป็น 4 ลูกคนโตเป็นผู้ชายปัจจุบันนี้อายุประมาณ 38 ปีสร้างครอบครัวและก็มีบ้านเป็นของตัวเองแล้ว ลูกคนที่ 2 ของป้าเป็นผู้หญิงยังไม่มีครอบครัวยังอาศัยอยู่ในบ้านของป้าที่ฉันอยู่ด้วย และ ลูกสาวคนเล็กของเขาอายุก็ 30 กว่าๆแต่งงานมีครอบครัวแล้ว แต่ยังอาศัยอยู่ในบ้านนั้น *ส่วนคุณลุงสามีของคุณป้าท่านเสียชีวิตมาสักระยะแล้ว เขาเป็นคนเดียวจากทั้งหมดในครอบครัวของป้าที่มีความเมตตาต่อฉันมากที่สุด นอกเหนือจากคนที่ฉันเล่ามานี้ก็ยังมีญาติจากฝ่ายลุงและลูกหลานที่เกิดจากลูกๆของเขา 2 ที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้ ความกดดันที่ฉันมี ส่วนมากก็มาจากคนที่เป็นป้า หรือว่าแม่เลี้ยงของฉันนั้นเองและต่อมาก็คือลูกสาวทั้งสองของเขา แต่พวกเขาก็มีข้อดีอยู่แหละแต่สิ่งที่ทำให้ฉันตั้งกระทู้ดีขึ้นมาก็คือ บางสิ่งที่ฉันไม่เข้าใจพวกเขาและไม่รู้จะปฏิบัติตอบกลับพวกเขายังไงคือฉันอยากขอคำแนะนำ ระยะเวลาที่ฉันอาศัยอยู่กับพวกเขาตั้งแต่เล็กจนโตที่สุดฉันรู้สึกมีความสุขน้อยก็ความทุกข์นั่นแหละ ฉันได้ทำงานบ้านหนักสมควรช่วงที่ฉันยังเป็นเด็ก หลายครั้งที่เขาพูดไม่เพราะหรือพูดไม่ดีกับฉัน ฉันก็ไม่เสียใจเท่าเค้าพูดไม่ดีเกี่ยวกับพ่อแม่ฉัน โดยเฉพาะคนเป็นป้าที่แท้ของฉัน ผู้ที่ฉันเป็นสายเลือดแท้ๆของเค้า เค้าเป็นคนไม่ยอมใคร ทุกครั้งที่ฉันไม่ได้ดั่งใจเค้า  เขาก็หาเรื่องพูดหรือทำให้เราเสียใจโดยเฉพาะการพูดเสียดแทงใจเรา เขาทำอย่างนั้นตลอดมาตั้งแต่เราจำความได้เราเริ่มมาอยู่กับเขาจนถึงทุกวันนี้ ทุกครั้งเราก็พอจะให้อภัยได้ถึงแม้มันจะทำให้เราทุกข์ใจแล้วก็ทำให้เราร้องไห้ แต่เราไม่รู้จะแก้ไขความรู้สึกของเรายังไงดีเพราะว่ามีอยู่เกาะก็หนังออนไลน์ครั้งนะที่เขาพูดถึงแม้เราว่าแม่เราเหมือนเราก็รู้ว่าแม่เราแต่งงานแล้ว 3 ครั้งแต่แม่เราไม่เคยขายบริการเลยนะครั้งแรกแต่งงานด้วยความรักแต่สามีเขาเสียชีวิตเพราะหลับไหลอ่ะ ต่อมาก็พ่อเราก็อย่างว่า แล้วก็สามีคนสุดท้ายก็คือสามีเขาติดเหล้ากินเหล้าบ่อยแล้วก็ไปแอบมีชู้สาวแม่เราทนไม่ได้ก็ต้องหย่า ก็จริงที่แม่เรามีสามีหลายคนแต่แม่เราไม่เคยขายบริการนี่ แม่เรามีสามีหลายคนก็จริงแต่แม่เราก็รักลูกมากนะแต่ด้วยความที่แม่เราเป็นคนจนการศึกษาก็ไม่เท่าไหร่ความคิดเขาก็เป็นอีกแบบหนึ่งเราก็เข้าใจเค้า สิ่งที่ทำให้เราเสียใจเอะใจ คุณเป็นป้าพูดหลายอย่างมากพูดถึงแม่เราไปในทางที่ไม่ดีทำเหมือนกับแม่เราไม่ใช่น้องของเค้า ถ้าหากว่าแม่เราเป็นน้องของคุณลุงก็จะว่าไปอย่าง นอกจากจะพูดว่าแม่เราเป็นแล้วเค้ายังพูดว่าแม่เราทิ้งเราอย่างนู้นอย่างนี้ทั้งที่จริงไม่ใช่แม่เราไปทำงานเขาก็ไม่เคยทิ้งลูกเขามีเงินเขาก็ส่งมาให้ลูกเพียงแต่เขาหาเงินได้น้อยเท่านั้นเองก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งนะการศึกษาก็ไม่ค่อยเท่าไหร่ก็นับว่าเป็นกรรมกรล่ะ ทุกครั้งที่เราโดนการกระทำจากทางบ้านของคุณป้ารุมเร้าเข้าหนักๆจนทนไม่ไหวเราก็จะระบายให้แม่ฟังแม่ก็ให้กำลังใจเสมอว่าอดทน แต่สิ่งที่คุณป้าพูดทุกวันนี้เขาเกือบจะชินปากซะด้วยซ้ำพ่อก็พูดหลายครั้งนะ(ที่กล่าวถึงแม้เราไม่ดี)เรายังไม่เคยพูดสิ่งนี้ให้แม่เราฟังเลยเราสงสารแม่ที่มีพี่สาวแบบนี้ เราก็เห็นความดีของเขาอยู่คุณเป็นป้าอ่ะ แต่เราไม่รู้จะปฏิบัติยังไงเหมือนว่าสิ่งที่เขาพูดถึงแม่เรามันยังค้างคาใจของเรา เราจะหยุดแค่นี้ก่อนนะ เพราะว่าเราก็ร่ายมาซะยาวเลยกลัวไม่มีใครอ่านกลัวไม่มีใครตอบ แต่เราก็ยังมีหลายอย่างที่มันอัดอั้นตันใจยังหาทางออกไม่เจอยาวมากๆๆเลย แต่ขอให้มีคนมาสนทนาให้คำแนะนำเราก่อนนะถ้ามีคนรับฟังเราเราก็ยังอยากจะระบายอยากขอคำแนะนำอยู่ ขอให้มีคนเห็นใจและแนะนำเราด้วย สาธุสาธุสาธุ🙏🙏🙏 (ขออภัยสำหรับอักษรบางตัวนะคือเราใช้ไหมโทรศัพท์อ่ะมันยาวอาจจะมีผิดบ้าง)