ทำไมเรารู้สึกว่าตัวเราโง่ ไม่เก่งเหมือนเพื่อนเลย

ช่วงนี้เป็นช่วง ไวรัสโคโรนากำลังระบาดแล้วเป็นช่วงที่โรงเรียนนั้นได้เปิดทำการสอนเป็นแบบออนไลน์ซึ่งเราก็ได้เรียนออนไลน์ แล้วเราก็เพิ่งเป็นเด็กใหม่ของโรงเรียนเพิ่งจะเข้าเรียนมปลายเป็นปีแรก คือถ้า เรียนในโรงเรียนเราก็ต้องปรับตัวให้เข้า ปรับสภาพสังคม ปรับตัวให้เข้ากับเพื่อน คือเหมือนมันต้องปรับเปลี่ยนใหม่ทุกอย่างหมดเลยอ่ะแต่ พอรู้ว่าโรงเรียนจะปิดและเปิดทำการเรียนแบบออนไลน์อย่างเต็มตัวเราเริ่มเครียด เพราะเรารู้สึกว่าแค่เข้ามาเรียนก็ยังต้องปรับตัวให้เข้ากับโรงเรียนแล้วเนี่ยโรงเรียนก็ดันมาปิดยังต้องมาลำบากปรับตัวให้เข้ากับการเรียนแบบออนไลน์อีก แถมเรียนในห้องยังไม่รู้เรื่อง การบ้านก็เยอะ แล้วจะมาเรียนออนไลน์จะรอดไหมเนี่ย เกิดคำถามในสมองมากมาย แต่พอได้เรียนออนไลน์ไปแล้ว รู้สึกว่าไม่น่ารอด เพราะว่าการบ้าน เยอะกว่าเรียนที่โรงเรียนอีก แล้วเรากลัวทำไม่ทัน เราทำได้เพียงแค่ต้องเร่งทำทำทำโดยที่ไม่คำนึงถึงว่ามันจะถูกหรือผิดเพราะในใจคิดว่าต้องส่งให้ทันเวลาอย่างเดียว พอเรา ทำเสร็จเราก็รีบส่งคุณครูทันทีด้วยความรีบร้อนอะเนอะ แล้วเหมือนกับก็มีหลายข้อที่ผิดอ่ะ แล้วคือเพื่อนก็แบบทักมาถามว่าเออเนี่ยทำไมทำผิดอ่ะเราก็ไม่รู้จะตอบยังไงอ่ะเราก็รู้สึกอายเพราะมันไม่ใช่แค่วิชาเดียวมันก็หลายวิชาที่เราทำส่งก่อน แล้วเราทำผิด แล้วทีนี้เหมือนเพื่อนทำมาส่งที่หลังเรา แล้วเขาทำไม่เหมือนเรา บวกกับคำถามที่เพื่อนถามเรา เรารู้สึกว่าเฮ้ยหรือเราโง่จริงๆว่ะ คือโง่ในที่นี้คือโง่มากๆเลยอ่ะ คิดมากทำอะไรไม่ถูกการบ้านที่ส่งไปก่อนเพื่อน เราก็ไปลบออกอ่ะ และเคยมีเหตุการณ์หนึ่งที่เหมือนกับเราพูดอะไรสักอย่างนี่แหละเหมือนกับเราพูดผิดอ่ะแล้วเพื่อนก็แบบว่าเออเนี่ยไม่สมกับสอบได้ที่ 1 เลยอ่ะ แล้วก็หัวเราะเราก็เลยคิดว่าเออไม่เป็นไรหรอกเพื่อนก็แค่พูดเล่นเราก็เลยไม่ได้สนใจอะไร เพราะตอนที่สอบเข้าโครงการ ห้องเรียนพิเศษเราสอบได้ที่1อ่ะ จนตอนนี้กลับมานั่งคิดไล่เรียงเหตุการณ์ที่มันเกิดขึ้นในโรงเรียนใหม่เรารู้สึกว่าเราเครียดมากเลยอ่ะเราอยากรู้ว่าเราจะทำยังไงให้เรารู้สึกว่าเราไม่ได้ด้อยไปกว่าคนอื่น วันนี้ตอนนี้เราพยายามจะดิ้นรนพยายามอ่านหนังสือทุกๆอย่างแต่ทำไมเรารู้สึกว่าเราเข้าใจได้ไม่ดีเหมือนกับเพื่อนในห้องที่เขาเปนเด็กเก่าของรรเลย
คำถาม
เราจะทำยังไงให้เรารู้สึกว่าตัวเอง ไม่ได้ด้อยไปกว่าคนอื่น
เราจะทำยังไงให้ตัวเองเลิกเครียดเลิกคิดมาก