ขอหยิบยกเรื่องราวที่พบเจอมาด้วยตัวเอง จากการดูแลผู้ป่วยโควิดนะคะ เรื่องนี้คิดว่ารู้สึกสะท้อนใจที่สุดในการทำงานกับผู้ป่วยโควิด เรื่องนี้คือเรื่องของคุณลุงอายุ77ปีกับลูกชายอายุ31ปี ที่เป็นดาวน์ซินโดรมค่ะ
คุณลุงมารพ.ด้วยติดโควิดจากภรรยาจากนั้นไม่กี่วันลูกชายที่เป็นดาวน์ซินโดรมก็แอดมิดเข้ามารักษาตัวด้วยอาการเหนื่อยหอบ ตัวคุณลุงได้ยาครบอาการทั่วไปดี แต่ลูกชายของคุณลุงอาการไม่ดีนัก ต้องได้ออกซิเจนแรงดันสูง มีหายใจเหนื่อย ร้องไห้งอแงเกือบตลอดเวลา เพราะความกลัว และอาการไม่สุขสบายหายใจลำบาก ผลcxrปอดก็ไม่ดีขึ้นเลย ถึงแม้จะให้ยาต้านไวรัสคู่กับยาสเตียรอย และยาฆ่าเชื้อ แล้วก็ตาม แต่ดูเหมือนไม่ได้ช่วยอะไร ค่าออกซินเจนในเลือดต่ำแทบไม่ตอบสนองต่อยาและออกซิเจนที่ให้ไป ทางเลือกสุดท้ายคุณหมอบอกว่าจะต้องใส่ท่อช่วยหายใจ คุณลุงผู้เป็นพ่อฟังคำพูดของหมอแล้วนิ่งไป พยายามต่อรองและขอยื้อเวลาที่จะต้องพาลูกชายไปใส่ท่อช่วยหายใจที่ไอซียู ขอโอกาสกับหมอ คอยปลอบ คอยกอด กุมมือ บอกรัก ลูกชายแทบทั้งคืน จนแทบไม่ได้นอน แต่ในที่สุดลูกชายของคุณลุงก็ต้องถูกย้ายไปไอซียูในตอนเช้าวันถัดมา "ป๊ารักหนูนะ ถ้าหายแล้วเรากลับบ้านกัน"เป็นคำพูดที่คุณลุงพร่ำพูดมาตลอดทั้งคืน และเป็นคำพูดก่อนส่งลูกชายไปไอซียู
*ปล1.แสดงความรักความห่วงใยกันตั้งแต่ตอนที่มีโอกาสนะคะ อย่ารอให้มันสายเกินไปนะ
ปล2.รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะทุกคน
แชร์เรื่องราวกันได้นะคะ
แชร์เรื่องราวสุดเศร้าจากการทำงานกับผู้ป่วยโควิด19
คุณลุงมารพ.ด้วยติดโควิดจากภรรยาจากนั้นไม่กี่วันลูกชายที่เป็นดาวน์ซินโดรมก็แอดมิดเข้ามารักษาตัวด้วยอาการเหนื่อยหอบ ตัวคุณลุงได้ยาครบอาการทั่วไปดี แต่ลูกชายของคุณลุงอาการไม่ดีนัก ต้องได้ออกซิเจนแรงดันสูง มีหายใจเหนื่อย ร้องไห้งอแงเกือบตลอดเวลา เพราะความกลัว และอาการไม่สุขสบายหายใจลำบาก ผลcxrปอดก็ไม่ดีขึ้นเลย ถึงแม้จะให้ยาต้านไวรัสคู่กับยาสเตียรอย และยาฆ่าเชื้อ แล้วก็ตาม แต่ดูเหมือนไม่ได้ช่วยอะไร ค่าออกซินเจนในเลือดต่ำแทบไม่ตอบสนองต่อยาและออกซิเจนที่ให้ไป ทางเลือกสุดท้ายคุณหมอบอกว่าจะต้องใส่ท่อช่วยหายใจ คุณลุงผู้เป็นพ่อฟังคำพูดของหมอแล้วนิ่งไป พยายามต่อรองและขอยื้อเวลาที่จะต้องพาลูกชายไปใส่ท่อช่วยหายใจที่ไอซียู ขอโอกาสกับหมอ คอยปลอบ คอยกอด กุมมือ บอกรัก ลูกชายแทบทั้งคืน จนแทบไม่ได้นอน แต่ในที่สุดลูกชายของคุณลุงก็ต้องถูกย้ายไปไอซียูในตอนเช้าวันถัดมา "ป๊ารักหนูนะ ถ้าหายแล้วเรากลับบ้านกัน"เป็นคำพูดที่คุณลุงพร่ำพูดมาตลอดทั้งคืน และเป็นคำพูดก่อนส่งลูกชายไปไอซียู
*ปล1.แสดงความรักความห่วงใยกันตั้งแต่ตอนที่มีโอกาสนะคะ อย่ารอให้มันสายเกินไปนะ
ปล2.รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะทุกคน
แชร์เรื่องราวกันได้นะคะ