ตอนที่แล้ว ตอนที่ 16
https://pantip.com/topic/40834919/comment2-10
ตอนที่ 17
ปฏิการพลิกตัวนอนตะแคง หยิบมือถือขึ้นมาดูข้อความที่เขาไลน์ไปหายัยตัวแสบ อยากรู้ว่าเธออ่านข้อความหรือยัง? ตอนนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่ เมื่อหน้าจอถูกเปิดขึ้นมา เขาพยายามพลิกโทรศัพท์ในมือไปมา ตะแคงซ้ายก็แล้ว ตะแคงขวาก็แล้ว ตีลังกาก็แล้ว มองยังไงก็ไม่เห็นคำว่า “อ่านแล้ว” ขึ้นหน้าข้อความที่เขาส่งไปหาเธอเลยแม้แต่ข้อความเดียว
‘ยัยตัวแสบเอ๊ย!’ เธอทำไมไม่ยอมอ่านข้อความของเขาเลย หนุ่มผมยาวถอนหายใจออก พลางคว่ำโทรศัพท์ในมือลงกับเตียงอย่างเบื่อหน่าย
‘ไม่ยอมอ่านไลน์ใช่มั้ย? งั้นฉันจะโทรไปกวนใจ คอยดู!’ ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งบนเตียงทันที หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์โทรศัพท์โทรไปหาน้องสาวเพื่อน เขากดเปิดลำโพง เสียงสัญญาณโทรศัพท์ดังขึ้นแล้ว แสดงว่าโทรติด แต่ก็ดังอยู่อย่างนั้น ไม่มีคนรับสาย
‘เหอะ! ไม่รับสายของฉันใช่มั้ย? เดี๋ยวจะเดินไปหาถึงบ้านเลย’ เขารู้สึกหงุดหงิด ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยโทรหาผู้หญิงคนไหนมากเท่านี้มาก่อนเลย นอกจากแม่ของเขาคนเดียว
เพลง องศาเดียว ของครีม ดังขึ้นมาในสมอง เพลงนี้ช่างโดนใจเขาจริง ๆ อยู่ใกล้กันขนาดนี้ แต่ไม่มีซักครั้งที่เธอจะมองเขา หรือจะพูดกับเขาดี ๆ บ้างเลย แล้วหยิบหนังสือเพลงเล่มหนาขึ้นมาเปิดดูเนื้อเพลงและคอร์ตกีต้าร์ หากจะไปร้องประกวดควรมีอะไรที่ดูแตกต่าง ดูพิเศษกว่าคนอื่นที่เคยร้องมาก่อน แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเสิร์ทหาเพลงนี้ในยูทูป ที่เคยมีคนร้องไว้แล้วขึ้นมามาเปิดฟังทีละคน เขาควรจะร้องแบบไหนดีนะ สายตามองไปรอบห้อง มันควรจะมีกระจกซักบาน เพื่อไว้ดูตัวเองเวลาซ้อมร้องเพลงว่าเป็นอย่างไร ควรแสดงท่าทางแบบไหนที่จะออกมาดูดีที่สุด กระจกบานใหญ่แขวนอยู่ที่ผนังห้อง มองเห็นตัวเขาเองนั่งอยู่บนเตียงพอดิบพอดี เขาขยับตัวมานั่งที่ปลายเตียง แล้วหยิบกีต้าร์ตัวโปรดขึ้นมาวางบนตัก แล้วลองคอร์ดกีต้าร์ของเพลงนี้เบา ๆ
หนุ่มผมยาวโยกศรีษะไปตามจังหวะดนตรี เคาะนิ้วกับตัวกีต้าร์ เท้าขยับไปตามจังหวะ เมื่อฟังคนอื่นร้องไว้จนครบทุกคนแล้วจึงปิดยูทูป เกิดภาพของดนตรีอยู่ในสมองเอามาผสมรวมกัน แล้วเริ่มนำภาพนั้นออกมาเป็นเสียงดนตรี เขากรีดนิ้วลงบนสายกีต้าร์ เสียงดนตรีใสกังวาลดังขึ้นในความเงียบ นิ้วยาวเรียวกดน้ำหนักบนสายกีต้าร์แต่ละคอร์ดอย่างเชื่องช้ากว่าปกติ ...ก่อนจะหยุดลง แล้วร้องท่อนฮุกขึ้นมาโดยไม่มีเสียงดนตรี
“แค่เศษตาก็พอ...แค่อยากให้เธอสนใจ...ให้รู้ไว้ว่าฉัน...ไม่เคย...อยู่ไกลจากสายตา....” น้ำเสียงหวานใสนั้นอ้อนวอนกึ่งขอร้อง แล้วค่อย ๆ บรรจงดีดนิ้วลงบนสายกีต้าร์อีกครั้ง ฮัมเสียงเบา ๆ เอื้อนอยู่ในลำคอ คลอไปกับเสียงดนตรี ก่อนจะขึ้นเนื้อร้อง ช่วงกลางเพลงเขาดีดกีต้าร์ให้หนักขึ้นให้ออกสไตล์ร็อคแล้ววนกลับมาเป็นแบบต้นฉบับเดิมอีกครั้ง เขาร้องวนไปวนมาอยู่หลายรอบ จนได้แนวเพลงผสมผสานอย่างที่ต้องการ หลังจากนั้นเขาซ้อมร้องเพลงอื่น ๆ ที่จะต้องไปเล่นให้นักท่องเที่ยวฟังตามที่ปรามแนะนำ
สัญญาณไลน์ดังขึ้น เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูข้อความ ปรามไลน์มาบอกว่า ประมาณสี่โมงเย็นให้เขาเตรียมตัวร้องเพลง สายตามองเวลาที่ผนังห้อง เหลือเวลาอีกประมาณสองชั่วโมง เขาเดินไปดื่มน้ำอย่างหิวกระหาย อยากจะออกไปเดินเล่นยืดเส้นยืดสายหลังจากนั่งเล่นกีต้าร์มานานหลายชั่วโมงแล้ว ทันทีที่เขาดึงลูกบิดประตูห้องพักเข้าหาตัว เมื่อประตูเปิดออก สิ่งที่มองเห็นจากภายนอกทำให้เขาตกใจอย่างมาก
“อุ้ย!” ชายหนุ่มอุทานเบา ๆ พร้อมกับสีหน้างุนงง มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมจึงมีคนจำนวนมากอยู่หน้าห้องของเขาเต็มไปหมด บ้างนั่งอยู่ที่ระเบียงหน้าห้องพักของเขา บ้างยืนอยู่ที่หน้าห้อง
เสียงปรบมือเกียวกราวเมื่อเขาเปิดประตูก้าวเท้าออกมาจากห้องพัก
“เพลงเพราะมากเลยค่ะ” เสียงหญิงสาวคนหนึ่งพูดขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส มองเขาด้วยประกายสายตาแห่งความสุข เธอปราดเข้ามายืนข้างหน้าเขาทันที
“พี่ขอเพลงหน่อยได้ไหมครับ” เสียงหนุ่มวัยใกล้เคียงกับเขาดังขึ้นข้างตัว
สีหน้างุนงงของหนุ่มผมยาวเปลี่ยนเป็นยิ้มเขินอายอย่างนึกไม่ถึงว่าจะมีคนมาห้อมล้อมอยู่หน้าห้องพักของเขาเพื่อฟังเขาซ้อมร้องเพลงมากขนาดนี้
“พี่ใช่ไหมคะ ที่ประกวดร้องเพลงรายการวอยซ์ออฟเดอะสตาร์ พี่ร้องเพลงเพราะมากเลยค่ะ ตัวจริงหล่อมาก หล่อกว่าในทีวีอีกนะคะ” หญิงสาวอีกคนจำเขาได้
“ชะ…ใช่ครับ ขอบคุณมากครับ ตอนสี่โมงเย็นไปฟังเพลงด้วยกันนะครับ” เขาผงกศีรษะก้มลงหลายครั้งเป็นการขอบคุณคนที่มายืนรายล้อมฟังเพลงอยู่หน้าห้องพักของเขา
“อยากฟังเพลงอะไร แจ้งเจ้าหน้าที่ข้างเวทีไว้ได้เลย แล้วเจอกันที่ร้านอาหารนะครับ ผมขอไปเตรียมตัวก่อน”
เสียงกรี๊ดกร๊าด และเสียงปรบมือยังคงดังระรัว บรรดาสาว ๆ ต่างประทับใจรอยยิ้มหวานของหนุ่มผมยาวกับบุคลิกที่ดูขี้อาย และเขิน เพราะพูดไปยิ้มไปตลอดเวลา
*************************
รับคำท้า(หัวใจ)ยัยตัวแสบ ตอนที่ 17 แค่อยากให้เธอสนใจ
ตอนที่ 17
ปฏิการพลิกตัวนอนตะแคง หยิบมือถือขึ้นมาดูข้อความที่เขาไลน์ไปหายัยตัวแสบ อยากรู้ว่าเธออ่านข้อความหรือยัง? ตอนนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่ เมื่อหน้าจอถูกเปิดขึ้นมา เขาพยายามพลิกโทรศัพท์ในมือไปมา ตะแคงซ้ายก็แล้ว ตะแคงขวาก็แล้ว ตีลังกาก็แล้ว มองยังไงก็ไม่เห็นคำว่า “อ่านแล้ว” ขึ้นหน้าข้อความที่เขาส่งไปหาเธอเลยแม้แต่ข้อความเดียว
‘ยัยตัวแสบเอ๊ย!’ เธอทำไมไม่ยอมอ่านข้อความของเขาเลย หนุ่มผมยาวถอนหายใจออก พลางคว่ำโทรศัพท์ในมือลงกับเตียงอย่างเบื่อหน่าย
‘ไม่ยอมอ่านไลน์ใช่มั้ย? งั้นฉันจะโทรไปกวนใจ คอยดู!’ ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งบนเตียงทันที หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์โทรศัพท์โทรไปหาน้องสาวเพื่อน เขากดเปิดลำโพง เสียงสัญญาณโทรศัพท์ดังขึ้นแล้ว แสดงว่าโทรติด แต่ก็ดังอยู่อย่างนั้น ไม่มีคนรับสาย
‘เหอะ! ไม่รับสายของฉันใช่มั้ย? เดี๋ยวจะเดินไปหาถึงบ้านเลย’ เขารู้สึกหงุดหงิด ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยโทรหาผู้หญิงคนไหนมากเท่านี้มาก่อนเลย นอกจากแม่ของเขาคนเดียว
เพลง องศาเดียว ของครีม ดังขึ้นมาในสมอง เพลงนี้ช่างโดนใจเขาจริง ๆ อยู่ใกล้กันขนาดนี้ แต่ไม่มีซักครั้งที่เธอจะมองเขา หรือจะพูดกับเขาดี ๆ บ้างเลย แล้วหยิบหนังสือเพลงเล่มหนาขึ้นมาเปิดดูเนื้อเพลงและคอร์ตกีต้าร์ หากจะไปร้องประกวดควรมีอะไรที่ดูแตกต่าง ดูพิเศษกว่าคนอื่นที่เคยร้องมาก่อน แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเสิร์ทหาเพลงนี้ในยูทูป ที่เคยมีคนร้องไว้แล้วขึ้นมามาเปิดฟังทีละคน เขาควรจะร้องแบบไหนดีนะ สายตามองไปรอบห้อง มันควรจะมีกระจกซักบาน เพื่อไว้ดูตัวเองเวลาซ้อมร้องเพลงว่าเป็นอย่างไร ควรแสดงท่าทางแบบไหนที่จะออกมาดูดีที่สุด กระจกบานใหญ่แขวนอยู่ที่ผนังห้อง มองเห็นตัวเขาเองนั่งอยู่บนเตียงพอดิบพอดี เขาขยับตัวมานั่งที่ปลายเตียง แล้วหยิบกีต้าร์ตัวโปรดขึ้นมาวางบนตัก แล้วลองคอร์ดกีต้าร์ของเพลงนี้เบา ๆ
หนุ่มผมยาวโยกศรีษะไปตามจังหวะดนตรี เคาะนิ้วกับตัวกีต้าร์ เท้าขยับไปตามจังหวะ เมื่อฟังคนอื่นร้องไว้จนครบทุกคนแล้วจึงปิดยูทูป เกิดภาพของดนตรีอยู่ในสมองเอามาผสมรวมกัน แล้วเริ่มนำภาพนั้นออกมาเป็นเสียงดนตรี เขากรีดนิ้วลงบนสายกีต้าร์ เสียงดนตรีใสกังวาลดังขึ้นในความเงียบ นิ้วยาวเรียวกดน้ำหนักบนสายกีต้าร์แต่ละคอร์ดอย่างเชื่องช้ากว่าปกติ ...ก่อนจะหยุดลง แล้วร้องท่อนฮุกขึ้นมาโดยไม่มีเสียงดนตรี
“แค่เศษตาก็พอ...แค่อยากให้เธอสนใจ...ให้รู้ไว้ว่าฉัน...ไม่เคย...อยู่ไกลจากสายตา....” น้ำเสียงหวานใสนั้นอ้อนวอนกึ่งขอร้อง แล้วค่อย ๆ บรรจงดีดนิ้วลงบนสายกีต้าร์อีกครั้ง ฮัมเสียงเบา ๆ เอื้อนอยู่ในลำคอ คลอไปกับเสียงดนตรี ก่อนจะขึ้นเนื้อร้อง ช่วงกลางเพลงเขาดีดกีต้าร์ให้หนักขึ้นให้ออกสไตล์ร็อคแล้ววนกลับมาเป็นแบบต้นฉบับเดิมอีกครั้ง เขาร้องวนไปวนมาอยู่หลายรอบ จนได้แนวเพลงผสมผสานอย่างที่ต้องการ หลังจากนั้นเขาซ้อมร้องเพลงอื่น ๆ ที่จะต้องไปเล่นให้นักท่องเที่ยวฟังตามที่ปรามแนะนำ
สัญญาณไลน์ดังขึ้น เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูข้อความ ปรามไลน์มาบอกว่า ประมาณสี่โมงเย็นให้เขาเตรียมตัวร้องเพลง สายตามองเวลาที่ผนังห้อง เหลือเวลาอีกประมาณสองชั่วโมง เขาเดินไปดื่มน้ำอย่างหิวกระหาย อยากจะออกไปเดินเล่นยืดเส้นยืดสายหลังจากนั่งเล่นกีต้าร์มานานหลายชั่วโมงแล้ว ทันทีที่เขาดึงลูกบิดประตูห้องพักเข้าหาตัว เมื่อประตูเปิดออก สิ่งที่มองเห็นจากภายนอกทำให้เขาตกใจอย่างมาก
“อุ้ย!” ชายหนุ่มอุทานเบา ๆ พร้อมกับสีหน้างุนงง มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมจึงมีคนจำนวนมากอยู่หน้าห้องของเขาเต็มไปหมด บ้างนั่งอยู่ที่ระเบียงหน้าห้องพักของเขา บ้างยืนอยู่ที่หน้าห้อง
เสียงปรบมือเกียวกราวเมื่อเขาเปิดประตูก้าวเท้าออกมาจากห้องพัก
“เพลงเพราะมากเลยค่ะ” เสียงหญิงสาวคนหนึ่งพูดขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส มองเขาด้วยประกายสายตาแห่งความสุข เธอปราดเข้ามายืนข้างหน้าเขาทันที
“พี่ขอเพลงหน่อยได้ไหมครับ” เสียงหนุ่มวัยใกล้เคียงกับเขาดังขึ้นข้างตัว
สีหน้างุนงงของหนุ่มผมยาวเปลี่ยนเป็นยิ้มเขินอายอย่างนึกไม่ถึงว่าจะมีคนมาห้อมล้อมอยู่หน้าห้องพักของเขาเพื่อฟังเขาซ้อมร้องเพลงมากขนาดนี้
“พี่ใช่ไหมคะ ที่ประกวดร้องเพลงรายการวอยซ์ออฟเดอะสตาร์ พี่ร้องเพลงเพราะมากเลยค่ะ ตัวจริงหล่อมาก หล่อกว่าในทีวีอีกนะคะ” หญิงสาวอีกคนจำเขาได้
“ชะ…ใช่ครับ ขอบคุณมากครับ ตอนสี่โมงเย็นไปฟังเพลงด้วยกันนะครับ” เขาผงกศีรษะก้มลงหลายครั้งเป็นการขอบคุณคนที่มายืนรายล้อมฟังเพลงอยู่หน้าห้องพักของเขา
“อยากฟังเพลงอะไร แจ้งเจ้าหน้าที่ข้างเวทีไว้ได้เลย แล้วเจอกันที่ร้านอาหารนะครับ ผมขอไปเตรียมตัวก่อน”
เสียงกรี๊ดกร๊าด และเสียงปรบมือยังคงดังระรัว บรรดาสาว ๆ ต่างประทับใจรอยยิ้มหวานของหนุ่มผมยาวกับบุคลิกที่ดูขี้อาย และเขิน เพราะพูดไปยิ้มไปตลอดเวลา
*************************