รู้สึกไม่มั่นใจตัวเองเลยค่ะ

เราอายุ 22 คือเราสูง 153 น้ำหนักเราอายุ 22 คือเราสูง 153 น้ำหนัก 65 ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ที่อ้วนเลยค่ะเราเป็นคนที่มีรอยแตกลายทั้งหน้าท้องก้นแล้วก็ ขาหนีบดำ ขาหนีบดำตรงนั้นก็คล้ำเราเลยรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเ

คือเราเป็นคนไม่กล้าแสดงออกแถมหน้าตาเราก็ไม่ดีรูปร่างออกไปทางอ้วนพอออกไปข้างนอกก็ต้องมีเพื่อนไปด้วยไม่กล้าไปคนเดีนวไท่กล้าสั่งข้าวเองไม่ชอบคุยกับคนไม่สนิทถ้าได้ออกไปข้างนอกคนเดียวหรือสั่งน้ำคนเดียวจะอา

เรารู้สึกว่าหน้าตาเราเวลาเราส่องกระจก ดูดีกว่าในรูปถ่าย(ที่ถ่ายโดยคนอื่น)หลายขุมเลย และตั้งแต่ช่วงโควิดระบาด เราก็ต้องใส่หน้ากากอนามัย จนตอนนี้ก็ยังใส่อยู่ เพราะทำงานใน รพ. จนตอนนี้เราชินกับการใส่หน้า

เอาจริง ๆ เราเป็นคนไม่มั่นใจหน้าตาอยู่แล้ว ส่วนตัวเป็นคนหูกาง มันจะมีเพื่อนคนนึงที่ชอบพูดว่าเหมือนลิงจัง แต่เราก็ตอบกลับไปว่าว่าอะไร แล้วมันก็ไม่พูดต่อ ไม่ใช่ไรแค่เบื่อคนพวกนี้ เราโดนจนชินละ จนปลง แรก

คือเราขาดความมั่นใจในตัวเองมากๆเลยค่ะ ทั้งหน้าตาและก็หุ่น เราท้อกับสิ่งที่เราเป็นอยู่มากๆคือมันอยากเลิกนิสัยแบบนี้มากๆแต่มันก็กลัวมากๆเช่นกัน เราเคยมองหน้าตัวเองแล้วร้องไห้บ่อยๆ วงวารตัวเองมากๆ ท้อเวล

​คือเรื่องมาจาก หนูเป็นสาวสอง ตอนนี้อายุ18แล้วค่ะ แต่หนูเป็นคนที่โดนบลูลี่ ตั้งแต่เด็ก อนุบาล-ประถม เรียนโรงเรียนวัดสังคมค่อนข้างแย่ จนไม่มีเพื่อนเลยค่ะ โดนบลูลี่หนักมาก เลยเป็นปมในชีวิตอย่างหนึ่งเลยค

สวัสดีค่ะ คือเรามีเพื่อนคนหนึ่ง เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับเรา เรียนเอกเดียวกัน อยู่ในกลุ่มเพื่อนเดียวกัน คือที่ผ่านมาเพื่อนก็ชอบพูดไม่แคร์ความรู้สึกคนอื่นอยู่แล้ว ทั้งๆที่เพื่อนรอบข้างเขาดีหมด เขาก็เคยโด

อยากถามในมุมของคนเป็นพ่อค่ะ ว่าทำไมถึงยอมปล่อยให้ลูกไปเที่ยวได้อิสระ จากที่เป็นห่วงมากๆ แล้วคุณรู้สึกยังไงคะ อยากเข้าใจความรู้สึกพ่อตอนนี้ค่ะ แต่ไม่กล้าถามเดี๋ยวซึ้งเกิน ตอนช่วงม.ปลาย 16-18 เวลาไปไหนม