ความสับสนของชีวิต

ผมรู้สึกว่าช่วงอายุ 25 ปีเป็นช่วงที่มีความสับสนหรือมีคำถามกับสิ่งที่ทำอยู่เสมอ ๆ ว่าเราเลือกทางที่ถูกต้องหรือทางที่เหมาะสมกับเราเเล้วหรือเปล่า จนบางครั้งเราเองคิดมากไปจนไม่มีความสุขปัจจุบันเท่าไร

      เรื่องงานผมเองก็พึ่งที่จะเปลี่ยนงานมาได้ประมาณ 3-4 เดือนรู้สึกตัวเองยังปรับตัวกับวัฒนธรรมองค์กรยังไม่ดีพอ บางครั้งมีแอบรู้สึกเหมือนเราเป็นส่วนเกินอยู่บ้าง ส่งผมให้เนื้องานมีปัญหาอยู่บ้างกับการประสานงาน 

     พอเป็นเรื่องการสร้างตัวสร้างชีวิตก็ไม่รู้ทำไมชอบน้อยใจเอาตัวเองไปเทียบกับคนอื่น ๆ ที่เขาประสบความสำเร็จหรือมีชีวิตที่ดีไปเเล้ว ทั้งพยายามไม่คิดแต่ในบ้างครั้งก็อดไมได้ 

     หลาย ๆ เรื่องส่งผลมาถึงเรื่องความรัก เกี่ยวว่าเราก็อยากจะดูแลคนที่เรารักให้ดีพอ ไม่ว่าจะเป็น พ่อเเม่ พี่น้อง รวมถึงแฟนเราด้วย จนบางครั้งก็รู้สึกโลกใบนี้มันหนักเหลือเกินที่ต้องแบกมันไหว

     แต่ในทุกครั้งผมพยายามให้กำลังใจตัวเองอยู่เสมอว่า "เดียวมันก็ผ่านไป" ไม่ก็ "ช่างมัน" ก็ทำให้เรารู้สึกดีไปชั่วขณะนึงเท่านั้น 

     สรุปท้ายนี้ ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าการอยากระบายทีเกี่ยวกับความสับสน มึนงง ณ ตอนนี้ ผมก็ยังเชื่อว่าก็แค่เป็นบางช่วงที่จะให้เรารู้สึกไม่ดี เเละเราจะกลับมารู้สึกดีได้ในอีกไม่นาน