มีใครเคยถามตัวเองบ้างไหมครับว่าทำไมถึงต้องเหนื่อยกับตัวเองขนาดนี้

สวัสดีครับ 
ผมมาตั้งกระทู้นี้เป็นครั้งแรกครับ ชีวิตคนเราทำไมมันถึงต้องเหนื่อยขนาดนี้ครับ ส่วนตัวผมเองเป็นเด็กกำพร้า โดนพ่อแม่ทิ้งตั้งแต่เกิด ปากกัดเท้าถีบมากครับ ใช้ชีวิตอยู่คนเดียว ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีญาติพี่น้องครับ (มันโครตเคว้ง555) ตอนนี้ผมป่วยทั้งโรคซึมเศร้าที่รักษามา 9 ปี และมันยังคงมีความรู้สึกแบบนี้เรื่อยมาครับ ผมทั้งพยามทำทุกอย่างไม่ให้ชีวิตตัวเองกลับไปลำบากแบบเดิม ลำบากขนาดไหนนะหรอ ไม่มีต้องอกทนกินข้าวบูด โดนไล่ออกจากหอพัก โดนตัดน้ำตัดไฟ 5555 แต่ชีวิตผมไม่เคยทิ้งการเรียนนะ วันนี้เรารู้สึกว่า ทำไมยิ่งโตมันยิ่งเหนื่อย เหนื่อยกับความรู้สึกคน เหนื่อยกับความชิงดีเด่น ทุกคนเคยเป็นกันไหมครับ