ปล. 1 เรื่องจะค่อนข้างยาว แต่เหตุการณ์ทั้งหมดในบทความนี้เป็นความรู้สึกของผู้เขียนจริงๆ ไม่ใช่เรื่องแต่ง หรือ เรื่องเพ้อเจ้อ เนื่องจากเครียดจากการ WFH แต่อย่างใด
*
ปล. 2 หลังจากได้อ่านเรื่องนี้ คุณอาจจะรู้สึกว่าผมอาจเป็นผู้ชายที่เลว หรือ ไม่ดี แต่ได้โปรดช่วยให้คำปรึกษา หรือ ช่วยแชร์ประสบการณ์ที่ทุกท่านอาจมีเหมือนกับผมให้มารับฟังกันดีกว่า
ขอเริ่มเลยละกันนะครับ ผมมีความรู้สึกบางอย่างกับคนๆนึงครับ เป็น ผู้หญิง อายุไม่ห่างกันมาก แต่เขาเป็นรุ่นน้องผมครับ
เจอกันครั้งแรก ต้องย้อนไปตั้งแต่ สมัยประถมเลย มีเหตุกาณ์ๆ นึงทำให้เราได้เจอกันครับ แต่ด้วยความที่เป็นเด็ก ก็เลยไม่ได้คิดอะไร คุยกันแค่ไม่กี่ประโยค แต่รู้สึกว่าคุยแล้วถูกชะตามากครับ แต่เนื่องจากผมเป็นรุ่นพี่ จึงทำให้ผมเรียนจบก่อน และไปเรียนต่อ มัธยม ก่อนครับ
หลังจากนั้น ผมก็ลืมๆเรื่องของน้องคนนี้ไป ก็อย่างว่าแหละ เข้ามัธยมไป ก็ต้องปรับตัวไปเจออะไรใหม่ๆ ก่อนที่ไม่กี่ปีต่อมา น้องเขาก็สอบมาเข้าโรงเรียนเดียวกับผม ทำให้เราได้เจอกันมากขึ้น แล้วทำให้เราได้เริ่มคุยกัน
เราคุยกันอยู่นานเลย ผมรู้สึกมีความรู้สึกดีๆ ให้น้องเขา และผมก็รู้สึกว่า น้องเขาก็คงจะมีความรู้สึกดีๆ ให้ผมเช่นกัน ผมเลย สารภาพความรู้สึกของผม แต่น้องเขาก็อ้ำๆอึ้งๆ และก็ปฏิเสธผม
หลังจากวันนั้น ผมก็เลยหยุดคุยกับน้องเขา ละคิดว่า ผมคงต้อง Move on ให้ได้ ผมก็เลยเริ่มพยายามไปหาความรักครั้งใหม่ (5555)
แต่ในตอนที่ผมเริ่มคุยกับคนใหม่ได้ไม่นาน (แค่คุยเฉยๆ) น้องเขาก็ทักมา คุยบ้าง มาปรึกษาปัญหาต่างๆ บ้าง ผมก็ตอบไป และความรู้สึกผมมันก็กลับมาอีกครั้ง ครับ ผมจึงเลือกที่จะไม่คุยกับคนใหม่และหันมาคุยกับน้องเขาแทน คุยกันไปกันมา ครั้งนี้ เหมือนมันจะดีกว่าตอนที่คุยกันครั้ง แรกๆ เรามีอารมณ์ที่แบบ งอนกัน ง้อกัน ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน มันทำให้ผมรู้สึกดีมากๆ ในช่วงนั้น ก่อนที่วันนึง น้องเขาจะหายไปอีกครั้ง...
ผมจึงจำใจโอเค คงเป็นอีกครั้งที่ผมต้องโยกย้าย ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมต้องสอบขึ้น มัธยมปลาย ทำให้ผมเครียดๆ เนื่องจากผลการเรียนไม่ได้ดีมาก จึงลืมเรื่องน้องเขาไปได้อย่างง่ายดาย
จนกระทั่งขึ้นมัธยมปลาย ผมได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง เราคุยกันได้ไม่นานก็ตัดสินใจคบกัน และผมก็ตั้ง Status บน FB ป่าวประกาศให้ทั้งโลกได้รับรู้ว่าเธอแฟนฉันนน (5555)
หลังจากนั้นไม่กี่วัน น้องก็ทักมาหาผมครับ มาสารภาพว่าน้องแอบชอบผมมาตั้งนานแล้ว แต่ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมตอนที่ผมสารภาพไป ถึงไม่ยอมรับแต่แรก แต่ตอนนี้ผมมีแฟนแล้ว ผมคงทำอะไรไม่ได้ นอกจากปลอบและบอกให้น้องเขา Move on ต่อไป
เวลาผ่านไปหลายเดือนเลย ความรักของผมก็ดุ้มๆ ด่อมๆ เพราะเราไม่ค่อยเข้าใจอะไรกันซักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้มีแววจะเลิกกัน
จนกระทั่งวันหนึ่ง น้องเขาทักมาอีกครั้ง มาปรึกษาเรื่องราวต่างๆ ผมก็รับฟังและก็ช่วยเท่าที่จะช่วยได้แต่เราก็คุยกันยาวพอสมควร เนื่องจากไม่ได้คุยกันหลายเดือน
ผมไม่รู้เลยว่าการคุยกันครั้งนี้ มันจะจุดประกายลึกๆในความรู้สึกของผมที่มีต่อเขาอีกครั้ง เราเริ่มแอบคุยกันครับ ใช่ครับแอบคุย แต่ไม่ได้คุยอะไรเยอะนะครับ แค่เรื่องชีวิตประจำวันทั่วไป จนเวลาผ่านไปหลายสัปดาห์
กับแฟนคนที่ผมคบอยู่ในตอนนั้น ผมเริ่มจับได้ว่าเธอก็เริ่มมีไปคุยกับผู้ชายคนอื่นเหมือนกัน
น้องสารภาพรักกับผมอีกครั้งนึงครับ ผมเลยโอเคจะตัดสินใจแอบคบกัน แต่ไม่ถึง 2 วัน ด้วยเหตุการณ์อะไรต่างๆ นาๆ ทำให้มันไม่ราบรื่นเลยซักนิด
แฟนรู้ว่าผมคุยกับน้องเขา และผมก็รู้ว่า เขาคุยกับคนอื่น ผมตัดสินใจบอกเลิกแฟน แต่เธอก็มาง้อผมและบอกว่าจะไม่คุยอีก เรากลับไปคืนดีกัน และผมก็บอกกับน้องเขาว่า คงแอบคบกันไม่ได้จริงๆ ผมทำน้องเขาเสียใจครับก่อนที่น้องเขาจะหายไป
แต่ผมกับแฟนก็ไม่ได้ดีขึ้นเลย เธอก็ยังแอบคุย หลังจากเหตุการณ์นั้นไม่กี่วัน เราทะเลาะกันหนักมาก จนกระทั่งผมเลิกจริงๆ คราวนี้แฟนผมก็โอเค เราเลิกกัน
ผมจะกลับไปหาน้องคนนั้น แต่ตอนนี้รู้สึกว่าน้องเขาจะไม่ต้อนรับผมอีกต่อไป ผมพยายามอยู่นาน จนกระทั่งสิ้นหวัง ทำยังไงก็ไม่ได้น้องเขากลับมา
เป็นอีกครั้งที่ผมต้อง Move on จากความสัมพันธ์บ้าๆนี่ ซักที ผมพยายามหาคนคุยครับ คุยไปเรื่อยเลยช่วงนั้น ให้พยายามลืมเรื่องน้องเขาไปให้หมดซักที
แต่ก็เป็นอีกครั้ง อีกครั้งอีกแล้ว ที่น้องเขากลับมา แต่คราวนี้น้องเขากลับมาบอกว่า เราจะเป็นกันแค่พี่น้อง จะไม่มีอะไรมากกว่านี้อีก ผมก็โอเคตกลงไปครับ เพราะตอนนั้น ผมดีใจมาก ที่ได้คุยกับน้องอีกครั้ง ด้วยสถานะใดๆก็ตาม ผมยอมครับ
ครั้งนี้ เราไม่ได้คุยกันบ่อยเหมือนก่อนๆ มีคุยบ้าง นานๆทีจะทักมาบ้าง ทำให้ผมรู้สึกว่า น้องเขา Move on แล้วจริงๆ
ผมจึงตัดสินใจจะลบล้างความรู้สึกที่มีต่อน้องเขาไปให้ได้ ด้วยกันหาแฟนให้ได้เป็นตัวเป็นตนในเร็ววัน ผมจะได้ลืมๆ ไปได้ซักที
ผมคบกันกับผู้หญิงคนนึงครับ ผมตั้ง Status อย่างที่เคยทำ คราวนี้น้องเขาก็ไม่ได้ทักมาอีกแต่อย่างใด
ผมกับแฟนคบกันได้หลายปีเลยจนลืมน้องเขาไป มีช่วงนึงที่ผมกับแฟนทะเลาะกัน เพราะว่าเธอแอบไปคุยกับผู้ชาย (ชีวิตกุเป็นอะไรกับมือที่ 3 วะ 5555)
ตอนนั้นผมต้องการคน HEAL ครับ ผมรุ้สึกท้อมากๆ จนความรุ้สึกที่ว่า เวลาผมไม่รู้จะไปคุยกับใคร ผมคุยกับน้องเขานิ ผมต้องการคนคุยครับ คนที่ทำให้ผมรู้สึกว่า ผมยังมีคนที่คอยให้คำปรึกษาอยู่ ผมจึงตัดสินใจทักน้องเขาใน Platform Social Network อันนึงไปครับ
น้องเขาก็ตอบผมกลับมาครับ ผมไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้น้องเขาฟัง เพราะคุยกันไปคุยกันมา มันทำให้ผมลืมเรื่องต่างๆ ไปหมดเลย แต่ผมไม่ได้รู้สึกเหมือนตอนนั้นนะครับ ที่ความรู้สึกชอบน้องเขามันจะกลับมา
เราก็มีแอบคุยกันครับ แต่แบบว่า ไม่ได้เชิงชู้สาว เราคุยกันเหมือนพี่น้อง คนให้คำปรึกษาในชีวิตมากกว่า คือน้องเขาก็ไม่ได้มีใจให้ผมแล้ว ผมรู้สึกแบบนั้นครับ ด้วยความที่น้องเขาโตขึ้น มีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ทำให้ผมรู้สึกว่าอะไรต่างๆมันเปลี่ยนไปแล้วครับ
ผมกับแฟน เคลียร์ปัญหามือที่สามกันเรียบร้อย เราคบกันต่อไปเรื่อยๆ ครับ มีทุลักทุเลบ้าง แต่ก็ผ่านมันมาได้ด้วยดีครับ
แต่ในขณะที่ผมกับแฟนคบกันอยู่ ผมก็มีคุยกับน้องเขาบ้างครับ คุยไปคุยมา เอาอีกแล้วครับ ความรู้สึกดีๆมันกลับมา ถึงแม้ตัวผมจะรุ้ว่ามันเป็นไปไม่ได้แล้ว
แต่ความรู้สึกเจ้ากรรม มันไม่ยอมผมเลย
ผ่านไปได้ซักพัก ผมต้องรู้สึกว่าต้องทำอะไรซักอย่าง ให้มันหายไป ผมเลยตัดสินใจไม่เข้าไปใน Platform ที่ผมคุยกับน้องเขาอีก เพื่อตั้งใจที่จะให้มันเลิกได้จริงๆ
ผมคิดว่ามันจะช่วย แต่ไม่เลย มันช่วยได้แค่ชั่วคราวเท่านั้น ความรู้สึกที่ผมอยากจะคุยกับน้องเขา มันมีอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งถึงตอนนี้ ณ เวลาปัจจุบัน
เวลาผ่านสถานที่ต่างๆ หรือเรื่องเก่าๆ มันย้อนเข้ามาในหัว จะต้องมีเรื่องน้องเขาเข้ามาพร้อมกับความทรงจำเหล่านี้ตลอด
กลับกันเป็นฝ่ายผมเองที่ไม่สามารถ Move on จากมันไม่ได้เลยในตลอดเวลาที่ผ่านมาหลายปีนี้
ณ เวลาที่ผมพิมพ์กระทู้นี้อยู่นั้น เป็นเวลาหลายเดือน ที่ผมกลั้นใจ จะไม่ทักน้องเขาไป เพราะผมรู้มาว่า น้องเขาก็เริ่มคุยกับผู้ชาย เพื่อที่จะได้มีแฟน เป็นตัวเป็นตนบ้าง เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา ที่ผมรู้จักน้องเขามา น้องเขาไม่เคยมีแฟนเลย ซักครั้ง
เอาเป็นว่าตอนนี้ผมพยายามที่จะไม่ทักน้องเขาไป ให้เขาใช้ชีวิตในแบบที่ควรจะเป็น เป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ 5555
ใครเคยมีความรู้สึกแปลกๆ แบบนี้ มาช่วยแชร์กันได้ครับ คิดซะว่าระบายความในใจละกัน
ผมก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกแบบนี้มันเรียกว่าอะไร แต่
หงุดหงิดใจเอามากๆ 5555
ขอให้ทุกคนที่เข้ามาอ่าน หรือ ผ่านมาเห็นกระทู้ผม แล้วมีเหตุการณ์แบบนี้ หรือ Move on จากใครไม่ได้ซักที
ขอให้พวกเราพยายามครับ มันต้องมีซักวันที่เราสามารถ Move on ได้จริงๆ (แบบน้องเขาอะ 5555)
ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรครับ?
ปล. 2 หลังจากได้อ่านเรื่องนี้ คุณอาจจะรู้สึกว่าผมอาจเป็นผู้ชายที่เลว หรือ ไม่ดี แต่ได้โปรดช่วยให้คำปรึกษา หรือ ช่วยแชร์ประสบการณ์ที่ทุกท่านอาจมีเหมือนกับผมให้มารับฟังกันดีกว่า
ขอเริ่มเลยละกันนะครับ ผมมีความรู้สึกบางอย่างกับคนๆนึงครับ เป็น ผู้หญิง อายุไม่ห่างกันมาก แต่เขาเป็นรุ่นน้องผมครับ
เจอกันครั้งแรก ต้องย้อนไปตั้งแต่ สมัยประถมเลย มีเหตุกาณ์ๆ นึงทำให้เราได้เจอกันครับ แต่ด้วยความที่เป็นเด็ก ก็เลยไม่ได้คิดอะไร คุยกันแค่ไม่กี่ประโยค แต่รู้สึกว่าคุยแล้วถูกชะตามากครับ แต่เนื่องจากผมเป็นรุ่นพี่ จึงทำให้ผมเรียนจบก่อน และไปเรียนต่อ มัธยม ก่อนครับ
หลังจากนั้น ผมก็ลืมๆเรื่องของน้องคนนี้ไป ก็อย่างว่าแหละ เข้ามัธยมไป ก็ต้องปรับตัวไปเจออะไรใหม่ๆ ก่อนที่ไม่กี่ปีต่อมา น้องเขาก็สอบมาเข้าโรงเรียนเดียวกับผม ทำให้เราได้เจอกันมากขึ้น แล้วทำให้เราได้เริ่มคุยกัน
เราคุยกันอยู่นานเลย ผมรู้สึกมีความรู้สึกดีๆ ให้น้องเขา และผมก็รู้สึกว่า น้องเขาก็คงจะมีความรู้สึกดีๆ ให้ผมเช่นกัน ผมเลย สารภาพความรู้สึกของผม แต่น้องเขาก็อ้ำๆอึ้งๆ และก็ปฏิเสธผม
หลังจากวันนั้น ผมก็เลยหยุดคุยกับน้องเขา ละคิดว่า ผมคงต้อง Move on ให้ได้ ผมก็เลยเริ่มพยายามไปหาความรักครั้งใหม่ (5555)
แต่ในตอนที่ผมเริ่มคุยกับคนใหม่ได้ไม่นาน (แค่คุยเฉยๆ) น้องเขาก็ทักมา คุยบ้าง มาปรึกษาปัญหาต่างๆ บ้าง ผมก็ตอบไป และความรู้สึกผมมันก็กลับมาอีกครั้ง ครับ ผมจึงเลือกที่จะไม่คุยกับคนใหม่และหันมาคุยกับน้องเขาแทน คุยกันไปกันมา ครั้งนี้ เหมือนมันจะดีกว่าตอนที่คุยกันครั้ง แรกๆ เรามีอารมณ์ที่แบบ งอนกัน ง้อกัน ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน มันทำให้ผมรู้สึกดีมากๆ ในช่วงนั้น ก่อนที่วันนึง น้องเขาจะหายไปอีกครั้ง...
ผมจึงจำใจโอเค คงเป็นอีกครั้งที่ผมต้องโยกย้าย ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมต้องสอบขึ้น มัธยมปลาย ทำให้ผมเครียดๆ เนื่องจากผลการเรียนไม่ได้ดีมาก จึงลืมเรื่องน้องเขาไปได้อย่างง่ายดาย
จนกระทั่งขึ้นมัธยมปลาย ผมได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง เราคุยกันได้ไม่นานก็ตัดสินใจคบกัน และผมก็ตั้ง Status บน FB ป่าวประกาศให้ทั้งโลกได้รับรู้ว่าเธอแฟนฉันนน (5555)
หลังจากนั้นไม่กี่วัน น้องก็ทักมาหาผมครับ มาสารภาพว่าน้องแอบชอบผมมาตั้งนานแล้ว แต่ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมตอนที่ผมสารภาพไป ถึงไม่ยอมรับแต่แรก แต่ตอนนี้ผมมีแฟนแล้ว ผมคงทำอะไรไม่ได้ นอกจากปลอบและบอกให้น้องเขา Move on ต่อไป
เวลาผ่านไปหลายเดือนเลย ความรักของผมก็ดุ้มๆ ด่อมๆ เพราะเราไม่ค่อยเข้าใจอะไรกันซักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้มีแววจะเลิกกัน
จนกระทั่งวันหนึ่ง น้องเขาทักมาอีกครั้ง มาปรึกษาเรื่องราวต่างๆ ผมก็รับฟังและก็ช่วยเท่าที่จะช่วยได้แต่เราก็คุยกันยาวพอสมควร เนื่องจากไม่ได้คุยกันหลายเดือน
ผมไม่รู้เลยว่าการคุยกันครั้งนี้ มันจะจุดประกายลึกๆในความรู้สึกของผมที่มีต่อเขาอีกครั้ง เราเริ่มแอบคุยกันครับ ใช่ครับแอบคุย แต่ไม่ได้คุยอะไรเยอะนะครับ แค่เรื่องชีวิตประจำวันทั่วไป จนเวลาผ่านไปหลายสัปดาห์
กับแฟนคนที่ผมคบอยู่ในตอนนั้น ผมเริ่มจับได้ว่าเธอก็เริ่มมีไปคุยกับผู้ชายคนอื่นเหมือนกัน
น้องสารภาพรักกับผมอีกครั้งนึงครับ ผมเลยโอเคจะตัดสินใจแอบคบกัน แต่ไม่ถึง 2 วัน ด้วยเหตุการณ์อะไรต่างๆ นาๆ ทำให้มันไม่ราบรื่นเลยซักนิด
แฟนรู้ว่าผมคุยกับน้องเขา และผมก็รู้ว่า เขาคุยกับคนอื่น ผมตัดสินใจบอกเลิกแฟน แต่เธอก็มาง้อผมและบอกว่าจะไม่คุยอีก เรากลับไปคืนดีกัน และผมก็บอกกับน้องเขาว่า คงแอบคบกันไม่ได้จริงๆ ผมทำน้องเขาเสียใจครับก่อนที่น้องเขาจะหายไป
แต่ผมกับแฟนก็ไม่ได้ดีขึ้นเลย เธอก็ยังแอบคุย หลังจากเหตุการณ์นั้นไม่กี่วัน เราทะเลาะกันหนักมาก จนกระทั่งผมเลิกจริงๆ คราวนี้แฟนผมก็โอเค เราเลิกกัน
ผมจะกลับไปหาน้องคนนั้น แต่ตอนนี้รู้สึกว่าน้องเขาจะไม่ต้อนรับผมอีกต่อไป ผมพยายามอยู่นาน จนกระทั่งสิ้นหวัง ทำยังไงก็ไม่ได้น้องเขากลับมา
เป็นอีกครั้งที่ผมต้อง Move on จากความสัมพันธ์บ้าๆนี่ ซักที ผมพยายามหาคนคุยครับ คุยไปเรื่อยเลยช่วงนั้น ให้พยายามลืมเรื่องน้องเขาไปให้หมดซักที
แต่ก็เป็นอีกครั้ง อีกครั้งอีกแล้ว ที่น้องเขากลับมา แต่คราวนี้น้องเขากลับมาบอกว่า เราจะเป็นกันแค่พี่น้อง จะไม่มีอะไรมากกว่านี้อีก ผมก็โอเคตกลงไปครับ เพราะตอนนั้น ผมดีใจมาก ที่ได้คุยกับน้องอีกครั้ง ด้วยสถานะใดๆก็ตาม ผมยอมครับ
ครั้งนี้ เราไม่ได้คุยกันบ่อยเหมือนก่อนๆ มีคุยบ้าง นานๆทีจะทักมาบ้าง ทำให้ผมรู้สึกว่า น้องเขา Move on แล้วจริงๆ
ผมจึงตัดสินใจจะลบล้างความรู้สึกที่มีต่อน้องเขาไปให้ได้ ด้วยกันหาแฟนให้ได้เป็นตัวเป็นตนในเร็ววัน ผมจะได้ลืมๆ ไปได้ซักที
ผมคบกันกับผู้หญิงคนนึงครับ ผมตั้ง Status อย่างที่เคยทำ คราวนี้น้องเขาก็ไม่ได้ทักมาอีกแต่อย่างใด
ผมกับแฟนคบกันได้หลายปีเลยจนลืมน้องเขาไป มีช่วงนึงที่ผมกับแฟนทะเลาะกัน เพราะว่าเธอแอบไปคุยกับผู้ชาย (ชีวิตกุเป็นอะไรกับมือที่ 3 วะ 5555)
ตอนนั้นผมต้องการคน HEAL ครับ ผมรุ้สึกท้อมากๆ จนความรุ้สึกที่ว่า เวลาผมไม่รู้จะไปคุยกับใคร ผมคุยกับน้องเขานิ ผมต้องการคนคุยครับ คนที่ทำให้ผมรู้สึกว่า ผมยังมีคนที่คอยให้คำปรึกษาอยู่ ผมจึงตัดสินใจทักน้องเขาใน Platform Social Network อันนึงไปครับ
น้องเขาก็ตอบผมกลับมาครับ ผมไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้น้องเขาฟัง เพราะคุยกันไปคุยกันมา มันทำให้ผมลืมเรื่องต่างๆ ไปหมดเลย แต่ผมไม่ได้รู้สึกเหมือนตอนนั้นนะครับ ที่ความรู้สึกชอบน้องเขามันจะกลับมา
เราก็มีแอบคุยกันครับ แต่แบบว่า ไม่ได้เชิงชู้สาว เราคุยกันเหมือนพี่น้อง คนให้คำปรึกษาในชีวิตมากกว่า คือน้องเขาก็ไม่ได้มีใจให้ผมแล้ว ผมรู้สึกแบบนั้นครับ ด้วยความที่น้องเขาโตขึ้น มีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ทำให้ผมรู้สึกว่าอะไรต่างๆมันเปลี่ยนไปแล้วครับ
ผมกับแฟน เคลียร์ปัญหามือที่สามกันเรียบร้อย เราคบกันต่อไปเรื่อยๆ ครับ มีทุลักทุเลบ้าง แต่ก็ผ่านมันมาได้ด้วยดีครับ
แต่ในขณะที่ผมกับแฟนคบกันอยู่ ผมก็มีคุยกับน้องเขาบ้างครับ คุยไปคุยมา เอาอีกแล้วครับ ความรู้สึกดีๆมันกลับมา ถึงแม้ตัวผมจะรุ้ว่ามันเป็นไปไม่ได้แล้ว
แต่ความรู้สึกเจ้ากรรม มันไม่ยอมผมเลย
ผ่านไปได้ซักพัก ผมต้องรู้สึกว่าต้องทำอะไรซักอย่าง ให้มันหายไป ผมเลยตัดสินใจไม่เข้าไปใน Platform ที่ผมคุยกับน้องเขาอีก เพื่อตั้งใจที่จะให้มันเลิกได้จริงๆ
ผมคิดว่ามันจะช่วย แต่ไม่เลย มันช่วยได้แค่ชั่วคราวเท่านั้น ความรู้สึกที่ผมอยากจะคุยกับน้องเขา มันมีอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งถึงตอนนี้ ณ เวลาปัจจุบัน
เวลาผ่านสถานที่ต่างๆ หรือเรื่องเก่าๆ มันย้อนเข้ามาในหัว จะต้องมีเรื่องน้องเขาเข้ามาพร้อมกับความทรงจำเหล่านี้ตลอด
กลับกันเป็นฝ่ายผมเองที่ไม่สามารถ Move on จากมันไม่ได้เลยในตลอดเวลาที่ผ่านมาหลายปีนี้
ณ เวลาที่ผมพิมพ์กระทู้นี้อยู่นั้น เป็นเวลาหลายเดือน ที่ผมกลั้นใจ จะไม่ทักน้องเขาไป เพราะผมรู้มาว่า น้องเขาก็เริ่มคุยกับผู้ชาย เพื่อที่จะได้มีแฟน เป็นตัวเป็นตนบ้าง เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา ที่ผมรู้จักน้องเขามา น้องเขาไม่เคยมีแฟนเลย ซักครั้ง
เอาเป็นว่าตอนนี้ผมพยายามที่จะไม่ทักน้องเขาไป ให้เขาใช้ชีวิตในแบบที่ควรจะเป็น เป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ 5555
ใครเคยมีความรู้สึกแปลกๆ แบบนี้ มาช่วยแชร์กันได้ครับ คิดซะว่าระบายความในใจละกัน
ผมก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกแบบนี้มันเรียกว่าอะไร แต่
ขอให้ทุกคนที่เข้ามาอ่าน หรือ ผ่านมาเห็นกระทู้ผม แล้วมีเหตุการณ์แบบนี้ หรือ Move on จากใครไม่ได้ซักที
ขอให้พวกเราพยายามครับ มันต้องมีซักวันที่เราสามารถ Move on ได้จริงๆ (แบบน้องเขาอะ 5555)