สวัสดีชาวพันทิป เราไม่รู้จะไปพึ่งใครปรึกษาใครดี เราไม่รู้ว่าต่อจากนี้อีกกี่ปีเราจะเป็นยังไง จะยังเป็นตัวของตัวเองอยู่ไหม เราปรึกษาใครไม่มีใครช่วยได้เลยสักคนนึง....
เรื่องมีอยู่ว่า ตั้งแต่เรามาเข้ามหาลัยเราก็เจอสังคมหลายรูปแบบ เจอ เสือ สิง กระทิง แรดมาเจอหมด แม้กระทั่งครูผู้สอน เพื่อนก็มีหลากหลายรูปแบบแล้วมีหลากหลายนิสัย หลายกลุ่มแตกต่างออกกันไป เชื่อมั้ย กลุ่มที่เราคิดว่าดีที่สุดและไว้ใจที่สุดกลับไม่ดี แต่กลุ่มที่เราว่าเขาไม่ดีเขากลับดี เขาช่วยเราทั้งที่เราไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกับเขาเลย แต่ทำไมคนที่เป็นเพื่อนกันกลุ่มเดียวกันกลับเมินเฉยในสิ่งที่เราพูดทั้งต่อหน้าทั้งในแชท แต่ทำไมต้องเป็นเราคนเดียวที่โดนแบบนี้ เราต้องทนกับคนแบบไปจนจบปี 4 เชียวหรอ เรื่องที่เราโดนเมินคือ เอาต่อหน้าก่อนนะ ต่อหน้าที่เราหมายถึงแบบเจอกันแบบที่มหาลัยเห็นตัวเป็นๆไรงี้ ตอนนั้นเราก็เข้าเรียนตอนเที่ยง เราจะเป็นเก้าอี้พับได้เป็นแถวยาวซึ่งเรานั่งอยู่ฝั่งซ้าย เพื่อนสมัยประถมเรานั่งอยู่ตรงกลาง เพื่อนอีกคนนึงนั่งอยู่ฝั่งขวา เชื่อป้ะมีกัน 3 คน แทนที่จะคุยกัน แต่เพื่อนสมัยประถมเรากลับหันไปคุยกับเพื่อนที่อยู่ข้างขวาเราไม่ได้งี่เง่านะ คุยไม่เท่าไหร่แต่เหมือนในโลกของเขาอยู่กัน 2 คนคือหึ้ยเรานั่งอยู่ตรงนั้นด้วยอ่ะแก เราก็พยายามแบบเออชวนคุยนะ เขาก็คุยกัน 2 คนเขาเราน้อยใจมากตอนนั้นไม่รู้จะปรับสีหน้าแบบไหนให้มันออกมาดี เขาก็ทำงานกันอยู่ 2 คน ปรึกษากัน 2 คน เราแบบนั่งดูเขาปรึกษากันอ่ะ เราโดนเมินดีๆนี่เองเป็นแบบนี้หลายหนมากๆอ่ะเหมือนคนไม่มีเพื่อนคบไงไม่รู้เนอะ
เรื่องที่ 2 มีอยู่ว่าตอนนั้นอ่ะเหมือนจะเป็นวันเข้าค่ายของคณะเรา แล้วเขาก็ให้จับสีเว้ยเราอยู่สีแดง แล้วก็เพื่อนกลุ่มเราอีกสามคนก็อยู่สีเดียวกะเรา เราดีใจที่มีเพื่อน แกเชื่อมั้ยว่า ถึงจะมีเพื่อนหรือไม่มีมันก็เหมือนเราอยู่คนเดียวอ่ะ ตอนนั้นเหมือนเขาเรียกรวมแถวแล้วเราเข้าใจตัวเองดีว่าเราช้าแต่ด้วยความที่เป็นเพื่อนกันก็รอกันก็ได้ไหมอ่ะ เราโดนทิ้งให้อยู่ข้างหลังแล้วเพื่อนอีก 3 คนก็จับมือลั้ลลาไปนู่นแล้วอ่ะตอนนั้นอ่ะเราแทบจะร้องไห้ออกมาเลยอ่ะ เราก็อุทานในใจอ่าเนอะว่านี่เรามาเจออะไรวะ เพื่อนไม่มีแบบเหลียวหลังที่จะหันมามองเราเลยแม้แต่นิดเดียว โดนทิ้งมา 4 วันเต็มๆ เข้าค่าย 4 วัน ความสุข=0 ความทุกข์=100
เรื่องที่ 3 ที่เราจะเล่าต่อไปนี้คือเจ็บสุดค่ะ เพื่อนคุยกันในแชทกลุ่มแล้วแจ้งเตือนเด้งประมาน 90 กว่าแจ้งเตือน เราเปิดอ่านเห็นคุยกันสนุกสนานดีเราก็เลยอยากจะเข้าไปแจมด้วย เพื่อนกำลังคุยกันหนุกๆเสดปึ๊บ พอเราเข้าไปแจม เพื่อนเงียบหายกันหมด แล้วแค่อ่านเฉยๆแล้วแชทกลุ่มนั้นจากที่สนุกๆกลายเป็นเงียบไปเลยค่ะ แล้วพอต่อจากนั้นมาอ่ะค่ะเพื่อนก็คุยกันสนุกๆแบบนี้เราแค่เปิดไปอ่านเฉยๆแต่ไม่ได้ตอบ เราคิดว่าให้เพื่อนคุยกันต่อไปดีอยู่แล้วอ่ะค่ะ ยังดีกว่าเราไปตอบแล้วเพื่อนเงียบ
ขอความคิดเห็นของทุกคนเลยนะคะเราไม่รู้จะพึ่งใครแล้วจริงๆเราจนตัวมากบอกใครก็ไม่ได้กลัวจะมีปัญหาตามมาค่ะ ขอบคุณค่ะ
โดนเพื่อนเมินทั้งในแชท และ ต่อหน้า!!!!!!
เรื่องมีอยู่ว่า ตั้งแต่เรามาเข้ามหาลัยเราก็เจอสังคมหลายรูปแบบ เจอ เสือ สิง กระทิง แรดมาเจอหมด แม้กระทั่งครูผู้สอน เพื่อนก็มีหลากหลายรูปแบบแล้วมีหลากหลายนิสัย หลายกลุ่มแตกต่างออกกันไป เชื่อมั้ย กลุ่มที่เราคิดว่าดีที่สุดและไว้ใจที่สุดกลับไม่ดี แต่กลุ่มที่เราว่าเขาไม่ดีเขากลับดี เขาช่วยเราทั้งที่เราไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกับเขาเลย แต่ทำไมคนที่เป็นเพื่อนกันกลุ่มเดียวกันกลับเมินเฉยในสิ่งที่เราพูดทั้งต่อหน้าทั้งในแชท แต่ทำไมต้องเป็นเราคนเดียวที่โดนแบบนี้ เราต้องทนกับคนแบบไปจนจบปี 4 เชียวหรอ เรื่องที่เราโดนเมินคือ เอาต่อหน้าก่อนนะ ต่อหน้าที่เราหมายถึงแบบเจอกันแบบที่มหาลัยเห็นตัวเป็นๆไรงี้ ตอนนั้นเราก็เข้าเรียนตอนเที่ยง เราจะเป็นเก้าอี้พับได้เป็นแถวยาวซึ่งเรานั่งอยู่ฝั่งซ้าย เพื่อนสมัยประถมเรานั่งอยู่ตรงกลาง เพื่อนอีกคนนึงนั่งอยู่ฝั่งขวา เชื่อป้ะมีกัน 3 คน แทนที่จะคุยกัน แต่เพื่อนสมัยประถมเรากลับหันไปคุยกับเพื่อนที่อยู่ข้างขวาเราไม่ได้งี่เง่านะ คุยไม่เท่าไหร่แต่เหมือนในโลกของเขาอยู่กัน 2 คนคือหึ้ยเรานั่งอยู่ตรงนั้นด้วยอ่ะแก เราก็พยายามแบบเออชวนคุยนะ เขาก็คุยกัน 2 คนเขาเราน้อยใจมากตอนนั้นไม่รู้จะปรับสีหน้าแบบไหนให้มันออกมาดี เขาก็ทำงานกันอยู่ 2 คน ปรึกษากัน 2 คน เราแบบนั่งดูเขาปรึกษากันอ่ะ เราโดนเมินดีๆนี่เองเป็นแบบนี้หลายหนมากๆอ่ะเหมือนคนไม่มีเพื่อนคบไงไม่รู้เนอะ
เรื่องที่ 2 มีอยู่ว่าตอนนั้นอ่ะเหมือนจะเป็นวันเข้าค่ายของคณะเรา แล้วเขาก็ให้จับสีเว้ยเราอยู่สีแดง แล้วก็เพื่อนกลุ่มเราอีกสามคนก็อยู่สีเดียวกะเรา เราดีใจที่มีเพื่อน แกเชื่อมั้ยว่า ถึงจะมีเพื่อนหรือไม่มีมันก็เหมือนเราอยู่คนเดียวอ่ะ ตอนนั้นเหมือนเขาเรียกรวมแถวแล้วเราเข้าใจตัวเองดีว่าเราช้าแต่ด้วยความที่เป็นเพื่อนกันก็รอกันก็ได้ไหมอ่ะ เราโดนทิ้งให้อยู่ข้างหลังแล้วเพื่อนอีก 3 คนก็จับมือลั้ลลาไปนู่นแล้วอ่ะตอนนั้นอ่ะเราแทบจะร้องไห้ออกมาเลยอ่ะ เราก็อุทานในใจอ่าเนอะว่านี่เรามาเจออะไรวะ เพื่อนไม่มีแบบเหลียวหลังที่จะหันมามองเราเลยแม้แต่นิดเดียว โดนทิ้งมา 4 วันเต็มๆ เข้าค่าย 4 วัน ความสุข=0 ความทุกข์=100
เรื่องที่ 3 ที่เราจะเล่าต่อไปนี้คือเจ็บสุดค่ะ เพื่อนคุยกันในแชทกลุ่มแล้วแจ้งเตือนเด้งประมาน 90 กว่าแจ้งเตือน เราเปิดอ่านเห็นคุยกันสนุกสนานดีเราก็เลยอยากจะเข้าไปแจมด้วย เพื่อนกำลังคุยกันหนุกๆเสดปึ๊บ พอเราเข้าไปแจม เพื่อนเงียบหายกันหมด แล้วแค่อ่านเฉยๆแล้วแชทกลุ่มนั้นจากที่สนุกๆกลายเป็นเงียบไปเลยค่ะ แล้วพอต่อจากนั้นมาอ่ะค่ะเพื่อนก็คุยกันสนุกๆแบบนี้เราแค่เปิดไปอ่านเฉยๆแต่ไม่ได้ตอบ เราคิดว่าให้เพื่อนคุยกันต่อไปดีอยู่แล้วอ่ะค่ะ ยังดีกว่าเราไปตอบแล้วเพื่อนเงียบ
ขอความคิดเห็นของทุกคนเลยนะคะเราไม่รู้จะพึ่งใครแล้วจริงๆเราจนตัวมากบอกใครก็ไม่ได้กลัวจะมีปัญหาตามมาค่ะ ขอบคุณค่ะ