โอ…ทรยุคสมัย

โอ…ทรยุคสมัย     ประชาประสบภัย
โรคแลทุรชนคนพาล

เสียงร้องระงมเดือดดาล     ภูตกรีดขับขาน
ดับดาวหมื่นเคยเด่นดวง

เหล่าธรรมอเนกอันทั้งปวง     เทพไท้บนสรวง
จุติยังไกลโพ้นแดน

จึ่งมารสวมร่างแถนแทน     กดคนข้นแค้น
สูบแลซูบผอมแห้งกรัง

เหลือแต่สิ่งเดียวที่ยัง     ไป่อาจกักขัง
พลังต้องการเสรี

อาจมองไม่เห็นเป็นที่     จับต้องบ่มี
ไม่นานจักมหึมา

เมื่อนั้นท่านอย่าสงกา      ไร้สิ้นกังขา
เกลียวคลื่นม้วนคลั่งถั่งโถม

จะไร้คำปลอบประโลม     เพลิงข้นคนโหม
เผากวาดราพณาสูร

ล้านเสียงล้านคนจะพูน    โอบเอื้อเกื้อกูล
กำหนดสุโขสมัย

หมู่กบเลือกนายจะไท     โค่นกระสาให้
ด้วยผลเลือกตั้ง…หากมี.



ขอบคุณภาพจากโลกออนไลน์