แรกๆก็ทำน้อยทำนิดคิดว่าพอเหมาะพอควรกับฐานะฆราวาส
แต่พอไปๆมาๆเริ่มรู้สึกว่า
- ทำน้อยไปกลัวไม่สมฐานะผู้รับ โดยเฉพาะพระผู้ใหญ่ที่เคารพนับถือ
- เคยทำกับคนอื่นไปตั้งเท่านั้น แล้วทำครั้งนี้จะน้อยกว่าคราวก่อนได้ยังไง เดี๋ยวเป็นการดูถูกคนรับ
- ทำแค่นี้ทำไมจะเพิ่มอีกนิดไม่ได้ เพิ่มอีกหน่อยก็ไม่ได้ทำให้ฐานะยากจนลง
- ทำแล้วรู้สึกเสียดายเหรอ งั้นทำไปเยอะๆเลยประชดความรู้สึกเสียดาย อยากเอาชนะความเสียดาย
- ทำไปเยอะๆ ถ้าเชื่อเรื่องกรรมยังไงก็ได้กลับมาหมดอยู่แล้ว เพราะงั้นไม่ต้องไปคิดมาก ทำๆไปเลย
พอเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆเริ่มฉุกคิดว่าตกลงเรามือเติบไปไหม เกินฐานะไปหรือเปล่า ประมาทคิดน้อยไปไหม
มีใครเป็นแบบนี้บ้างหรือเปล่าครับ
มีใครรู้สึกว่าทำบุญมือเติบบ้างหรือเปล่าครับ
แต่พอไปๆมาๆเริ่มรู้สึกว่า
- ทำน้อยไปกลัวไม่สมฐานะผู้รับ โดยเฉพาะพระผู้ใหญ่ที่เคารพนับถือ
- เคยทำกับคนอื่นไปตั้งเท่านั้น แล้วทำครั้งนี้จะน้อยกว่าคราวก่อนได้ยังไง เดี๋ยวเป็นการดูถูกคนรับ
- ทำแค่นี้ทำไมจะเพิ่มอีกนิดไม่ได้ เพิ่มอีกหน่อยก็ไม่ได้ทำให้ฐานะยากจนลง
- ทำแล้วรู้สึกเสียดายเหรอ งั้นทำไปเยอะๆเลยประชดความรู้สึกเสียดาย อยากเอาชนะความเสียดาย
- ทำไปเยอะๆ ถ้าเชื่อเรื่องกรรมยังไงก็ได้กลับมาหมดอยู่แล้ว เพราะงั้นไม่ต้องไปคิดมาก ทำๆไปเลย
พอเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆเริ่มฉุกคิดว่าตกลงเรามือเติบไปไหม เกินฐานะไปหรือเปล่า ประมาทคิดน้อยไปไหม
มีใครเป็นแบบนี้บ้างหรือเปล่าครับ