....เราเป็นเด็กพิเศษที่มีโรคประจำตัวมาตั้งแต่กำเนิด แม่บอกว่า ตอนคลอดเราออกมาเราขาดออกซิเจนไปเพียง1-2นาที ทำให้เรามีแขนขาอ่อนแรง เดินไม่ค่อยตรง ทำให้ตอนเด็กๆเราเกิดอุบัติเหตุที่บ้านอยู่บ่อยๆไม่ว่าจะเป็น ตกบันไดบ้าง เดินชนหน้าต่างบ้าง ตกห้องน้ำบ้าง เหยียบตะปูจนต้องผ่าตัดบ้าง บลาๆๆ... แต่เราสามารถเรียนร่วมกับเพื่อนๆปกติทั่วไปได้นะ แต่อาจจะต้องให้เวลาในการทำใบงานในห้องเรียนเรานานหน่อย ไม่ว่าเราจะเรียนรร.ไหนชั้นไหน ครูต้องรู้ว่า เราเป็นเด็กพิเศษนะ ครูจะได้รู้เอาไว้และเข้าใจเรา เพื่อนๆในห้องก็เช่นกัน เวลาเราโดนแกล้งแล้วเราไม่รุ้จะทำยังไง มีแต่ครูเท่านั้นที่จะช่วยเราได้ เราเลยจำเป็นต้องบอกครู ครูก็จะไปจัดการให้ แล้วเราก็ต้องไปกับครูด้วย พอเราเห็นคนที่แกล้งเราโดนครูดุ ใจนึงเราก็สงสาร ใจนึงเราก็ทนไม่ไหวแล้วไง เวลาที่เรากับเพื่อนคนไหนที่ทำการบ้านไม่เสร็จ แล้วต้องโดนครูทำโทษ ครูจะไม่ค่อยอยากทำโทษเรา จะทำโทษแค่เพื่อนๆคนอื่น ซึ่งเพื่อนที่โดนก็มักจะคิดว่าครูลำเอียง สมัยม.ต้นเราเคยไปเป็นตัวแทนของรร.ในการแข่งขันมาแล้วนะจาก100คะแนนเราทำได้90 คะแนนอัพคว้าที่5เหรียญทองระดับประเทศมาแล้ว ยังๆๆไม่หมดน่ะ ตอนม.5เราลงแข่งขันเขียนตามคำบอกในกิจกรรมสัปดาห์วันภาษาไทยของรร.เราต้องแข่งชิงที่1กับประธานนร.คำต่อคำ รู้มั้ยว่าเรากับประธานนักเรียนคนนั้นใครชนะ ผลปรากฎว่าเราชนะได้รางวัลที่1 ยังมีอีกนะ คือตอนม.6 เราลงแข่งขันแต่งคำประพันธ์ในหัวข้อ พระคุณแม่ ตั้งสองประเภทคือ กลอนสุภาพและกาพย์ยานี11 ผลปรากฎว่าเราได้ที่1 ทั้งสองป่ระเภทเลยจ้า☺ แล้วเราก็เคยได้คะแนนtop ในรายวิชาคณิตศาสตร์ม.5 คือเรางงมาก ว่าเราทำได้ได้ยังไง เราคิดว่าคงฟุ้กมากกว่า555
พอตอนเรียนปวส.1บัญชี เราได้เกรดเฉลี่ย3.50 ซึ่งเป็นเกรดที่สูงมากสำหรับเราตั้งแต่เรียนมา แล้วเราก็มีรายชื่อเข้ารับเกียรติบัตรเรียนดี ประเภทดีเยี่ยม แล้วยังเป็นคนเดียวในระดับปวส.ที่มีคะแนนทำกิจกรรมหน้าเสาธง100คะแนนเต็มค่ะ พ่อแม่และพี่สาวต่างตกใจที่เราทำเกรดได้ถึง3.50 จนเหลือเชื่อ แล้วพี่สาวเราก็ซื้อโทรศัพท์ให้ตามที่ได้ตกลงกับเราไว้ว่า ถ้าเทอมนี้ได้3.00อัพจะได้โทรศัพท์เครื่องใหม่555 แล้วที่หน้าทึ่งไปกว่านั้นคือ เราเคยลดนน.ได้ถึง16กิโล ในเวลา2เดือน จากที่หนัก64เหลือ48 พ่อแม่พี่น้อง ชาวบ้าน คนรุ้จัก เพื่อนๆคุณครูต่างทึ่งว่า เราทำได้ได้ยังไง มันยากมากเลยนะ แต่ทุกคนก็ต้องยอมรับว่าเราเก่งที่ทำมันได้ สุดยอดไปเลย เป็นยังไงบ้างค่ะ กับความสามารถของเด็กพิเศษของเรา จนทุกคนต้องร้องว้าววว....^^
แชร์ประสบการณ์เด็กพิเศษ
พอตอนเรียนปวส.1บัญชี เราได้เกรดเฉลี่ย3.50 ซึ่งเป็นเกรดที่สูงมากสำหรับเราตั้งแต่เรียนมา แล้วเราก็มีรายชื่อเข้ารับเกียรติบัตรเรียนดี ประเภทดีเยี่ยม แล้วยังเป็นคนเดียวในระดับปวส.ที่มีคะแนนทำกิจกรรมหน้าเสาธง100คะแนนเต็มค่ะ พ่อแม่และพี่สาวต่างตกใจที่เราทำเกรดได้ถึง3.50 จนเหลือเชื่อ แล้วพี่สาวเราก็ซื้อโทรศัพท์ให้ตามที่ได้ตกลงกับเราไว้ว่า ถ้าเทอมนี้ได้3.00อัพจะได้โทรศัพท์เครื่องใหม่555 แล้วที่หน้าทึ่งไปกว่านั้นคือ เราเคยลดนน.ได้ถึง16กิโล ในเวลา2เดือน จากที่หนัก64เหลือ48 พ่อแม่พี่น้อง ชาวบ้าน คนรุ้จัก เพื่อนๆคุณครูต่างทึ่งว่า เราทำได้ได้ยังไง มันยากมากเลยนะ แต่ทุกคนก็ต้องยอมรับว่าเราเก่งที่ทำมันได้ สุดยอดไปเลย เป็นยังไงบ้างค่ะ กับความสามารถของเด็กพิเศษของเรา จนทุกคนต้องร้องว้าววว....^^