สวัสดีครับ ปัจจุบันผมอายุ 19 ปี เรียนมหาลัยปีสอง ส่วนตัวมีนิสัยเงียบๆครับ ไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใคร
ไม่ชอบอยู่ในที่คนเยอะๆ ไม่กล้าเข้าสังคม เวลามีปัญหาจะรู้สึกกลัวที่จะต้องบอกพ่อแม่ หรือมีความจำเป็นต้องไปค้างหรือไปทำงานกับเพื่อนที่มหาลัย
ก็จะไม่กล้าขอ รวมถึงทุกครั้งที่ผมพยายามจะตัดสินใจอะไรด้วยตัวเองก็จะถูกพ่อแม่ไม่เห็นด้วย และแม่ชอบพูดอะไรทำร้ายจิตใจบ่อยๆ ส่วนพ่อก็ไม่กล้าอนุญาติอะไรเลยถ้าแม่ไม่เห็นด้วย เป็นแบบนี้มาตั้งแต่มัธยม ผมรู้สึกเหมือนพ่อแม่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนอยู่ใต้คำสั่งอยู่ตลอดอะไรทำนองนั้น จนถึงตอนนี้ผมก็ไม่กล้าตัดสินใจอะไรด้วยตัวเองเพราะมักจะรู้คำตอบอยู่แล้ว และผมรู้สึกไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้เลย รู้สึกอึดอัด ไม่มีความเป็นส่วนตัวเลยฮะ อ้อ ผมลืมบอกว่าผมมีหอพักที่อยู่ใกล้มหาลัยด้วยนะครับ แต่พอปิดเทอมตอนปี 1 ก็ได้กลับมาอยู่บ้าน พอเปิดปีสองตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้กลับไปอยู่หอ เพราะพ่อแม่ไม่เห็นด้วย ผมอยากบอกพ่อแม่มากว่าผมไม่มีที่ของผมเลยที่บ้านหลังจากที่ย้ายไปอยู่หอ ตอนนี้ผมต้องนอนผ้าปูที่พื้นแข็งๆ อาศัยห้องของน้องนอน ไม่มีพื้นที่ส่วนตัวอะไรเลย แถมเรียนไม่รู้เรื่องอีกต่างหาก ผมควรบอกพ่อแม่ยังไงดีครับ
พ่อแม่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนอยู่ภายใต้คำสั่ง
ไม่ชอบอยู่ในที่คนเยอะๆ ไม่กล้าเข้าสังคม เวลามีปัญหาจะรู้สึกกลัวที่จะต้องบอกพ่อแม่ หรือมีความจำเป็นต้องไปค้างหรือไปทำงานกับเพื่อนที่มหาลัย
ก็จะไม่กล้าขอ รวมถึงทุกครั้งที่ผมพยายามจะตัดสินใจอะไรด้วยตัวเองก็จะถูกพ่อแม่ไม่เห็นด้วย และแม่ชอบพูดอะไรทำร้ายจิตใจบ่อยๆ ส่วนพ่อก็ไม่กล้าอนุญาติอะไรเลยถ้าแม่ไม่เห็นด้วย เป็นแบบนี้มาตั้งแต่มัธยม ผมรู้สึกเหมือนพ่อแม่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนอยู่ใต้คำสั่งอยู่ตลอดอะไรทำนองนั้น จนถึงตอนนี้ผมก็ไม่กล้าตัดสินใจอะไรด้วยตัวเองเพราะมักจะรู้คำตอบอยู่แล้ว และผมรู้สึกไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้เลย รู้สึกอึดอัด ไม่มีความเป็นส่วนตัวเลยฮะ อ้อ ผมลืมบอกว่าผมมีหอพักที่อยู่ใกล้มหาลัยด้วยนะครับ แต่พอปิดเทอมตอนปี 1 ก็ได้กลับมาอยู่บ้าน พอเปิดปีสองตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้กลับไปอยู่หอ เพราะพ่อแม่ไม่เห็นด้วย ผมอยากบอกพ่อแม่มากว่าผมไม่มีที่ของผมเลยที่บ้านหลังจากที่ย้ายไปอยู่หอ ตอนนี้ผมต้องนอนผ้าปูที่พื้นแข็งๆ อาศัยห้องของน้องนอน ไม่มีพื้นที่ส่วนตัวอะไรเลย แถมเรียนไม่รู้เรื่องอีกต่างหาก ผมควรบอกพ่อแม่ยังไงดีครับ