พ่อชอบด่าให้เราว่าเราขี้เกียจ ทั้งๆที่เราเป็นคนที่ทำงานบ้านเกือบทุกอย่าง😭

วันเราอยู่กับปู่ย่ามาตั้งแต่เด็กพ่อแม่ทำงานอยู่ ชล ตอนนั้นเราทำอะไรผิดนิดๆหน่อยๆก็โดนด่าโดนตีบอกพ่อแม่ก็โดนหาว่าขี้ฟ้องเลยเก็บไว้เองตลอดพอถึงป.5เรามาเรียนต่อที่ที่นึงอยู่กับลุงตอนนั้นในใจคิดว่าคงหลุดพ

คือเรื่องมีอยู่ว่า ตอนเราม.3เราเคยทำผิดครั้งนึง ครูด่าเเรงมากๆเเบบ "ถ้าเป็นเด็กเวรเเบบนี้ก็ไม่ต้องเรียนไสหัวไป"  ด่าอีกเยอะเลยค่ะ พอเราออกมาจากห้องเราก็นั่งร้องไห้กับเพื่อน เรากลับเพื่อ

คือพ่อแม่เราแยกทางกันแล้วพี่(คนละแม่)ขอแม่เราว่าให้เราไปอยู่ด้วยและช่วงนั้นแม่เราไม่ค่อยมีเงินก็เลยให้มาอยู่กับพี่และช่วงประมาณป.2-3ก็ได้รู้จักกับเพื่อนคนหนึ่งเขาจะได้มาเล่นกับเราช่วงปิดเทอมแล้วพี่เรา

เราเป็นคนที่เถียงคนไม่เป็นไม่กล้าพูดคำหยาบในครอบครัว เรามักจะโดนน้องมักจะด่าเราอยู่ตลอดว่า อีสัส อีสันดาน ก็ไม่ต่างจาก:)(เราไม่เคยมีไรกับใครนะเห้อ...) อี:) มันควายอีห่าหัดคิดใช้สมองบ้างไหม??? ไปตายที่

ขอระบายหน่อยนะ ^-^ คือขอเล่าไปตั้งแต่สมัยม.ต้นเลยนะ ตอนนั้นก็มีอยู่กันแค่3คนรวมตัวเราด้วย ไปไหนมาไหนด้วยกันแบบสนิทกันดี แล้ววันนึงก็เปลี่ยนไป คือมีเพื่อนคนนึงที่โดนตัดหางปล่อยวัดจากอีกกลุ่มมาสนิทกั

คือเราเป็นคนขี้น้อยใจมากๆคะทำอะไรก็จะร้องไห้ไปหมดรู้สึกตัวเองอ่อนแอมากๆกลัวเข้ามหาลัยแล้วจะทำอะไรลำบากเก็บความรู้สึกยากมากๆใครว่านิดว่าหน่อยก็จะร้อง ไม่ใช่ว่าที่บ้านเลี้ยงมาแบบคุณหนูนะคะเราก็คนปกติไม่

เราอายุเเค่12เเต่เราโดนด่าบ่อยมากไม่ใช่ด่าเบาๆด่าเเรงมากเเบบสาระเเน เสร่อ Eทุกอย่างโดนหมด เราเคยโดนเตะครั้งนึ่งตอนป4เเต่ไม่บ่อยเเต่ก็มาเรื่อยๆตบหัวเเบบเเรงมาก เราเเอบร้องไห้บ่อยมากๆ ที่โรงเรียนเราเป็น

สวัสดีค่ะชาวกระทู้ทุกคน วันนี้จะมาแชร์ ความรู้สึก ที่มันแก้ยากรสักนิด เป็นคนคิดมาก คิดอยู่ตลอดเวลา ขณะทำงานก็คิด เรามีเรื่องราวในชีวิตที่แย่นิดนึง แถม แฟนยังทำให้เสียใจอยู่บ่อยๆ ไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกก

คือ เราน้อยใจมากเลย เรานั่งร้องไห้3วันติดกันจนปวดหัวติดกัน3วันเหมือนกะน เรารู้สึกว่าจากเมื่อก่อนที่พ่อกับแม่เป็นเซฟโซนของเรา เป็นคนที่เรากล้าเล่าทุกอย่างให้พ่อกับแม่ฟังกลับกลายเป็นว่าเราไม่กล้าเล่าอะไ

คือเราเป็นคนที่เก็บอารมณ์จากคนภายนอกดีมากๆ อารมณ์แบบยิ้มสู้อ่ะค่ะ แล้วพออยู่คนเดียวก็มานั่งร้องไห้ไม่มีเสียงคนเดียว เก็บความรู้สึกทุกอย่างมาไว้คนเดียวปิดแบบมิดสุดๆ เราคิดว่าตัวเองขี้น้อยใจมากๆ แต่ก็ยั