สวัสดีค่ะชาวพันทิป เราไม่ได้เข้ามาเขียนกระทู้นานมากตั้งแต่ ม.3 จนตอนนี้อยู่ม.6แล้ว วันนี้กลับมาเรื่องเดิมๆในอีกแล้วค่ะ555 อยากมาระบาย แล้วก็ปรึกษาความเห็นของทุกคน
ตอนนี้เราอยู่ ม.6 กำลังจะเตรียมตัวสอบเข้ามหาลัยค่ะ ปีนี้ ม.6 เครียดมากก ต้องเรียนออนไลน์ตั้งแต่ 8.30-16.00 5 วันติดทุกๆวัน เหนื่อยมากๆ งานก็เยอะ ไม่เคยได้พัก แทบไม่มีเวลาเตรียมอ่านหนังสือ กิจกกรมก็ไม่ได้ทำ ทำให้ไม่มีผลงานใส่รอบพอร์ต เราเครียดมากๆค่ะ แย่ทั้งสุขภาพกาย(ปวดหลัง ปวดคอ ปวดตา)
สุขภาพจิต(ทุกวันนี้เครียดมากค่ะร้องไห้ทุกวัน) แต่สิ่งพวกนี้เราเชื่อว่าทุกคนก็คงเจอสภาวะเดียวกันยังไงขอให้ทุกคนสู้ๆนะคะ แต่สิ่งที่เราจะมาปรึกษาคือตอนแรกเราตั้งเป้าหมายอยากเรียนวิทยาศาสตร์สาขาเคมีค่ะ จบแล้วอยากสอบตำรวจพิสูจน์หลักฐาน ปรึกษากับคุณแม่แม่ก็ไม่โอเคไม่อยากให้เรียน เพราะกลัวจบมาไม่มีงานทำ ไปปรึกษาพี่สาวสองคนก็ไม่อยากให้เรียน ทุกคนอยากให้เรียนอะไรที่จบมาตรงสายได้ทำงานเลยเป็นราชการ (หมอ ครู พยาบาล วิศวะ พวกนี้) ไม่มีใครสนับสนุนเรา เราก็เข้าใจเขานะคะว่าเขากลัวว่าเราจะไม่มีงานทำอะไรแบบนี้ แต่เราก็เครียดมากค่ะมันแบบจุกอกจริงค่ะครอบครัวที่ควรเป็นเซฟโซนกลับไม่มีใครสนับสนุนเราเลยแม้แต่คนเดียว เราเครียดคิดเรื่องพวกนี้ทุกวันทุกคืนแต่ก็ได้แค่เก็บไว้คนเดียวไม่รู้จะไปทางไหน วันนึงแม่เสนอให้เรียน วิศวะสิ่งแวดล้อม เราลองไปหาข้อมูลก็ถือว่าโอเคน่าสนใจเจอกันคนละครึ่งทาง
ส่วนเรื่องมหาลัยที่เข้าเราก็อยากเลือกเองเราอยากเข้า ม.ทางภาคเหนือค่ะ (พอดีกับเกณฑ์รอบแรกเราผ่านด้วยถ้าดูจากปีก่อน ) โอเคเรื่องนี้จบไปเราพอรู้แนวทางที่เราจะไปต่อแล้วมีไฟขึ้นมาแล้วค่ะเบาเครียดไปเยอะ วันนึงคุณพ่อโทรมา (พ่อเราทำงานอยู่อีกที่ค่ะไม่ได้อยู่ด้วยกัน) เขาก็ถามว่าเราอยากเรียนคณะอะไร เราก็บอกไปวิศวะสิ่งแวดล้อมถ้าไม่ได้ก็จะไปสายสุขภาพที่คิดไว้มีเท่านี้ เขาก็โอเคแต่พอเราบอกจะเข้ามอทางภาคเหนือเขากลับไม่โอเค บอกขอเถอะมอนี้ไม่เอาได้ไหม สังคมมันไม่ดี สิ่งแวดล้อมมันไม่ดี (เขาไม่ได้เคยเรียนที่นั้นนะคะฟิวแบบเคยไปอยู่ไปทำงานมาหลายปี)เขาก็บอกว่าทำไมไม่ไปเรียนในเมือง จุฬา ธรรมศาสตร์ อะไรแบบนี้ ทำไมสู้เขาไม่ได้หรอ (เราอยู่จังหวัดแถวเหนือตอนล่างกลางตอนบนค่ะจะเรียกบ้านนอกก็ได้เลย แต่เราไม่อยากไปเรียนในกรุงเทพค่ะเราไม่ชอบ) เราแบบดาวน์ไปเลย มันเเค่รู้สึกว่าแบบเห้ยคณะก็ไม่ได้เลือกล่ะนะ มหาลัยเรายังจะไม่ได้เลือกเลยหรอ ชีวิตนี้เราจะได้เลือกสิ่งที่เราชอบบ้างไหม แล้วคุณพ่อพูดมาประโยคหนึ่งว่า “อย่าเอาธงปักไว้ที่ตัวเองคนเดียว คิดถึงสิ่งรอบตัวคนอื่นรอบตัวบ้าง” จุกเลยค่ะไปต่อไม่ถูกก็สิ่งที่เราทำอยู่ทุกวันนี้มันไม่ใช่เพราะคนรอบตัวหรอ ตอนนี้ดิ่งมากค่ะ เครียดมากๆด้วยสภาวะ สังคม ตอนนี้ด้วย เครียดเข้าไปใหญ่ แทบจะไม่เห็นอนาคตอยู่แล้ว เราได้รับแต่เเรงกดดันทุกคนรอบตัวพูดแตาว่าไม่ได้บังคับนะแค่พูดให้ฟังจะทำไรปรึกษากันก่อน แต่สิ่งที่ทุกคนทำอยู่กำลังกดดันเรามากๆเลยค่ะ เราเก็บทุกคำพูดของทุกคนมาคิดอยู่ในหัว เครียดจนหัวจะระเบิดแต่เราไม่สามารถพูดสิ่งที่เราต้องการไปให้ใครได้ยินเลย
เราอยากรู้ค่ะว่าเราควรทำอย่างไรกี เอายังไงกับครอบครัว กับชีวิตดีคะ หรือใครมีประสบการณ์ที่เป็นเหมือนเราอยากจะมาแชร์กันก็ได้นะคะ พิมมายาวเลยต้องขอโทษจริงๆเราอึดอัดมากค่ะ ไม่เคยได้ระบายกับใครเลยคิดถึงกระทู้พันทิปขึ้นมา ขอบคุณทุกคนที่รับฟังนะคะ
อยู่ม.6ต้องเหนื่อยขนาดนี้เลยหรอ (โดนพ่อแม่กดดันทำไงดีคะ)
ตอนนี้เราอยู่ ม.6 กำลังจะเตรียมตัวสอบเข้ามหาลัยค่ะ ปีนี้ ม.6 เครียดมากก ต้องเรียนออนไลน์ตั้งแต่ 8.30-16.00 5 วันติดทุกๆวัน เหนื่อยมากๆ งานก็เยอะ ไม่เคยได้พัก แทบไม่มีเวลาเตรียมอ่านหนังสือ กิจกกรมก็ไม่ได้ทำ ทำให้ไม่มีผลงานใส่รอบพอร์ต เราเครียดมากๆค่ะ แย่ทั้งสุขภาพกาย(ปวดหลัง ปวดคอ ปวดตา)
สุขภาพจิต(ทุกวันนี้เครียดมากค่ะร้องไห้ทุกวัน) แต่สิ่งพวกนี้เราเชื่อว่าทุกคนก็คงเจอสภาวะเดียวกันยังไงขอให้ทุกคนสู้ๆนะคะ แต่สิ่งที่เราจะมาปรึกษาคือตอนแรกเราตั้งเป้าหมายอยากเรียนวิทยาศาสตร์สาขาเคมีค่ะ จบแล้วอยากสอบตำรวจพิสูจน์หลักฐาน ปรึกษากับคุณแม่แม่ก็ไม่โอเคไม่อยากให้เรียน เพราะกลัวจบมาไม่มีงานทำ ไปปรึกษาพี่สาวสองคนก็ไม่อยากให้เรียน ทุกคนอยากให้เรียนอะไรที่จบมาตรงสายได้ทำงานเลยเป็นราชการ (หมอ ครู พยาบาล วิศวะ พวกนี้) ไม่มีใครสนับสนุนเรา เราก็เข้าใจเขานะคะว่าเขากลัวว่าเราจะไม่มีงานทำอะไรแบบนี้ แต่เราก็เครียดมากค่ะมันแบบจุกอกจริงค่ะครอบครัวที่ควรเป็นเซฟโซนกลับไม่มีใครสนับสนุนเราเลยแม้แต่คนเดียว เราเครียดคิดเรื่องพวกนี้ทุกวันทุกคืนแต่ก็ได้แค่เก็บไว้คนเดียวไม่รู้จะไปทางไหน วันนึงแม่เสนอให้เรียน วิศวะสิ่งแวดล้อม เราลองไปหาข้อมูลก็ถือว่าโอเคน่าสนใจเจอกันคนละครึ่งทาง
ส่วนเรื่องมหาลัยที่เข้าเราก็อยากเลือกเองเราอยากเข้า ม.ทางภาคเหนือค่ะ (พอดีกับเกณฑ์รอบแรกเราผ่านด้วยถ้าดูจากปีก่อน ) โอเคเรื่องนี้จบไปเราพอรู้แนวทางที่เราจะไปต่อแล้วมีไฟขึ้นมาแล้วค่ะเบาเครียดไปเยอะ วันนึงคุณพ่อโทรมา (พ่อเราทำงานอยู่อีกที่ค่ะไม่ได้อยู่ด้วยกัน) เขาก็ถามว่าเราอยากเรียนคณะอะไร เราก็บอกไปวิศวะสิ่งแวดล้อมถ้าไม่ได้ก็จะไปสายสุขภาพที่คิดไว้มีเท่านี้ เขาก็โอเคแต่พอเราบอกจะเข้ามอทางภาคเหนือเขากลับไม่โอเค บอกขอเถอะมอนี้ไม่เอาได้ไหม สังคมมันไม่ดี สิ่งแวดล้อมมันไม่ดี (เขาไม่ได้เคยเรียนที่นั้นนะคะฟิวแบบเคยไปอยู่ไปทำงานมาหลายปี)เขาก็บอกว่าทำไมไม่ไปเรียนในเมือง จุฬา ธรรมศาสตร์ อะไรแบบนี้ ทำไมสู้เขาไม่ได้หรอ (เราอยู่จังหวัดแถวเหนือตอนล่างกลางตอนบนค่ะจะเรียกบ้านนอกก็ได้เลย แต่เราไม่อยากไปเรียนในกรุงเทพค่ะเราไม่ชอบ) เราแบบดาวน์ไปเลย มันเเค่รู้สึกว่าแบบเห้ยคณะก็ไม่ได้เลือกล่ะนะ มหาลัยเรายังจะไม่ได้เลือกเลยหรอ ชีวิตนี้เราจะได้เลือกสิ่งที่เราชอบบ้างไหม แล้วคุณพ่อพูดมาประโยคหนึ่งว่า “อย่าเอาธงปักไว้ที่ตัวเองคนเดียว คิดถึงสิ่งรอบตัวคนอื่นรอบตัวบ้าง” จุกเลยค่ะไปต่อไม่ถูกก็สิ่งที่เราทำอยู่ทุกวันนี้มันไม่ใช่เพราะคนรอบตัวหรอ ตอนนี้ดิ่งมากค่ะ เครียดมากๆด้วยสภาวะ สังคม ตอนนี้ด้วย เครียดเข้าไปใหญ่ แทบจะไม่เห็นอนาคตอยู่แล้ว เราได้รับแต่เเรงกดดันทุกคนรอบตัวพูดแตาว่าไม่ได้บังคับนะแค่พูดให้ฟังจะทำไรปรึกษากันก่อน แต่สิ่งที่ทุกคนทำอยู่กำลังกดดันเรามากๆเลยค่ะ เราเก็บทุกคำพูดของทุกคนมาคิดอยู่ในหัว เครียดจนหัวจะระเบิดแต่เราไม่สามารถพูดสิ่งที่เราต้องการไปให้ใครได้ยินเลย
เราอยากรู้ค่ะว่าเราควรทำอย่างไรกี เอายังไงกับครอบครัว กับชีวิตดีคะ หรือใครมีประสบการณ์ที่เป็นเหมือนเราอยากจะมาแชร์กันก็ได้นะคะ พิมมายาวเลยต้องขอโทษจริงๆเราอึดอัดมากค่ะ ไม่เคยได้ระบายกับใครเลยคิดถึงกระทู้พันทิปขึ้นมา ขอบคุณทุกคนที่รับฟังนะคะ