กลอนเจ็ด ๑-๒-๒-๒ (share)

0 ใช่ค่อยร่วงค่อยหล่นเหมือนฝนอื่น แต่เป็นคลื่นครวญคร่ำระส่ำระสาย พื้นน้ำที่เบื้องล่างแทนทางระบาย กลบพื้นทรายมิดจมกลางหล่มลึก 0 แทนรวมหยาดรับช่วงเพื่อร่วงย้อย เป็นโศกสร้อยยอสิทธิ์เข้าปิดผนึก แผ่นน้ำกว้

มองขึ้นไปเห็นดาวสกาวแสง อีกรุ้งแวงแรงสวยน่าค้นหา มองทางโน้นเห็นเมฆจีบนภา มองอีกคราเห็นจันทราท้าทายดาว จันทรามีเดือนแรมแลเดือนเพ็ญ มีความงามโดดเด่นมีแสงขาว มีบางครั้งเดือนดับลับตาดาว บางครั้งพราวระยับ

เกี่ยวเสี้ยวจันทร์ผันสู่เรือล่องนที อาบกวีคืนนี้มีมนตร์ขลัง ดารดาษดาวพรายคลายภวังค์ ถ่ายพลังสังสรรค์ฟ้าคราราตรี อลังการมวลม่านสะเก็ดดาว ระยิบพราวพร่างพิศรัศมี ดั่งฉลุผืนฟ้าดารณี ด้วยวิถีลีลาจักรวาล

... สีขาวพราวไพรในสายหมอก ปรายดอกออกช่อพอสะพรั่ง ด่ำลึกกำซาบภาพภวังค์ เดี๋ยวรักเดี๋ยวชังจนชาชิน ... ... เขียวขาบฉาบชื่นเป็นคลื่นริ้ว ใบกิ่วใบกว้างทอดทางถิ่น รื้นความหม่นคร่ำเป็นฉ่ำริน หมอกหม่น

นั่นสีฟ้างดงามท่ามปุยเมฆ รวมขาวเฉกก่องเก็จเพชรเรืองฉาย ฟ้าพาดขาวสวยเด่นเห็นพราวพราย เมฆสยายคลายรูปวูบจิตตาม เห็นหัวใจฉันไหมในเมฆขาว รวมฟ้าพราวขาวฟ้าพาไหวหวาม ลมบนพรูพลิ้วพัดระบัดลาม เปลี่ยนรูปยามลมต้