ไม่ให้อภัย..ผิดไหม

เราผิดใจกับพี่ที่สนิทกันคนหนึ่ง รู้จักกันในที่ทำงานที่เราเพิ่งย้ายมา ปกติพี่คนนี้เป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร แต่พี่เขาให้ความสนิทกับเราเป็นพิเศษ แต่เรามีเรื่องผิดใจกันด้วยความที่ใกล้ชิดกันมากผู้หญิงทั้งคู่ เราอายุ 28 พี่เขา 34 ความสัมพันธ์ค่อนข้างอธิบายยาก เหตุมันเกิดจากพี่เขาพูดผิดหูเรา ซึ่งที่ผ่านมาพี่เขารู้อยู่แล้วว่าอะไรที่เราไม่ชอบ มันเคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้แล้วเขาก็จะมาง้อแบบเนียนๆ แต่ครั้งนี้มันค่อนข้างซีเรียสเราโกรธจริง ไม่ขอลงรายละเอียดนะคะ ซึ่งพี่เขาก็ขอโทษ ขอโพยเรายกใหญ่ แต่เราไม่รับฟังเลยในตอนนั้น เหตุการณ์มันเกิดขึ้นตั้งแต่ก่อนคริสมาสต์ ปี 63 หลังจากวันนั้นเราถอยห่างกันคนละก้าว เราพยายามจะเหมือนเดิมกับพี่เขาให้มากที่สุดแต่มันก็ไม่ 100% ส่วนพี่เขาก็พยายามทำดีกับเรามากๆเหมือนรู้สึกผิด ที่พูดไม่คิดจนทำให้เราโกรธ สุดท้ายเราฝืนใจปั้นหน้าตัวเองไม่ไหวเลยขอย้ายแผนกเมื่อปลายเดือนเมษายน และเป็นช่วงที่หน่วยงานเปิดให้ขอย้ายพอดีเราเขียนย้ายแบบไม่ลังเลสักนิดเดียว เราต้องการจะไปจากที่นี่ ไปให้พ้นหน้าเขา ทุกวันนี้พี่เขาก็ยังพยายามทักพยายามคุยกับเรา เอาขนมมาฝากครั้งหนึ่ง แต่เราก็คุยตามมารยาท แต่ส่วนมากจะเลี่ยง ลึกๆในใจเขาก็คงคิดว่าเราจะโกรธอะไรนักหนา แต่สำหรับเราแล้วเราคิดว่ามันสมเหตุสมผลแล้วที่เราจะโกรธ เราไม่ขอบอกว่าเรื่องอะไร และเราแน่วแน่แล้วที่จะไปจากที่นี่ อีก 1 เดือน คำสั่งย้ายก็ออกแล้ว เราก็คงไม่ได้เจอกันอีก และเราตั้งใจที่จะไม่ลาพี่เขา เราจะไปแบบเงียบๆนิ่งๆตามสไตล์ของเรา เราใจร้ายเกินไปไหมคะที่ไม่ให้อภัย ถึงแม้ว่าเขาจะขอโทษแล้วก็ตาม เพราะเราคิดว่าพี่เขาอยากจะให้เราหายโกรธเพื่อที่เขาจะได้สบายใจ เขาทำเพื่อตอบสนองความต้องการตัวเองต่างหากล่ะ แต่เราต้องการให้บทเรียนกับพี่เขาว่าต่อไปก่อนจะพูดอะไร..คิดนิดนึง ทุกวันนี้เหมือนพี่เขาจะตึงๆกับเราเพราะเราเย็นชากับเขา ทุกครั้งที่เขาพยายามเข้าหา แต่ก็ตึงกับเราไม่นานก็กลับมาเหมือนง้อๆ พยายามชวนคุยเหมือนเดิม เห็นแล้วก็สงสารอ่ะค่ะ แต่เราเดินหน้าเต็มสูบขนาดนี้แล้ว คงไม่กลับไปคุยไปดีด้วย ไม่ว่าสถานะอะไร เราเดินหน้าเพื่อลืมเท่านั้น