สวัสดีครับเพื่อนๆผมชื่อสตางค์นะครับผมอายุ 18 ปี
ผมมีแฟนชื่อพี่แซมเขาอายุ 25 ปี เราเป็นผู้ชายทั้งคู้
เรารักเหมือนคู่รักกันปกติเลยครับมีงอนบ้างมีอะไรบ้างพาไปกินนู่นกินนี่เหมือนคนรักปกติเลยครับ เราคบกันมา 4 เดือน 15วัน แล้ววันที่ผมไม่อยากให้เกิดขึ้นมันก็มาถึงครับ
วันที่ 6 เวลา 08:23 น เราคุยกันในแชทแบบปกติเลยครับแบบสู้ๆนะทำงานเป็นยังไงบ้างทักทายตอนเช้า Good Morning ตามปกติเลยครับ และเวลา 08:00 น 44 น ไฟจราจรเสียรถเทรลเลอร์ชนกับเขาครับ ผมพึ่งมารู้ตอน 19:00ทุ่มครับ ตอนผมรู้ผมหน้ามืดไปหมดทำอะไรไม่ถูกผมจะไปเยี่ยมเขาก็เยี่ยบไม่ได้เพราะมันเกินเวลาแล้ว นอนไม่หลับผมนอนไม่หลับเลยครับทุกคน ผมเอาแต่คิดว่าพี่เขาสงสัยนอนอยู่ห้องน้ำเกลือแหละไม่เป็นไรหรอกสงสัยจะอยู่ห้องแบบนั่น ตี5:00 น ผมรีบออกจาก รอพี่ชายเขาพี่ชายเขาก็รอผมแล้วรู้ไหมคุณหมอเขาพาผมไปที่ไหนครับ
ใช่ครับห้องดับจิตคือผมทำอะไรไม่ถูกอ่ะตอนนั้นน่ะผมเห็นแฟนแบบนอนอยู่เฉยๆแบบ ทำอะไรไม่ถูกเลย น้ำตาไหลมันไหลเองอ่ะมันไม่รู้จะแบบไม่รู้ ในหัวผมมืดสนิทไม่เหลือเลยมีแต่ความเศร้าเท่านั้น
คุยเรื่องร่างของแฟนผมว่าจะเอากลับบ้านมาตอนนี้เลยไหม ก็เอากลับเลยครับตอนนั้นผมคิดได้อย่างเดียวผมต้องทำให้ได้ก็คือผมต้องไปส่งแฟนที่บ้านเกิดให้ไรครับถึงมันจะมี covid อะไรก็ช่างแ***เลยผมต้องไปให้ได้ พอไปถึงแม่เขามีแต่ทั้งน้ำตา มีแต่ความเศร้ามีความมีแต่ความแบบบอกไม่ถูก ผมไม่เคยเจอหน้าแม่แฟนผมเลยตอนนี้ผมเจอแล้ว มีแต่คนมองเป็นเพื่อนแต่รู้ไหมครับแม่แฟนรู้เลยว่าผมเป็นแฟนเขาแน่ๆ นอกจากนั้นก็มีแต่ความเศร้าเต็มไปหมดเลยครับ ผมไม่รู้จะทำอะไรต่อผมไม่รู้จะทำอะไรแล้วความรักของผมไม่รู้จะไปต่อยังไงแล้ว ผมได้แต่นั่งโทษตัวเองว่าทำไมเราน่าจะชวนคุยนึงนะแบบนิดนึงก็ได้น่าจะทำให้แบบเปลี่ยนอะไรได้บ้าง แล้วผมก็หลับแบบไม่รู้ตัว ตื่นอีกทีก็เช้าแล้ว งานของแฟนผมผู้คนมากมายมาจากไหนไม่รู้มีทั้งอาจารย์ทั้งเพื่อนทั้งพี่ทั้งน้องทั้งญาติทั้ง... ทุกอย่าง แล้ววันที่ 11 เดือน กรกฎาคมพศ 2564 เป็นวัน เผาครับ ตอนนั้นมันมีความรู้สึกหลายอย่างครับผมก็จะไม่เล่าเยอะแล้วกัน แต่ครั้งสุดท้ายผมจุดธูปคุยกับเขาอย่าให้แบบชาติหน้าเราแบบเจอแล้วกันแล้วก็แบบแต่งงานกันอีกครั้งหนึ่งเป็นรักแรกและผมอยากให้เป็นแบบไม่อยากมีใครอีกแล้วทั้งชีวิตตั้งแต่เด็กนะไม่อยากมีใครเลยอยากมีคู่เดียวแล้วจบกันไปเลยอ่ะ มันไม่ได้หรอครับทำไหมโลกต้องโหดร้ายอะไรอย่างงี้กับผมด้วย
ผมจะทำจะอะไรต่อไปดีครับ
เรื่องความรักต้องทำยังไงกับมันดีครับผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วอ่ะ
แต่ผมก็อยากมีแฟนแต่มันเหมือนเป็นใจแบบตราบาปแบบสัญญากับตัวเองทั้งชีวิตแล้วแบบอยากมีแค่คู่เดียวแต่เราก็ไม่อยากโสดอ่ะ
ผมต้องยังไงครับผมต้องทำยังไงต่อไป
ขอบคุณที่อ่านครับ เขียนผิดตรงไหนผมก็ขอโทษด้วยนะครับ
แฟนเสียผมควรทำยังไงต่อกับชีวิตครับ
ผมมีแฟนชื่อพี่แซมเขาอายุ 25 ปี เราเป็นผู้ชายทั้งคู้
เรารักเหมือนคู่รักกันปกติเลยครับมีงอนบ้างมีอะไรบ้างพาไปกินนู่นกินนี่เหมือนคนรักปกติเลยครับ เราคบกันมา 4 เดือน 15วัน แล้ววันที่ผมไม่อยากให้เกิดขึ้นมันก็มาถึงครับ
วันที่ 6 เวลา 08:23 น เราคุยกันในแชทแบบปกติเลยครับแบบสู้ๆนะทำงานเป็นยังไงบ้างทักทายตอนเช้า Good Morning ตามปกติเลยครับ และเวลา 08:00 น 44 น ไฟจราจรเสียรถเทรลเลอร์ชนกับเขาครับ ผมพึ่งมารู้ตอน 19:00ทุ่มครับ ตอนผมรู้ผมหน้ามืดไปหมดทำอะไรไม่ถูกผมจะไปเยี่ยมเขาก็เยี่ยบไม่ได้เพราะมันเกินเวลาแล้ว นอนไม่หลับผมนอนไม่หลับเลยครับทุกคน ผมเอาแต่คิดว่าพี่เขาสงสัยนอนอยู่ห้องน้ำเกลือแหละไม่เป็นไรหรอกสงสัยจะอยู่ห้องแบบนั่น ตี5:00 น ผมรีบออกจาก รอพี่ชายเขาพี่ชายเขาก็รอผมแล้วรู้ไหมคุณหมอเขาพาผมไปที่ไหนครับ
ใช่ครับห้องดับจิตคือผมทำอะไรไม่ถูกอ่ะตอนนั้นน่ะผมเห็นแฟนแบบนอนอยู่เฉยๆแบบ ทำอะไรไม่ถูกเลย น้ำตาไหลมันไหลเองอ่ะมันไม่รู้จะแบบไม่รู้ ในหัวผมมืดสนิทไม่เหลือเลยมีแต่ความเศร้าเท่านั้น
คุยเรื่องร่างของแฟนผมว่าจะเอากลับบ้านมาตอนนี้เลยไหม ก็เอากลับเลยครับตอนนั้นผมคิดได้อย่างเดียวผมต้องทำให้ได้ก็คือผมต้องไปส่งแฟนที่บ้านเกิดให้ไรครับถึงมันจะมี covid อะไรก็ช่างแ***เลยผมต้องไปให้ได้ พอไปถึงแม่เขามีแต่ทั้งน้ำตา มีแต่ความเศร้ามีความมีแต่ความแบบบอกไม่ถูก ผมไม่เคยเจอหน้าแม่แฟนผมเลยตอนนี้ผมเจอแล้ว มีแต่คนมองเป็นเพื่อนแต่รู้ไหมครับแม่แฟนรู้เลยว่าผมเป็นแฟนเขาแน่ๆ นอกจากนั้นก็มีแต่ความเศร้าเต็มไปหมดเลยครับ ผมไม่รู้จะทำอะไรต่อผมไม่รู้จะทำอะไรแล้วความรักของผมไม่รู้จะไปต่อยังไงแล้ว ผมได้แต่นั่งโทษตัวเองว่าทำไมเราน่าจะชวนคุยนึงนะแบบนิดนึงก็ได้น่าจะทำให้แบบเปลี่ยนอะไรได้บ้าง แล้วผมก็หลับแบบไม่รู้ตัว ตื่นอีกทีก็เช้าแล้ว งานของแฟนผมผู้คนมากมายมาจากไหนไม่รู้มีทั้งอาจารย์ทั้งเพื่อนทั้งพี่ทั้งน้องทั้งญาติทั้ง... ทุกอย่าง แล้ววันที่ 11 เดือน กรกฎาคมพศ 2564 เป็นวัน เผาครับ ตอนนั้นมันมีความรู้สึกหลายอย่างครับผมก็จะไม่เล่าเยอะแล้วกัน แต่ครั้งสุดท้ายผมจุดธูปคุยกับเขาอย่าให้แบบชาติหน้าเราแบบเจอแล้วกันแล้วก็แบบแต่งงานกันอีกครั้งหนึ่งเป็นรักแรกและผมอยากให้เป็นแบบไม่อยากมีใครอีกแล้วทั้งชีวิตตั้งแต่เด็กนะไม่อยากมีใครเลยอยากมีคู่เดียวแล้วจบกันไปเลยอ่ะ มันไม่ได้หรอครับทำไหมโลกต้องโหดร้ายอะไรอย่างงี้กับผมด้วย
ผมจะทำจะอะไรต่อไปดีครับ
เรื่องความรักต้องทำยังไงกับมันดีครับผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วอ่ะ
แต่ผมก็อยากมีแฟนแต่มันเหมือนเป็นใจแบบตราบาปแบบสัญญากับตัวเองทั้งชีวิตแล้วแบบอยากมีแค่คู่เดียวแต่เราก็ไม่อยากโสดอ่ะ
ผมต้องยังไงครับผมต้องทำยังไงต่อไป
ขอบคุณที่อ่านครับ เขียนผิดตรงไหนผมก็ขอโทษด้วยนะครับ