คือหนูเป็นคนที่ไม่ค่อยกล้าแสดงออกเลย ตอนเด็กๆไม่เป็นนะคะตอนเด็กๆคือกล้าพูดกล้าทำแต่พอโตขึ้นมันมีเรื่องที่ทำให้เราเกิดความไม่มั่นใจในตัวเองเลยคือฟันหน้าหนูมันยื่นออกมาแล้วมันก็หักครึ่ง พอไปรร.ก็รู้สึกอายเพื่อนไม่กล้าพูด กลัวเพื่อนล้อ ตั้งแต่ป.3มาจนตอนนี้นิสัยที่ไม่กล้าแสดงออกมันยังไม่หาเลยคือหนูก็ไปดัดฟันต่อฟันใหม่เรียบร้อยแล้วแต่ความวิตกกังวลในการที่ต้องออกไปแนะนำพรีเซนงานมันไม่หายเลยค่ะ แต่เวลาพูดกับเพื่อนคือหนูพูดเยอะมากๆ แล้วหนูก็ชอบโดนคนในบ้านพูดว่าคนเหมือนหนูไม่กล้าพูดแบบนี้ไม่รอดในการใช้ชีวิตหรอกเค้าบอกให้หนูรู้จักพูด หนูเป็นคนที่ถ้าไม่อยากพูดกับใครหนูจะไม่พูดเช่นคนในครอบครัวหนูไม่อยากพูดกับเค้าเพราะเค้าชอบตำหนิ ยิ่งลุงที่เป็นสามีป้า(พี่สาวแม่)เค้าชอบพูดแบบนี้กับหนูมากบางทีหนูก็อยากเป็นคนที่พูดเสนอแนะนำหรือพรีเซนงานแบบไม่กัวอะไรนะคะหนูพยายามทำตามทีคนอื่นบอกแล้วว่าให้หายใจเข้าลึกๆช้าๆ หนูทำแล้วใจมันก็ยังเต้นรัวเหมือนเดิมเลยค่ะ บางทีไม่ใช่ตอนที่ต้องนำเสนองานหน้าห้องก็เป็น อยู่บ้านเฉยๆนั่งเฉยๆอยู่ดีๆก็วิตกกังวลเรื่องอะไรไม่รู้หนูยังไม่รู้เลย หัวใจเต้นรัว รู้สึกเหนื่อยเวลายืนเหมือนจะล้ม ต้องนั่งสักพักแล้วหายใจเข้ามันค่อยหาย หนูอยากรู้ว่ามีวิธีรักษามั้ยคะ ถ้าหนูบอกคนในครอบครัวว่าหนูรู้สึกเหมือนเป็นโรควิตกกังวลเค้าก็จะบอกว่าให้นั่งหายใจเข้า แล้วเค้าก็จะบอกหนูคิดไปเอง
แต่หนูไม่ชอบตรงที่คนในครอบครัวเช่นลุงสามีป้าหนูที่เค้าว่าหนูอยู่ไม่รอดในการใช้ชีวิตเค้าว่าหนูเป็นคนไม่กล้าถามไม่กล้าตอบมั้งอะไรมั้ง สำหรับหนูคือถ้าหนูรู้หนูจะไม่ถาม ไม่งั้นหนูก็หาข้อมูลของหนูเอง ถ้าจำเป็นจริงๆหนูจะถาม หนูเลยอจากถามว่ามีวิธีที่ทำให้หายได้มั้ยคะ
มีวิธีให้หายวิตกกังวลมั้ยคะ
แต่หนูไม่ชอบตรงที่คนในครอบครัวเช่นลุงสามีป้าหนูที่เค้าว่าหนูอยู่ไม่รอดในการใช้ชีวิตเค้าว่าหนูเป็นคนไม่กล้าถามไม่กล้าตอบมั้งอะไรมั้ง สำหรับหนูคือถ้าหนูรู้หนูจะไม่ถาม ไม่งั้นหนูก็หาข้อมูลของหนูเอง ถ้าจำเป็นจริงๆหนูจะถาม หนูเลยอจากถามว่ามีวิธีที่ทำให้หายได้มั้ยคะ