กลอนเจ็ด ๒-๓-๒ (share)

0 จะบอกว่ารักหลงก็คงไม่ แต่หากไล่เลียงมองอาจฟ้องอยู่ อ่อนโยนที่แฝงเร้นด้วยเอ็นดู เผลอให้รู้เห็นบ้างเป็นบางครั้ง 0 ผูกพันในท่วงทีแบบพี่น้อง ห่วงจะป้องผองภัยก่อนใจจะสั่ง ที่ทุกการเคลื่อนขยับเกินยับยั้ง

* ขอบคุณภาพจากโลกออนไลน์ ..ให้เจ้าหลับสักพัก เดี๋ยวสักครู่ มอบภวังค์เจ้าสู่ ประตูฝัน จะเฟ้นหา เครื่องหอม ย้อมสุคันธ์ ให้อวล ณ ห้วงนั้น อันเจ้าพึง กล่อมเพลงกลอน พ่อจะร้อง ทำนองเสนาะ เสียงไม่เพราะ

รักเจ้าเอย เผยคำ พร่ำว่ารัก สายใยถัก สลักร้อย ดั่งสร้อยสาย กายห่างกัน ฝันเคียง ใช่เพียงกาย เกินความหมาย นานเนา ยากกล่าวเกิน ฝากถ้อยซึ้ง ทรวงใน หทัยฝาก เขินอย่างมาก ขอน้อม จักยอมเขิน เมินใครมอง จ้องผิ

O โหยแผ่วพาทย์พร่ำพร้องทำนองเสียง ค่อยเรื่อยเรียงอ่อนหวาน .. พลิ้วผ่านหา อ่อนละมุนรูปพิไล .. วาบไหวมา- ราวยั่วเย้ยปรารถนา .. ในอารมณ์ O แต่ละช่วงรอบประณีตสังคีตครวญ บางเสี้ยวส่วนความหลัง .. ที่สั่งสม-