ก่อนอื่นต้องขอแสดงความนับถือนักกีฬาทุกคนที่สู้จนวินาทีสุดท้าย แม้ผลจะออกมาเลวร้ายก็ตามที
โดยเฉพาะโคกะ ซารินะที่เจ็บเกมแรกแล้วยังฝืนลงในเกมที่เจอกับเกาหลี 

แต่ละชาติก็มีการพัฒนามากขึ้นๆ ตัวนักกีฬาที่สูงขึ้น เร็วขึ้น ตีหนักขึ้น แผนและการแก้เกมต่างๆ 
แต่ญี่ปุ่นกลับกันเลย เหมือนมั่นใจในสิ่งที่ตัวเองวางจนมากเกินไปพอโดนจับทางได้ก็ไปไม่เป็น ได้แต่พึ่งความสามารถของผู้เล่นล้วนๆ

และที่ยิ่งไปกว่านั้นคือความโนสนโนแคร์ของโค้ชนากาดะที่ไม่ได้คิดที่จะแก้เกมหรือดูข้อผิดพลาดของลูกทีมเลย
กลายเป็นผู้ช่วยโค้ชไอฮาระที่คอยกระตุ้นลูกทีมแทนซะงั้น ในเมื่อแม่ทัพไม่ทำอะไรแล้วลูกทัพจะไปทำอะไรได้ 

การที่ไม่โรเตชั่นในVNLเน้นไลน์อัพเดิมๆเกินไป ก็ทำให้ทีมที่เคยเจอในVNLสามารถมองเห็นว่าจะจัดการและรับมือญี่ปุ่นอย่างไร 
เหมือนญี่ปุ่นทิ้งไพ่ในVNLก่อนใครเพื่อน แถมรูปเกมก็ไม่ได้ดีกว่าในVNLเลย เสียดายที่ผู้เล่นอย่างเซกิ นาเบยะ แทบไม่ได้รับโอกาสลงสนามเลย 

ปัญหาของญี่ปุ่นชุดนี้ที่เราเห็นคือโดนบอลหยอดทุกครั้งตั้งแต่ VNL จนถึงทุกวันนี้ก็ยังเป็นปัญหา การยืนตั้งรับก็ดูขาดๆเกินๆ
ฝั่งคู่ต่อสู้ตีลูกที่พอรับได้กลับยืนขาตาย อย่างลูกที่ริเวร่าฟรีบอลแล้วทุกคนขาตายนี่คือ นานิ๊ เลย 

ตัวผู้เล่นที่ไม่รู้ทำไมว่าจะเอาMBมา4คนมาทำไม ตัวเลือกอาวุธหัวเสาก็น้อยลง หวังพึ่งได้แต่โคกะ มายุ ไอ ก็ไม่แน่ไม่นอน 
ยามาดะก็แทบไม่ได้ใช้ โอคุมุระก็ลงแทบนับเป็นนาทีได้ อิชิอิส่วนตัวคิดว่าหมดตั้งแต่WC2019แล้ว
ผู้เล่นที่ติดปีแรกๆอย่างโมมิอิ ฮายาชิ ถือว่าน่าพอใจนะเหลือแค่เก็บประสบการณ์เยอะๆ

ญี่ปุ่นชุดนี้ความสามารถเฉพาะตัวของผู้เล่นไม่ใช่ปัญหา แต่ปัญหาคือการวางแผน การแก้เกมแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าของโค้ช
ถึงจะผิดหวังกับผลงาน แต่ก็จะเชียร์ญี่ปุ่นต่อไปไม่เปลี่ยนแปลง ขอบคุณที่มาอ่านคับ