คือ ได้มีโอกาสเจออาจารย์คนนึงเพิ่งเข้ามาสอน ส่วนเราก็วัยกำลังเรียนซึ่งปีนี้เราจะเรียนจบเเล้ว (พอเดาออกไหมคะ) อายุห่างกัน 5-6ปี ช่วงนี้ก็เรียนออนไลน์ใช่ไหมคะ แต่ก็มีธุระไปโรงเรียน เราก็เข้าไปทักทายตามประสาแบบเห็นหน้าตาเขสครั้งเเรกเพราะเขาก็สอนระดับเราพอดี เขาก็ให้เรายืมหนังสือนิยายมา1เล่มในวันนั้นเลย ก็ไม่ได้คุยแชทติดต่อส่วนตัวกันนะคะ จากนั้นก็เริ่มมีพูดคุยเรื่องงาน เรื่องภายในห้อง เราเป็นหัวหน้าเลยคุยเรื่องการขาด ลา สายของเพื่อนๆ ผ่านเฟสบุ๊ค แต่ก็มักมีคุยประเด็นอื่นๆที่นอกเหนือจากเรื่องงาน เรื่องนิยาย เรื่องความชอบส่วนตัว คุยไปเรื่อยเลยค่ะ
ด้วยความที่เขาให้นิยายเรามายืมอ่าน เราเลยอยากซื้อขนมตอบแทนเขาบ้าง แต่เขาก็ปฏิเสธและบอกว่ารอเราทำงานก่อน เขารอได้ นั่นนี่ เราอ่านดูก็มีใจเต้นๆบ้าง.. แต่ด้วยความที่เราเกรงใจ เลยขอซื้อให้สักหน่อย เป็นสิ่งที่เขาชอบ จากนั้นเขาก็ยังคงให้นิยายเรามาเรื่อยๆ ยกให้บ้าง ให้ยืมอ่านบ้าง
พอหลังๆ เขาเริ่มมารีพายสตอรี่เฟสเราค่ะ เวลาเราลงหลายครั้งมากๆ เขามักจะทักมาแล้วคุยเรื่อยๆตลอด
บางทีเราขอคำปรึกษา/สงสัยเนื้อหา เขาก็มักจะโทรมาหาเรา พอปรึกษาเสร็จก็ไม่ได้วางทันที เขาก็ทำธุระของเขาไป โดนที่โทรกันอยู่ แล้วก็มีทักหาเราก่อนบ้าง ส่งเรื่องการเรียนต่อ หรือโพสต์แนวให้กำลังใจมาให้เรา ส่งรูปมาให้ดูว่าทำอะไรอยู่ ส่งมาบ่อยเกือบทั้งอาทิตย์เลยค่ะ
ในความรู้สึกเราเวลาคุยกัน เราเห็นเขาเป็นรุ่นพี่คนนึงไปเลย ไม่ได้นึกถึงสถานนะนั้นที่เขาเป็นอยู่ เวลาได้คุยกับเขา เราเริ่มรู้สึกมีความสุข มีกำลังใจเรียน รู้สึกฟินๆ เพ้อๆ เพราะเวลาเขาพูดกับเรา มันต่างจากอาจารย์ ลูกศิษย์ทั่วๆไปมากค่ะ
เราก็มีหลอกถามเพื่อนๆเหมือนกัน ว่าเขาเคยมาชวนคุย ทักหาหรือตอบกลับสตอรี่บ้างหรือเปล่า ซึ่งเพื่อนๆก็บอกว่าไม่มีเลยค่ะ ทำให้เราเอะใจขึ้นมานิดๆ
จนตอนนี้ เราเริ่มรู้สึกพิเศษกับเขามากขึ้นทุกวันๆ เราผิดไหมคะที่เริ่มรู้สึกแบบนี้ก่อน เราควรทำยังไงต่อดีถ้าจู่ๆเขาหายไป ไม่ทักเรามีอีกแล้ว หรือเรารอจนเราจบเเล้วค่อยบุกหาเขาอีกที เพราะเขาก็ค่อนข้างตรงไทป์เรามากๆ ถึงจะดูผิดที่ ผิดทางไปหน่อย TT
ขอบคุณล่วงหน้าค่า
เขาทำแบบนี้ เราผิดไหมที่เผลอมีใจ ?
ด้วยความที่เขาให้นิยายเรามายืมอ่าน เราเลยอยากซื้อขนมตอบแทนเขาบ้าง แต่เขาก็ปฏิเสธและบอกว่ารอเราทำงานก่อน เขารอได้ นั่นนี่ เราอ่านดูก็มีใจเต้นๆบ้าง.. แต่ด้วยความที่เราเกรงใจ เลยขอซื้อให้สักหน่อย เป็นสิ่งที่เขาชอบ จากนั้นเขาก็ยังคงให้นิยายเรามาเรื่อยๆ ยกให้บ้าง ให้ยืมอ่านบ้าง
พอหลังๆ เขาเริ่มมารีพายสตอรี่เฟสเราค่ะ เวลาเราลงหลายครั้งมากๆ เขามักจะทักมาแล้วคุยเรื่อยๆตลอด
บางทีเราขอคำปรึกษา/สงสัยเนื้อหา เขาก็มักจะโทรมาหาเรา พอปรึกษาเสร็จก็ไม่ได้วางทันที เขาก็ทำธุระของเขาไป โดนที่โทรกันอยู่ แล้วก็มีทักหาเราก่อนบ้าง ส่งเรื่องการเรียนต่อ หรือโพสต์แนวให้กำลังใจมาให้เรา ส่งรูปมาให้ดูว่าทำอะไรอยู่ ส่งมาบ่อยเกือบทั้งอาทิตย์เลยค่ะ
ในความรู้สึกเราเวลาคุยกัน เราเห็นเขาเป็นรุ่นพี่คนนึงไปเลย ไม่ได้นึกถึงสถานนะนั้นที่เขาเป็นอยู่ เวลาได้คุยกับเขา เราเริ่มรู้สึกมีความสุข มีกำลังใจเรียน รู้สึกฟินๆ เพ้อๆ เพราะเวลาเขาพูดกับเรา มันต่างจากอาจารย์ ลูกศิษย์ทั่วๆไปมากค่ะ
เราก็มีหลอกถามเพื่อนๆเหมือนกัน ว่าเขาเคยมาชวนคุย ทักหาหรือตอบกลับสตอรี่บ้างหรือเปล่า ซึ่งเพื่อนๆก็บอกว่าไม่มีเลยค่ะ ทำให้เราเอะใจขึ้นมานิดๆ
จนตอนนี้ เราเริ่มรู้สึกพิเศษกับเขามากขึ้นทุกวันๆ เราผิดไหมคะที่เริ่มรู้สึกแบบนี้ก่อน เราควรทำยังไงต่อดีถ้าจู่ๆเขาหายไป ไม่ทักเรามีอีกแล้ว หรือเรารอจนเราจบเเล้วค่อยบุกหาเขาอีกที เพราะเขาก็ค่อนข้างตรงไทป์เรามากๆ ถึงจะดูผิดที่ ผิดทางไปหน่อย TT
ขอบคุณล่วงหน้าค่า