ตามหัวข้อกระทู้เลยนะคะ คือเราอยากเลิกกับแฟน แต่เขาดีกับเราทุกอย่างเลยค่ะ เราเคยขอเลิกคุยมารอบ1แล้วตอนที่ยังคุยๆกันอยู่ แต่เขาก็ยังยื้อไว้ส่วนเราก็คงจะกั๊กเขาด้วยเลยไม่ไปไหนสักที ไม่ใช่ว่าที่ผ่านมาไม่เคยรู้สึกเลยนะคะ แต่เราจะรู้สึกเป็นช่วงๆบางช่วงก็รู้สึกรักคิดถึงจนร้องไห้คำพูดเขามีอิทธิพลไปหมด แต่พอบางช่วงก็รู้สึกเฉยๆอยากดองเอาไว้อย่างนั้นตื่นมาก็ไม่ได้อยากตอบแชทเขา และก็หายไปครึ่งวันเพิ่งมาตอบอะไรแบบนั้น อาจจะเป็นเราที่อารมณ์ผีเข้าผีออกตลอดเวลา  ไม่ได้มีคนอื่นเกี่ยวข้อง แต่แค่บางเรื่องเขาก็ไม่ใช่คนที่เหมือนเราเลย เราเป็นคนนอนดึกมากส่วนเขาก็ค่อนข้างนอนเร็วช่วงที่เขานอนดึกคุยกับเราเหมือนหมากระดิกหางมาก แต่แค่เป็นช่วงๆ เรารู้ถึงความใส่ใจ ความดี ทุกอย่างของเขานะคะ แต่ว่ารู้สึกว่าบางทีเราก็เข้ากันไม่ได้จริงๆ เอาจริงๆตั้งแต่ที่เรายอมให้เขาคุยกับเราจนถึงเป็นแฟนกันเรากลัวการถูกปฏิเสธมาก เพราะเรารู้ว่ามันแย่และเสียใจแค่ไหน หรือเพราะเราไม่รู้ตัวเองว่าชอบเขาก็ไม่รู้เลยคุยกันมาจนถึงทุกวันนี้ไม่เคยปฏิเสธเขาเลย เราก็ยอมรับว่าติดเขานะคะแต่เราก็ไม่ชอบตัวเองตอนติดใคร ไม่ชอบที่ต้องมาตอบแชทมาโทรคุย ทั้งๆที่มันเป็นเรื่องปตของแฟนกันเราอยากลองหายไปสักพักแต่ก็กลัวเขาเสียใจ เอาง่ายๆคือจะทำอย่างไรตามใจตัวเองเขาก็เสียใจอยู่ดีและเราที่เข้าใจความรู้สึกนั้น เลยปฏิเสธเด็ดขาดไม่ได้สักที เราควรจะทำอย่างไรต่อดีคะ เพราะรู้สึกว่าเราชอบคิดเรื่องนี้ตลอดเวลาอยากเลิกแต่ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาบอกเขาดี