เราอยู่กับปู่กับย่า พ่อแม่แยกย้ายไปมีครอบครัวใหม่ตั้งแต่เด็กๆ ตั้งแต่จําความได้พ่อแม่ไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว
คือย่ามีหลานเยอะมาก เป็นครอบครัวใหญ่ ตอนเด็กๆเราแฮปปี้ดีนะคะ ไม่มีอะไรแบบนี้เลย
พอหลังๆมานี้เราโดนบ่อยมาก ย่าชอบไปบอกน้าว่าเราอยู่บ้านไม่ทําอะไรอยู่เฉยๆ ทั้งๆที่เรากวาดบ้านให้ตลอด
เราตื่นเช้า พอเราทําอะไรทุกอย่างเสร็จ เราก็ขึ้นไปบนห้อง พอลงมาเจอญาติๆ ย่าก็จะบอกแบบนี่พึ่งตื่นนะตอนนี้
ทั้งๆที่ตอนตื่นเช้าเขารู้ เขาก็อยู่ เขาก็เห็นเรากวาดบ้าน คือไม่เข้าใจทําไมต้องบอกว่าเราพึ่งตื่น  (ย่าแท้ๆเลยนะคะ)
โดนมาหลายรอบหลายครั้งร้องไห้คนเดียวตลอด มันถึงจุดๆที่นํ้าตามันไม่ไหลแล้ว เราเรียนเราทําเกรดได้ดีตลอดเลยค่ะ ไม่เคยได้น้อยกว่า3.5 แต่ไม่เคยมีใครชมแล้ว บางทีไม่มีรางวัลอะไรให้ ตั้งแต่เด็กจนโตก็อยากโดนชมบ้าง ตอนนี้เราหมดแพชชั่นทุกอย่างแล้วค่ะ
ไม่อยากเรียนต่อ ไม่รู้จะอยู่ไปเพื่ออะไรแล้วเพื่อใคร เหมือนหันไปมองใครแล้วไม่เจอ ไม่รู้จะไปปรึกษาใครด้วย
เหนื่อยแล้วววว  เหนื่อยมากๆเลย เหมือนทําดีแล้วไม่มีใครเห็นเลยค่ะ🙂