เรื่องราวความคิดที่เปลี่ยนไปของผม หลังจากที่ได้เข้ามาเรียนในที่ที่ใหม่พร้อมกับเพื่อนใหม่ๆ😆

ผมเป็นเด็ก(ก็ไม่เด็กแล้วหล่ะ)ผู้ชายคนนึงที่ตอนเรียนมัธยมต้นจนมัธยมปลายก็มีความรักเหมือนคนอื่น แอบชอบเพื่อนผู้หญิงในห้องบ้างเพื่อนต่างห้องบ้างก็ตามปกติของเด็กผู้ชายคนนึงและในช่วงมัธยมปลายน่าจะเป็นช่วงที่พีคที่สุดของผมแล้วหล่ะ ตอนนั้นแอบชอบผู้หญิงคนนึงตอนม.4จนได้คุยกันจริงจังตอนม.5จนได้ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยจนมัน”เกือบ”จะไปได้ดีทุกอย่างแล้วแต่ว่าในตอนนั้น ผมเองก็ต้องการอยากเป็นตำรวจและอยากเข้าไปเรียนที่โรงเรียนนึงที่ไหนสักที่(ไม่กล้าบอก) ในช่วงนั้นเอง(ตอนม.6แล้วนะ) ผมก็ไปเรียนพิเศษอยู่บ่อยๆจนแทบไม่มีเวลาทำไรเลยและแน่นอนครับระหว่างที่ผมกำลังเข้มข้นกับการเรียนและการออกกำลังกาย ผมก็คุยกับเพื่อนคนนั้นอยู่เช่นเคย จนวันนึงผมบอกความในใจซึ่งเค้าเองก็น่าจะรู้มาตั้งแต่แรกแล้ว คำตอบที่ได้มาคือ”เป็นเพื่อนกันอะดีแล้ว”วันนั้นผมนี่แข็งไปวันนึงไม่ทำไรเลยวันนั้นแม้แต่ทานข้าว แต่ผมก็เป็นแบบนั่นแค่วันเดียว หลังจากนั้นผมก็ยังคงเสียใจอยู่ครับแต่พ่อแม่ผมสอนมาว่าเสียใจได้แต่อย่านานเพราะเวลามีค่าเสมอ ผมก็ตั้งใจเรียนข้ึนเป็น4เท่าจากปกติและตั้งมั่นในใจไว้เลยว่ากูต้องติด และก็เป็นแบบนั้นครับผมสอบติดในโรงเรียนดังกล่าว และเข้าไปเรียนที่นั่นช่วงแรกๆก็เหนื่อยตามปกติครับ ตอนได้ออกมาผมก็หาผู้หญิงคุยด้วยครับก็มีครับมีคนที่ชอบเราจริงๆและอบเราที่หน้าที่การงานครับ ตอนนั้นผมยังคงชอบผู้หญิงอยู่ตามปกติครับ ก็ยังคุยกับเพื่อนเรื่องผู้หญิงอยู่บ่อยๆ เพื่อนๆเองหลายนายก็มีแฟนแล้วลงสตอรี่ให้อิจฉาทุกวัน ผมเองก็อยากมีบ้าง แต่จุดเปลี่ยนมันก็มาถึงอยู่มาวันนึงชีวิตในโรงเรียนก็เป็นไปตามปกติ แล้วผมก็เจอเพื่อนอยู่คนนึงเป็นเพื่อนที่ไม่เคยคุยกันแต่เพื่อนคนนี้รู้จักผม(ตอนนั้นผมไม่รู้จักเขา) *ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่าโรงเรียนนี้ชายล้วนนะครับ* เพื่อนคนนี้เป็นคนที่ค่อนข้างโดดเด่น(แต่ไม่เท่าผมหรอก555) หน้าตาน่ารักจริงๆนะ แบบหน้าตาน่ารักมาก นิสัยแบบคล้ายๆผู้หญิง แบบน่ารักหน่อมแน้ม ทำตัวแบบน่ารักอะ(เค้าไม่ใช่เพศที่3นะครับ) ตอนแรกไอเราเองก็ไม่ได้คิดอะไร แล้วก็เห็นเพื่อนชอบแซวเพื่อนคนนี้อยู่บ่อยๆ แต่พอรู้จักไปนานๆตัวผมเองกลับรู้สึกแปลกในใจข้ึนมา เวลาได้ทำอะไรร่วมกับเพื่อนคนนี้กลับรู้สึกเขินแบบบอกไม่ถูก ทั้งๆที่โรงเรียนแห่งนี้ปกติก็ต้องทำอะไรร่วมกับเพื่อนอยู่แลเวเพราะเรารักกันมาก แต่กับเพื่อนคนนี้ยิ่งนานวันไป ยิ่งรู้สึกเขิน รู้สึกอยากอยู่ไกล้ๆตลอด แต่แน่นอนครับจนมาถึงวันนี้ผมยังkeep lookให้ตัวเองยังดูปกติอยู่ และตอนนี้ผมก็ยังคงมีความรู้สึกแบบนี้อยู่ ยังคงเขินทุกทีที่เห็นหน้า ผมจึงอยากถามท่าสมาชิกว่ามันคืออะไรกันแน่ความรู้สึกแบบนี้