คือเราจะบอกก่อนว่าพ่อกับแม่เราเลิกกันและแม่มีแฟนใหม่ ตอนนี้เค้าย้ายเข้ามาอยู่ด้วยเลย ทั้งที่ก่อนหน้านี้แม่บอกว่าจะมีเวลาให้เรา ตอนนั้นรู้สึกดีมากๆ แต่สักพักแม่ก็บอกว่ามีแฟนนะ คนนี้ดี นิสัยดี พาไปแนะนำกับยายแล้ว เราก็ไม่ได้อะไร อาจจะรู้สึกไม่ดีบ้างในบางครั้ง แต่ไม่คิดว่าจะเข้ามาใกล้มาใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน (คือก่อนหน้านี้แม่เรามีแฟนมาก่อนอีกคนก่อนหน้าคนนี้ คนนั้นเค้าไม่ได้เข้ามาใกล้เราไม่อยู่บ้านเดียวกัน อาจจะมีกินข้าว ไปเที่ยว เจอกันบ้าง)
คนนี้จริงๆก็ให้เกียติเราดีอยู่ เกรงใจ แต่บางการกระทำเค้าก็ทำให้เราอึดอัดจนร้องไห้เลยแหละ
ที่เราบอกว่าเรารู้สึกห่างกับแม่ก็เพราะว่าปกติเราจะเป็นคนที่คุยกับแม่ตลอดมีอะไรก็บอก เรื่องที่รร.อะไรต่างๆ และก็รู้สึกว่าเรากับแม่ค่อนข้างสนิทกันถ้าเทียบกับเพื่อนๆคนอื่น ในความคิดเรานะ ซึ่งก็ดีเลย แต่พอมาช่วงนี้แม่กับแฟนก็อยู่ด้วยกันในบ้านนี่แหละ แต่เราก็เข้าใจถ้าเค้าไม่อยู่กับแม่ ก็คงไม่มาอยู่กับเราหรือน้องอยู่แล้ว แต่พออยู่ด้วยกันตลอดเนี่ย เราก็ไม่ได้อยากให้เค้าอยู่ฟังบางเรื่อง หรือไม่ได้สนิทใจจะพูดตอนเค้าอยู่ถึงเป็นเรื่องไม่ได้จริงจังอะไร มันทำให้การคุยเล่นบางทีตรงนั้นก็หายไป ยิ่งช่วงนี้ทำงานอยู่บ้านก็หนักกว่าเดิม ยิ่งพอเป็นจังหวะที่เรากำลังจะพูดแล้วมีเค้ามา มันทำให้เราอึดอัดมากๆ เหมือนมันควรจะเป็นเรารึป่าว เราไม่รู้ว่าควรทำไงให้ความรู้สึกกลับมาเหมือนเดิม จริงๆแล้วเราอาจจะไม่ได้คุยกันน้อยลงมาก เพราะก็คุยกันตลอด แต่ความรู้สึกมันค่อยๆห่าง ยิ่งถ้าเราไม่พยายามเข้าไปมันจะห่างกันไปอีกหรือเปล่า
ปล.อายุน้อยกว่า18 ยิ่งเป็นช่วงวัยรุ่นเหมือนเป็นจุดต่อของชีวิต อยากมีความรู้สึกสบายใจกับแม่ที่อยู่ข้างๆ
ช่วงนี้รู้สึกห่างกับแม่เราควรทำไงดีคะ?🥲
คนนี้จริงๆก็ให้เกียติเราดีอยู่ เกรงใจ แต่บางการกระทำเค้าก็ทำให้เราอึดอัดจนร้องไห้เลยแหละ
ที่เราบอกว่าเรารู้สึกห่างกับแม่ก็เพราะว่าปกติเราจะเป็นคนที่คุยกับแม่ตลอดมีอะไรก็บอก เรื่องที่รร.อะไรต่างๆ และก็รู้สึกว่าเรากับแม่ค่อนข้างสนิทกันถ้าเทียบกับเพื่อนๆคนอื่น ในความคิดเรานะ ซึ่งก็ดีเลย แต่พอมาช่วงนี้แม่กับแฟนก็อยู่ด้วยกันในบ้านนี่แหละ แต่เราก็เข้าใจถ้าเค้าไม่อยู่กับแม่ ก็คงไม่มาอยู่กับเราหรือน้องอยู่แล้ว แต่พออยู่ด้วยกันตลอดเนี่ย เราก็ไม่ได้อยากให้เค้าอยู่ฟังบางเรื่อง หรือไม่ได้สนิทใจจะพูดตอนเค้าอยู่ถึงเป็นเรื่องไม่ได้จริงจังอะไร มันทำให้การคุยเล่นบางทีตรงนั้นก็หายไป ยิ่งช่วงนี้ทำงานอยู่บ้านก็หนักกว่าเดิม ยิ่งพอเป็นจังหวะที่เรากำลังจะพูดแล้วมีเค้ามา มันทำให้เราอึดอัดมากๆ เหมือนมันควรจะเป็นเรารึป่าว เราไม่รู้ว่าควรทำไงให้ความรู้สึกกลับมาเหมือนเดิม จริงๆแล้วเราอาจจะไม่ได้คุยกันน้อยลงมาก เพราะก็คุยกันตลอด แต่ความรู้สึกมันค่อยๆห่าง ยิ่งถ้าเราไม่พยายามเข้าไปมันจะห่างกันไปอีกหรือเปล่า
ปล.อายุน้อยกว่า18 ยิ่งเป็นช่วงวัยรุ่นเหมือนเป็นจุดต่อของชีวิต อยากมีความรู้สึกสบายใจกับแม่ที่อยู่ข้างๆ