สวัสดีค่ะ เราอยากจะระบายและขอคำแนะนำจากทุกคนเรื่องคนในครอบครัวค่ะ (เนื้อหาจะค่อนข้างยาวหน่อยนะคะ TT)
ก่อนอื่นเลยต้องเล่าว่า บ้านเรามีเชื้อสายจีนค่ะ เรามีพี่ชาย 1 คนกับน้องชาย 1 คน ด้วยความที่ในครอบครัวเราส่วนมากญาติพี่น้องมีแต่ผู้ชาย เราเลยไม่ได้เป็นผู้หญิงอ่อนหวานสักเท่าไร ในบ้านเราก็พูดกันแบบสบายๆไม่ได้พูด ค่ะ/คะ กัน ทำให้หลายๆครั้งเวลาพูดมันดูห้วนๆ
เรามักจะมีเรื่องให้เถียงกับพี่ชายบ่อยๆเวลาที่เจอหน้ากัน ปกติก็ไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไร ถึงจะทะเลาะกันแรงแค่ไหนสุดท้ายพอต่างกันต่างเย็นลงเราก็คุยกันได้ปกติ
แต่ตอนนี้สิ่งที่เป็นปัญหาของเราคือ พี่ชายเราขอมาอยู่คอนโดด้วยค่ะ ตอนแรกเค้าบอกว่าขอมาอยู่ด้วยไม่นาน เดี๋ยวอีกไม่นานมีไซต์งานต้องออกไปคุมงานก็จะย้ายออกไป เราก็โอเคค่ะ ห้องเรามี2ห้องนอนอยู่แล้วไม่ได้มีปัญหาอะไร คอนโดนี้เราทำงานเก็บเงินซื้อเอง เราอยู่คนเดียว เพราะใกล้ที่ทำงาน
พอพี่เราย้ายมาอยู่สักพักปัญหาเล็กๆน้อยๆมันก็เริ่มเกิดขึ้นค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ นี่เป็นแค่ตัวอย่างปัญหาที่เกิดขึ้นนะคะ จริงๆมีอีกหลายอย่างเลย
- กองเสื้อผ้าและกางเกงในที่สกปรกเหม็นๆไว้ตามพื้นห้อง พื้นห้องน้ำ ทั้งๆที่เรามีตะกร้าผ้าส่วนตัวให้แต่เสื้อมันไม่เคยไปอยู่ในตะกร้าเลยค่ะ อยู่ข้างตะกร้าตลอด ช่วงแรกๆเราก็บอกแล้วก็คอยเก็บให้บ้าง แต่หลังๆนี้พอเราไม่พูดไม่เก็บให้มันก็กลายเป็นกองโตเลยค่ะ
- ปัญหาเรื่องห้องน้ำเหม็นกลิ่นปัสสาวะ บางครั้งเหม็นเหมือนห้องน้ำข้างทางที่ไม่ได้ดูแลเลยค่ะ ทั้งๆที่เราเพิ่งจะล้างห้องน้ำไป เราก็แก้ปัญหาโดยการล้างห้องน้ำ ล้างโถส้วมบ่อยๆ แต่ก่อนห้องเราจะมีกลิ่นหอมอ่อนๆ แต่ทุกวันนี้เวลากลับมาห้องพอเปิดประตูจะได้แต่กลิ่นอับๆ มีกลิ่นหอมแค่ในห้องนอนเราเท่านั้นที่พี่เราไม่ได้เข้าไป
- ปัญหาเรื่องของใช้ทุกอย่างที่กองเกลื่อนทางเดิน จากห้องที่เคยดูสะอาดตา กว้างประมาณนึงตอนนี้มันดูรกและแคบไม่น่าอยู่มากๆเลยค่ะ มันเยอะมากจนเราไม่รู้จะเก็บให้ยังไง เก็บให้แล้วหาของไม่เจอก็ทะเลาะกันอีก
- ปัญหาเรื่องเสียงรบกวน พี่เราชอบคุยโทรศัพท์และเล่นเกมเสียงดังมากๆเลยค่ะ เราเข้าใจว่าคงเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชาย แต่มันเป็นช่วงเวลา5ทุ่ม-ตี2ซึ่งเป็นเวลานอนของเรา เราต้องข่มตานอนหลับๆตื่นๆ ใส่หูฟังนอนทั้งๆที่มันทำให้นอนไม่สบาย
ส่วนมากเป็นปัญหาเรื่องความสะอาด กับความเป็นส่วนตัว เรื่องการทำงานบ้านเราปัดกวาดเช็ดถูคนเดียวได้ เราแค่อยากให้เค้าช่วยดูแลความสะอาดเล็กๆน้อยเพื่อแบ่งเบาภาระก็เท่านั้น เราไม่รู้ว่าเราคิดเล็กคิดน้อยไปรึป่าว แต่ว่าสไตล์การใช้ชีวิตกับนิสัยเราต่างกันมากๆจริงๆค่ะ เราพยายามอดทนแล้ว พยายามคุยอธิบาย ขอคนละครึ่งทางก็ได้ แต่ก็ยังเหมือนเดิม พอเราต้องเจอเรื่องแบบนี้ทุกๆวัน ถึงจะเล็กๆน้อยๆ แต่พอนานๆเราก็รู้สึกว่าความอดทนเรามันต่ำลงไปเรื่อยๆ (พี่เรามาอยู่คอนโดได้ประมาณ 1 ปีแล้วค่ะ) เราหงุดหงิดง่ายขึ้น
ช่วงแรกๆที่มีปัญหาเราก็บ่นให้แม่ฟังค่ะ แต่แม่จะไม่ชอบฟังมากๆเลยค่ะ เพราะแม่บอกว่าไม่ชอบให้ลูกๆมีปัญหากัน เวลาเราจะเริ่มพูดแม่ก็จะบอกว่าแม่รู้ว่าเฮียทำไม่ถูก รู้ว่ามันไม่ควร แต่เราต้องอดทน ยอมๆไป จะได้ไม่ทะเลาะกัน เราก็พยายามอดทนมาตลอด บางทีทนไม่ไหวจริงๆเราอยากหาที่ระบาย แต่พอโทรไปหาแม่ แม่เราก็พูดปัดๆไม่ฟังแล้วก็ตัดสายเราไปเลย
เราไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง เราไม่รู้จะทำยังไง เราก็เลยไปนอนบ้านเพื่อนบ้าง เพื่อผ่อนคลายตัวเอง แต่ช่วงโควิดนี้เราไม่ได้ไปไหนเลยค่ะ เจอหน้ากันทุกวัน แต่ก่อนก็ไม่เคยเกิดปัญหาขนาดนี้มาก่อนเลยจนวันนี้
เรากำลังกินข้าวแล้วก็วิดิโอคอลกับแม่อยู่ พี่เรากลับมาจากข้างนอกก็เปิดประตูพรวดเข้ามาเสียงดัง บอกว่าจะไปนอนข้างนอก แล้วก็รื้อของเสียงดัง เอาของมาวางบนโต๊ะกินข้าวเต็มไปหมด ทั้งฝุ่นจากกองเสื้อที่กองอยู่บนพื้น ของที่เกือบจะหล่นลงอาหารของเรา + กับเรื่องคุยโทรศัพท์ร้องเพลงให้แฟนฟังเสียงดังจนเรานอนไม่พอ เราก็เลยรู้สึกรำคาญแล้วก็หงุดหงิดขึ้นมาเลยพูดไปว่า
รีบๆเก็บของแล้วก็ออกไปสักที เราพยายามคุมน้ำเสียงให้ปกติแล้วก้มหน้ากินข้าวไปเพื่อข่มความหงุดหงิดของตัวเองไว้ไม่งั้นเราอาจจะระเบิดลงได้ หลังจากพี่เราออกไปเราก็โดนแม่ตำหนิใหญ่เลยค่ะ ว่าเราพูดจาไม่ดี ทำตัวไม่น่ารัก ว่าเราเป็นคนไม่เอาครอบครัว ไล่พี่แบบนั้นได้ยังไง พอเราจะอธิบายแม่ก็ไม่ฟังแล้วตัดสายไปเลย
เรารู้สึกแย่มากๆค่ะ รู้สึกเหมือนกลายเป็นคนแปลกหน้า ไม่เคยรู้สึกโดดเดียว เหมือนไม่มีใครเข้าใจมากขนาดนี้มากก่อน เราทบทวนตัวเอง คำพูดเราอาจจะดูไม่ดี แต่ตอนนั้นมันรู้สึกเหมือนความอดทนที่เคยมีมันหมดไปเลย เราไม่รู้จะทำยังไงค่ะ อยากจะหายใจร้อนเหมือนกัน เรารู้สึกน้อยใจมากๆเลยค่ะ สิ่งที่เราพยายามมามันพังไปหมด เรากลายเป็นคนไม่ดีแค่เพราะเรื่องนี้ เราไม่เคยเป็นแบบนี้กับคนอื่นเลย เรารู้สึกว่าเรากลายเป็นคนเก็บกดค่ะ
มีใครเคยเจอปัญหาแบบนี้บ้างมั้ยคะ เราไม่รู้ว่าเราเป็นคนคิดเล็กคิดน้อยใจแคบไปรึป่าว เราไม่รู้ว่าเราจะต้องทำยังไงดี มีใครมีคำแนะนำดีๆมั้ยคะ TT
ใครมีปัญหาพี่ชายน้องสาวบ้างคะ ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ(ต้องการความช่วยเหลือมากๆเลยค่ะ)
ก่อนอื่นเลยต้องเล่าว่า บ้านเรามีเชื้อสายจีนค่ะ เรามีพี่ชาย 1 คนกับน้องชาย 1 คน ด้วยความที่ในครอบครัวเราส่วนมากญาติพี่น้องมีแต่ผู้ชาย เราเลยไม่ได้เป็นผู้หญิงอ่อนหวานสักเท่าไร ในบ้านเราก็พูดกันแบบสบายๆไม่ได้พูด ค่ะ/คะ กัน ทำให้หลายๆครั้งเวลาพูดมันดูห้วนๆ
เรามักจะมีเรื่องให้เถียงกับพี่ชายบ่อยๆเวลาที่เจอหน้ากัน ปกติก็ไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไร ถึงจะทะเลาะกันแรงแค่ไหนสุดท้ายพอต่างกันต่างเย็นลงเราก็คุยกันได้ปกติ
แต่ตอนนี้สิ่งที่เป็นปัญหาของเราคือ พี่ชายเราขอมาอยู่คอนโดด้วยค่ะ ตอนแรกเค้าบอกว่าขอมาอยู่ด้วยไม่นาน เดี๋ยวอีกไม่นานมีไซต์งานต้องออกไปคุมงานก็จะย้ายออกไป เราก็โอเคค่ะ ห้องเรามี2ห้องนอนอยู่แล้วไม่ได้มีปัญหาอะไร คอนโดนี้เราทำงานเก็บเงินซื้อเอง เราอยู่คนเดียว เพราะใกล้ที่ทำงาน
พอพี่เราย้ายมาอยู่สักพักปัญหาเล็กๆน้อยๆมันก็เริ่มเกิดขึ้นค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ส่วนมากเป็นปัญหาเรื่องความสะอาด กับความเป็นส่วนตัว เรื่องการทำงานบ้านเราปัดกวาดเช็ดถูคนเดียวได้ เราแค่อยากให้เค้าช่วยดูแลความสะอาดเล็กๆน้อยเพื่อแบ่งเบาภาระก็เท่านั้น เราไม่รู้ว่าเราคิดเล็กคิดน้อยไปรึป่าว แต่ว่าสไตล์การใช้ชีวิตกับนิสัยเราต่างกันมากๆจริงๆค่ะ เราพยายามอดทนแล้ว พยายามคุยอธิบาย ขอคนละครึ่งทางก็ได้ แต่ก็ยังเหมือนเดิม พอเราต้องเจอเรื่องแบบนี้ทุกๆวัน ถึงจะเล็กๆน้อยๆ แต่พอนานๆเราก็รู้สึกว่าความอดทนเรามันต่ำลงไปเรื่อยๆ (พี่เรามาอยู่คอนโดได้ประมาณ 1 ปีแล้วค่ะ) เราหงุดหงิดง่ายขึ้น
ช่วงแรกๆที่มีปัญหาเราก็บ่นให้แม่ฟังค่ะ แต่แม่จะไม่ชอบฟังมากๆเลยค่ะ เพราะแม่บอกว่าไม่ชอบให้ลูกๆมีปัญหากัน เวลาเราจะเริ่มพูดแม่ก็จะบอกว่าแม่รู้ว่าเฮียทำไม่ถูก รู้ว่ามันไม่ควร แต่เราต้องอดทน ยอมๆไป จะได้ไม่ทะเลาะกัน เราก็พยายามอดทนมาตลอด บางทีทนไม่ไหวจริงๆเราอยากหาที่ระบาย แต่พอโทรไปหาแม่ แม่เราก็พูดปัดๆไม่ฟังแล้วก็ตัดสายเราไปเลย
เราไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง เราไม่รู้จะทำยังไง เราก็เลยไปนอนบ้านเพื่อนบ้าง เพื่อผ่อนคลายตัวเอง แต่ช่วงโควิดนี้เราไม่ได้ไปไหนเลยค่ะ เจอหน้ากันทุกวัน แต่ก่อนก็ไม่เคยเกิดปัญหาขนาดนี้มาก่อนเลยจนวันนี้
เรากำลังกินข้าวแล้วก็วิดิโอคอลกับแม่อยู่ พี่เรากลับมาจากข้างนอกก็เปิดประตูพรวดเข้ามาเสียงดัง บอกว่าจะไปนอนข้างนอก แล้วก็รื้อของเสียงดัง เอาของมาวางบนโต๊ะกินข้าวเต็มไปหมด ทั้งฝุ่นจากกองเสื้อที่กองอยู่บนพื้น ของที่เกือบจะหล่นลงอาหารของเรา + กับเรื่องคุยโทรศัพท์ร้องเพลงให้แฟนฟังเสียงดังจนเรานอนไม่พอ เราก็เลยรู้สึกรำคาญแล้วก็หงุดหงิดขึ้นมาเลยพูดไปว่า รีบๆเก็บของแล้วก็ออกไปสักที เราพยายามคุมน้ำเสียงให้ปกติแล้วก้มหน้ากินข้าวไปเพื่อข่มความหงุดหงิดของตัวเองไว้ไม่งั้นเราอาจจะระเบิดลงได้ หลังจากพี่เราออกไปเราก็โดนแม่ตำหนิใหญ่เลยค่ะ ว่าเราพูดจาไม่ดี ทำตัวไม่น่ารัก ว่าเราเป็นคนไม่เอาครอบครัว ไล่พี่แบบนั้นได้ยังไง พอเราจะอธิบายแม่ก็ไม่ฟังแล้วตัดสายไปเลย
เรารู้สึกแย่มากๆค่ะ รู้สึกเหมือนกลายเป็นคนแปลกหน้า ไม่เคยรู้สึกโดดเดียว เหมือนไม่มีใครเข้าใจมากขนาดนี้มากก่อน เราทบทวนตัวเอง คำพูดเราอาจจะดูไม่ดี แต่ตอนนั้นมันรู้สึกเหมือนความอดทนที่เคยมีมันหมดไปเลย เราไม่รู้จะทำยังไงค่ะ อยากจะหายใจร้อนเหมือนกัน เรารู้สึกน้อยใจมากๆเลยค่ะ สิ่งที่เราพยายามมามันพังไปหมด เรากลายเป็นคนไม่ดีแค่เพราะเรื่องนี้ เราไม่เคยเป็นแบบนี้กับคนอื่นเลย เรารู้สึกว่าเรากลายเป็นคนเก็บกดค่ะ
มีใครเคยเจอปัญหาแบบนี้บ้างมั้ยคะ เราไม่รู้ว่าเราเป็นคนคิดเล็กคิดน้อยใจแคบไปรึป่าว เราไม่รู้ว่าเราจะต้องทำยังไงดี มีใครมีคำแนะนำดีๆมั้ยคะ TT