ทำให้-ก็ติ ซื้อให้-ก็ด่า แฟนใครเรื่องมากแบบนี้บ้างไหม มีวิธีแก้ยังไงบ้าง

เมื่อก่อนทำอะไรให้กิน ก็กินหมด ชมว่าอร่อยจนเอาไปอวดคนนั้นคนนี้ พอเวลาผ่านไปหลายปี เริ่มกินยากอยู่ยาก (แต่ปากบอกว่าเป็นคนง่าย ๆ ) นุ้นก็ไม่กิน นี่ก็ไม่เอา เผ็ดบ้าง เค็มบ้าง ทั้งๆที่เราชิมคือมันจืด เวลาถามว่าจะกินอะไรก็ตอบว่าไม่รู้ พอทำมาให้กินก็บอกว่า ไม่ชอบกินอันนี้ อันนั้น ซื้อมาข้างนอกก็ด่าร้านเค้าไม่จบไม่สิ้น (ถ้ากูรู้ว่ามันไม่อร่อยกูคงไม่ซื้อหรอก ถอดร่างไปชิมให้ได้กัทำไปนานแล้ว) มันเลยทำให้หลายๆ ครั้งต้อง ทะเลาะกัน !! เรื่องอาหารการกินมันเป็นปัญหาระดับชาติจริงๆ เกิดเป็นผู้หญิงนี่วิบัติกรรมมันเยอะจริงๆ งานก็ต้องทำ ไหนจะต้องทำงานบ้าน ทำกับข้าว กับข้าวทำมื้อนึงต้องมี 3 อย่าง ในมื้อนั้น ต้องมีเนื้อสัตว์ ผัก มีผัดแห้งๆ แล้วก็ต้องมีประเภทน้ำๆ ให้ด้วย ข้าวกล่องทำงานของแฟน จะต้องมีอย่างต่ำ 2 อย่างขึ้นไป ใน 1 วันจะต้องมี ผลไม้ และขนมหวานให้ด้วย และจะต้องไม่กินไข่เกินวันละ 2 ฟองด้วย คิดดูสิคะ 365 วัน อะ ตัดให้เหลือ 300 วันละกัน กินนข้าววันละ 2-3 มื้อ มื้อละ 3-4 เมนู สมองของเราสูญเสียเวลากับการคิดเมนูอาหารไปละเท่าไหร่ ทำให้เหนื่อยแทบตาย ทำกับข้าวทีนึกว่าอาบน้ำ เหงื่อไหลยันร่องตุ้ด สุดท้ายมาเจอคำบ่นคำด่าคำติ พร้อมกับสีหน้าที่ทำให้เรารู้สึกแย่ อยากถามว่ามันลำบากมากหรอคะ กับการที่ทำหน้าที่แค่-แล้วไม่ต้องพูดมากเนี่ย มันทุกข์ใจ มันทรมานมากหรอคะ เออติน่ะติได้ ติแล้วจบ ไม่ต้องพล่ามโทษเราหมดอะ โทษเหมือนไปฆ่าหมาบ้านมันมาทำซุปกระดูก (คิดในใจกุผิดขนาดนั้นเลยหรอ กุไม่ใช่ร้านอาหารตามสั่ง หรือเชฟบนภัตรคาร!! ) ท้อแล้วค่ะ กับปัญหาที่มันบั่นทอนจิตใจแบบนี้ วันๆนึงเราเจอโลกภายนอกที่เหนื่อยมาแล้ว ก็ไม่อยากมาเจอโลกภายในบ้านที่มันทำให้เราเหนื่อยกว่านั้น  ความรู้สึกตอนนี้มันเฉยชา ชินชาไปหมด จนบางครั้งก็ไม่อยากจะทำไม่อยากจะหามาให้เค้ากินอีกแล้วค่ะ มีแต่คำแย่ๆ ไม่มีคำว่าขอบคุณ มันหนักจนเริ่มรู้สึกที่ว่า เรารู้สึกหมดรัก มันอาลัยตายอยากที่จะอยู่ด้วยกันแล้ว ใครอยากจะแย่งไปคือแบบเอาไปเลย แถมข้าวให้อีก 10 ถุงงี้ เหมือนทำดีแล้วไม่ได้ดี เอาใจแค่ไหนเหมือนยิ่งไม่รู้ใจเขา หรือเป็นเพราะว่าเรายังหน้าที่ตรงนี้ยังไม่ดีพอ ใครเคยเจออะไรแบบนี้บ้างไหมคะ ขอวิธีจัดการหน่อยค่ะ ก่อนจะเอามีดไปตัดลิ้นมันมาทำเล้ง หรือว่าเลิกไปเลยง่ายกว่าปรับให้มันดีขึ้นคะ เปงท้อ 😭😪