ตอนที่แล้ว ตอนที่ 14
https://pantip.com/topic/40828694
ตอนที่ 15
นิสิตแพทย์คนสวยมองตามสายตาของครูฝึกหนุ่มไปหยุดอยู่ที่สาวน้อยหน้าใสคนหนึ่ง แม้ว่าเขาจะเคลื่อนที่ไปด้วยกัน และเธอเกาะแขนของเขาไว้อยู่ แต่สายตาของชายหนุ่มกลับไม่เคยหันมามองเธอเลย
ปฏิการมองตามชายหนุ่มหน้าคมกำลังยื่นมือไปให้ปริมาเกาะไว้ ขณะกำลังเคลื่อนตัวไปข้างหน้าพร้อมกัน
“ครูการคะ ษาอยากฝึกเลี้ยวหน่อยค่ะ” เธอดึงแขนชายหนุ่มเบา ๆ การฝึกเลี้ยวทำให้เขาต้องหันหลังให้กับคนที่กำลังมองอยู่ทันที
หนุ่มผมยาวสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนหันกลับมามองหน้าหญิงสาวข้างตัว
“ได้ครับ” เขาจำเป็นต้องทำตามหน้าที่ หันหลังให้กับคนที่เขาเฝ้ามองอยู่ แล้วพาลูกค้าสาวคนสวยเลี้ยวเป็นวงกว้างก่อนพาวนกลับมาทางเดิม เขาอดไม่ได้ที่จะต้องหันกลับมามองหน้ายัยตัวแสบอีกครั้ง อยากจะรู้จริง ๆ ว่า เธอจะยอมเกาะแขนหนุ่มหล่อหรือไม่? รอยยิ้มที่มุมปากปรากฏขึ้นเมื่อเห็นปริมาปฏิเสธที่จะเกาะแขนหนุ่มคนนั้น สมกับเป็น ‘ปริมา’ จริง ๆ ขนาดเธอยังเล่นไม่ค่อยเป็นยังไม่ยอมจับแขนหนุ่มหน้าไหนง่าย ๆ เลย
“รู้จักเธอหรือคะ” ปักษาอดถามด้วยความสงสัยไม่ได้ เมื่อมองเห็นหนุ่มผมยาวยังมองเธอคนนั้นไม่เลิก จนต้องเหลียวหลังกลับมามองขนาดนี้
คำถามนั้นทำให้เขาสะดุ้งเป็นรอบที่สอง กลืนน้ำลายลงคออย่างฝืด ๆ
“ครับ เธอเป็นน้องสาวของเพื่อนผมเอง”
“อยากเข้าไปทักทายเธอหน่อยไหมคะ ไม่ต้องเกรงใจษานะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ ก่อนไปพบคุณษา ผมสอนพื้นฐานการเล่นให้แล้วครับ ผมแค่ดูว่า เธอพอเล่นได้หรือยังเท่านั้นเอง”
ปักษาขมวดคิ้วเรียวสวย มิน่าล่ะ! เขาปล่อยให้เธอยืนรออยู่นานกว่าจะมาถึงสำนักงานได้ ที่แท้ก็มัวสอนให้ยัยหน้าจืดใสซื่อคนนั้นอยู่
“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ พี่ชายของษาเอง ที่กำลังสอนน้องสาวเพื่อนของครูการอยู่ ไว้ใจได้ค่ะ พี่ชายษาเล่นเก่งมากค่ะ” เธอส่งยิ้มหวานให้เขา
“มิน่าละครับ คุณษาถึงมีพื้นฐานการเล่นที่ดีมาก ๆ เพราะมีครูดีอยู่แล้วนี่เอง” ครูฝึกหนุ่มหันมามองหน้านิสิตแพทย์สาวตรง ๆ
ปักษาสะดุ้งเล็กน้อย อดแปลกใจไม่ได้ว่า เขารู้อยู่แล้วหรือ? ว่าเธอเล่นเป็น จึงดูไม่ค่อยใส่ใจที่จะสอนเธอมากเท่าที่ควร
“อ๋อ...ค่ะ พี่ชายเคยสอนให้อยู่บ้างค่ะ” หญิงสาวยิ้มแห้ง ๆ กลบเกลื่อน
“พี่ป้องเล่าให้ฟังว่า ปีนี้เขาได้น้องรหัสน่ารักมากเลย ไม่รู้ว่า ใช่ผู้หญิงคนนี้หรือเปล่านะคะ” นิสิตแพทย์สาวจ้องมองปฏิกิริยาบนสีหน้าครูฝึกหนุ่ม สีหน้านิ่งของเขาดูขรึมมากขึ้นกว่าเดิม
‘เหอะ! พี่รหัสของยัยปริมาหรือนี่ มองยัยตัวแสบตาหวานเยิ้มเชียว’
“ครูการมาเข้ากะสอนตอนเย็นเหรอคะ”
“ถ้าไม่ติดอะไร ก็มาทำงานทุกเย็นครับ”
“ไว้ษาจะมาเรียนด้วยอีกนะคะ” เธอมองเวลาใกล้จะหมดชั่วโมงแล้ว
“คุณษาอยากเรียนท่ายากขึ้นกว่านี้ไหมครับ” เขามองหน้าหญิงสาวแล้วถาม
“อยากเรียนมากเลยค่า...” เธอตอบพลางยิ้มพราวทั้งใบหน้า
“ครูการจะสอนให้ใช่ไหมคะ”
“ผมช่วยแนะนำ....คนสอนให้ได้ครับ” เขาพูดเว้นจังหวะเล็กน้อย
“อ้าว...ครูการไม่ได้สอนให้เองเหรอคะ” รอยยิ้มบนใบหน้าหญิงสาวจางลงทันที
“ผมสอนเฉพาะพื้นฐานง่าย ๆ ครับ ยาก ๆ ยังไม่มีความสามารถครับ เท่าที่ผมดู คุณษามีพื้นฐานที่ดีมาก เรียกว่า เล่นเป็นแล้ว ได้เลยนะครับ” เขาเน้นเสียงเบา ๆ ในประโยคสุดท้าย
ปักษายิ้มกลบเกลื่อน
“ให้ษาเลี้ยงน้ำครูการเป็นการขอบคุณนะคะ” เธอดึงแขนเขาเคลื่อนที่ไปที่ซุ้มขายน้ำ
“ทานน้ำอะไรดีคะ” หญิงสาวหันมาเอียงคอถามชายหนุ่มเมื่อไปถึง
“โค้กไหมคะ” เธอหยิบกระป๋องโค้กในตู้แช่เย็น
“ขอน้ำเปล่าดีกว่าครับ”
หญิงสาวอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนเปลี่ยนไปหยิบขวดน้ำเปล่ามายื่นให้เขาแทน เหมือนเขากำลังบอกความหมายบางอย่างกับเธอหรือเปล่านะ?
“ขอบคุณมากครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ” ครูฝึกหนุ่มรับขวดน้ำเปล่ามาอย่างพยายามรักษาน้ำใจ แล้วโค้งศรีษะให้เธอเล็กน้อยก่อนออกแรงกดรองเท้าโรลเลอร์เบลดให้เคลื่อนที่จากมาโดยเร็ว เขารู้สึกหายใจโล่งขึ้น คลายความอึดอัดเมื่อพ้นผู้หญิงคนนั้นออกมาได้ ออกจะรำคาญที่ต้องเจอกับผู้หญิงที่ชอบมาเกาะแขน มาพยายามใกล้ชิดเขาแบบนี้ เหมือนกำลังถูกล้ำเส้นความเป็นส่วนตัว
ปฏิการหมุนตัวพร้อมวาดเท้าขวาไปพร้อมกัน ก่อนจะลากเท้าซ้ายไปข้างหลังเพื่อชะลอความเร็ว แล้วหมุนเท้าหยุดอยู่ด้านหลังของเท้าขวาเป็นรูปตัวที เขาเปิดฝาขวดน้ำเปล่าในมือ ยกขึ้นดื่มช้า ๆ สายตาหยุดอยู่ที่ปริมากำลังหัดท่าถอยหลัง เมื่อเห็นเธอทำท่าจะล้ม เท้าของเขาขยับทันทีอยากจะเข้าไปช่วย แต่รู้ดีว่าไม่ควรเข้าไป เพราะเธอมีคนช่วยสอนแล้วทั้งเพื่อนสาวและรุ่นพี่สุดหล่อคนนั้น
เพื่อนหนุ่มมองสีหน้าครูฝึกหนุ่มสุดหล่อประจำลานสเก็ต สีหน้านั้นกำลังอมยิ้มน้อย ๆ เขามองตามสายตาของเพื่อนไปหยุดที่สาวน้อยหน้าใส ซึ่งกำลังยิ้มและหัวเราะอย่างสนุกสนานขณะกำลังฝึกเล่นโรลเลอร์เบลด ผู้หญิงที่จะทำให้หนุ่มหน้าหวานมองและอมยิ้มแบบนี้ได้หายากมาก เพราะเห็นแต่เบื่อ รำคาญผู้หญิงเสียมากกว่า เขาอดอิจฉาไม่ได้เลยที่เพื่อนหนุ่มเป็นที่สนใจของสาว ๆ ตลอด
“คนนี้หรือเปล่าวะ ที่คุยโทรศัพท์ด้วยเมื่อวันก่อน” เขาเอียงตัวเข้าไปถามเพื่อนอย่างสงสัย รอยยิ้มบนใบหน้าของเพื่อนหนุ่มวันนั้นกับวันนี้ไม่ต่างกันเลย พลางโอบบ่าของอีกฝ่ายเอาไว้
คนถูกถามสะดุ้ง! สำลักน้ำดื่มทันที พลางก้มตัวไอสำลักน้ำอยู่นาน
ปณตหัวเราะอาการของเพื่อน “ไม่บอกใครหรอกน่า...โอเคป่ะ”
“ข้ามีสอน ไปก่อนนะ” แล้วรีบหมุนตัวหันหลังให้เพื่อนทันที บนใบหน้านั้นยิ้มเขินอายเต็มที่ เขาไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไปแล้ว
***********************
เสียงกีต้าร์ไฟฟ้าดังกระหึ่มลั่นบ้านไปหมด บรรดาหนุ่ม ๆ กำลังร้องเพลงอย่างสนุกสนานออกลีลาท่าทางเต็มที่ บางคนกำลังจับไมค์แหกปากร้องเพลง บางคนกำลังดีดกีต้าร์ไฟฟ้าพลางโยกหัวขึ้นลงอย่างเมามัน บางคนกำลังเต้นออกสเต็ปวาดลวดลายไปตามประสาคนหนุ่ม ปฏิการกำลังนั่งอยู่หน้าโน้ตบุ๊กเลือกหาเพลงอยู่เพื่อซ้อมร้องเพลง พลางพยักหน้าโยกไปตามจังหวะเพลง
บนโต๊ะเตี้ย ๆ ด้านหน้าของโซฟารับแขกโทนสีดำ มีจานข้าวและอาหารคาวหวานหลายอย่างวางอยู่เพียบ ทั้งขนมนมเนย ขวดเครื่องดื่มน้ำอัดลมต่าง ๆ กระป๋องเบียร์ ขวดเหล้า และแก้วน้ำวางอยู่ระเกะระกะเต็มโต๊ะไปหมด
ปัณณวัตร์กวาดสายตามองบ้านของตัวเองเวลานี้ด้วยความตกใจสุดขีด มันเกิดอะไรขึ้น! เขาลางานเพื่อพาภรรยาไปเที่ยวพักผ่อนต่างจังหวัดเจ็ดวัน แต่รู้สึกไม่ค่อยสบายจึงกลับมาก่อนกำหนด นึกไม่ถึงว่าจะมาเจอสภาพบ้านกลายเป็นแบบนี้ แล้วมองหน้าลูกชายตัวแสบ
“ปฏิการ!” เขาแผดเสียงเรียกลูกชายเสียงดังลั่น
ปัถยาจับแขนสามีบีบเบา ๆ
“ใจเย็น ๆ ค่ะ”
“ใครอนุญาตให้แกพาเพื่อนมาตั้งแก๊งมั่วสุมในบ้านของฉัน!” เขารู้สึกเย็นไม่ไหวแล้ว
บรรดาหนุ่ม ๆ อึ้งไปตาม ๆ กัน มองหน้าเจ้าของบ้านด้วยความตกใจ เสียงเพลงเงียบลงทันที ทุกอย่างหยุดการเคลื่อนไหว
“พ่อ!” ปฏิการอุทานด้วยความตกใจ มองหนุ่มใหญ่ยืนอยู่ที่ประตูเลื่อนด้านหน้าทางเข้าของบ้านพร้อมกับภรรยา ไม่คิดว่าบิดาจะกลับมาถึงบ้านก่อนกำหนดเร็วขนาดนี้
‘ซวยแล้ว!’
“คุณพ่อ...สวัสดีคร้าบ....” ลูกชายตัวดีรีบยกมือไหว้บิดาพร้อมลากเสียงยาว พลางฉีกยิ้มกว้างเพื่อกลบเกลื่อนความตกใจ พยายามทำเหมือนว่าไม่มีอะไรร้ายแรง หนุ่ม ๆ พร้อมใจกันรีบยกมือทำความเคารพบุพการีของเพื่อนทันที
“กลับมาแล้วเหรอครับ ไปเที่ยวเป็นไงบ้าง สนุกไหมครับ พ่อนั่งก่อนครับ พวกผมมาซ้อมร้องเพลงกันอยู่ พ่ออยากฟังเพลงอะไรครับ ขอมาได้เลย” เขาเดินเข้าไปหาบิดาทำใจดีสู้เสือ
“ไม่ฟัง! ฉันอยากอยู่อย่างสงบ!” เขามองหน้าลูกชายตัวแสบ ไม่มีเลยที่จะสำนึกผิดยังมากวนประสาทไม่เลิก ให้มันได้อย่างนี้สิ!
บรรดาเพื่อนของปฏิการรีบทำตามความประสงค์ของเจ้าของบ้าน เก็บอุปกรณ์ต่าง ๆ และเครื่องดนตรีโดยด่วน แล้วรีบสวัสดีขอตัวลากลับกันไปจนหมด
“ขึ้นไปพักผ่อน อาบน้ำก่อนนะคะ จะได้สบายตัว” ภรรยารีบพาสามีขึ้นไปพักผ่อนบนห้องก่อนที่จะหัวเสียมากกว่านี้
*************************
ปฏิการเก็บอุปกรณ์ต่าง ๆ เกี่ยวกับเครื่องเสียงเรียบร้อยแล้ว จึงหันมาเก็บถ้วยจาน อาหารต่าง ๆ ปัดกวาดเช็ดถูกห้องรับแขกให้ทุกอย่างเข้าสู่สภาพปกติ
“น้าช่วยนะ” เสียงภรรยาของพ่อเอ่ยขึ้น เมื่อเดินเข้ามาในห้องครัว มองเห็นพ่อหนุ่มผมยาวกำลังเก็บล้างทำความสะอาดถ้วยชามและจัดการเศษอาหารต่าง ๆ อยู่
“เป็นพ่อบ้านได้นะ แบบนี้” เธอเอ่ยชมพลางยิ้มให้หนุ่มน้อยอย่างเอ็นดู
“ทำไมรีบกลับมาก่อนครับ” เขารู้สึกสงสัยมาก นี่เพิ่งผ่านไปแค่สี่วันเองทำไมพ่อถึงกลับก่อนกำหนด
“พ่อเธอไม่ค่อยสบาย เลยอยากกลับมาพักผ่อนที่บ้าน”
“พ่อเป็นอะไรเหรอครับ” ปฏิการหยุดใช้ฟองน้ำปาดเศษอาหารบนจานที่อยู่ในมือไปชั่วขณะ หันไปมองหน้าภรรยาของบิดา เธอไม่ใช่คนสวยอะไรมากมาย หน้าตาธรรมดา ความสวยเทียบแม่ของเขาไม่ได้เลย แต่เขากลับสัมผัสได้ถึงความใจเย็นของผู้หญิงคนนี้
ปัถยานิ่งไปครู่หนึ่ง เธอควรจะบอกเขาไหมว่า พ่อเป็นโรคหัวใจ แต่ทว่าสามีห้ามไว้ไม่ให้บอกลูกชายของเขา เธอควรทำอย่างไรดี
“พ่อเธอเพลียแดด ช่วงนี้อากาศร้อนมาก เลยอยากกลับมาพักผ่อนที่บ้านมากกว่า เธอน่าจะไปด้วยกันนะ”
“จะให้ผมไปเป็นก้างทำไมครับ”
“เราจะได้ทำความรู้จักกันไงล่ะ”
“ผมไม่อยากรู้จักคุณ” เขาก้มหน้าใช้ฟองน้ำปาดเศษอาหารบนชามใบต่อไป
รับคำท้า(หัวใจ)ยัยตัวแสบ ตอนที่ 15 เขาควรทำอย่างไรดี? เมื่อเธอ.....
ตอนที่ 15
นิสิตแพทย์คนสวยมองตามสายตาของครูฝึกหนุ่มไปหยุดอยู่ที่สาวน้อยหน้าใสคนหนึ่ง แม้ว่าเขาจะเคลื่อนที่ไปด้วยกัน และเธอเกาะแขนของเขาไว้อยู่ แต่สายตาของชายหนุ่มกลับไม่เคยหันมามองเธอเลย
ปฏิการมองตามชายหนุ่มหน้าคมกำลังยื่นมือไปให้ปริมาเกาะไว้ ขณะกำลังเคลื่อนตัวไปข้างหน้าพร้อมกัน
“ครูการคะ ษาอยากฝึกเลี้ยวหน่อยค่ะ” เธอดึงแขนชายหนุ่มเบา ๆ การฝึกเลี้ยวทำให้เขาต้องหันหลังให้กับคนที่กำลังมองอยู่ทันที
หนุ่มผมยาวสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนหันกลับมามองหน้าหญิงสาวข้างตัว
“ได้ครับ” เขาจำเป็นต้องทำตามหน้าที่ หันหลังให้กับคนที่เขาเฝ้ามองอยู่ แล้วพาลูกค้าสาวคนสวยเลี้ยวเป็นวงกว้างก่อนพาวนกลับมาทางเดิม เขาอดไม่ได้ที่จะต้องหันกลับมามองหน้ายัยตัวแสบอีกครั้ง อยากจะรู้จริง ๆ ว่า เธอจะยอมเกาะแขนหนุ่มหล่อหรือไม่? รอยยิ้มที่มุมปากปรากฏขึ้นเมื่อเห็นปริมาปฏิเสธที่จะเกาะแขนหนุ่มคนนั้น สมกับเป็น ‘ปริมา’ จริง ๆ ขนาดเธอยังเล่นไม่ค่อยเป็นยังไม่ยอมจับแขนหนุ่มหน้าไหนง่าย ๆ เลย
“รู้จักเธอหรือคะ” ปักษาอดถามด้วยความสงสัยไม่ได้ เมื่อมองเห็นหนุ่มผมยาวยังมองเธอคนนั้นไม่เลิก จนต้องเหลียวหลังกลับมามองขนาดนี้
คำถามนั้นทำให้เขาสะดุ้งเป็นรอบที่สอง กลืนน้ำลายลงคออย่างฝืด ๆ
“ครับ เธอเป็นน้องสาวของเพื่อนผมเอง”
“อยากเข้าไปทักทายเธอหน่อยไหมคะ ไม่ต้องเกรงใจษานะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ ก่อนไปพบคุณษา ผมสอนพื้นฐานการเล่นให้แล้วครับ ผมแค่ดูว่า เธอพอเล่นได้หรือยังเท่านั้นเอง”
ปักษาขมวดคิ้วเรียวสวย มิน่าล่ะ! เขาปล่อยให้เธอยืนรออยู่นานกว่าจะมาถึงสำนักงานได้ ที่แท้ก็มัวสอนให้ยัยหน้าจืดใสซื่อคนนั้นอยู่
“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ พี่ชายของษาเอง ที่กำลังสอนน้องสาวเพื่อนของครูการอยู่ ไว้ใจได้ค่ะ พี่ชายษาเล่นเก่งมากค่ะ” เธอส่งยิ้มหวานให้เขา
“มิน่าละครับ คุณษาถึงมีพื้นฐานการเล่นที่ดีมาก ๆ เพราะมีครูดีอยู่แล้วนี่เอง” ครูฝึกหนุ่มหันมามองหน้านิสิตแพทย์สาวตรง ๆ
ปักษาสะดุ้งเล็กน้อย อดแปลกใจไม่ได้ว่า เขารู้อยู่แล้วหรือ? ว่าเธอเล่นเป็น จึงดูไม่ค่อยใส่ใจที่จะสอนเธอมากเท่าที่ควร
“อ๋อ...ค่ะ พี่ชายเคยสอนให้อยู่บ้างค่ะ” หญิงสาวยิ้มแห้ง ๆ กลบเกลื่อน
“พี่ป้องเล่าให้ฟังว่า ปีนี้เขาได้น้องรหัสน่ารักมากเลย ไม่รู้ว่า ใช่ผู้หญิงคนนี้หรือเปล่านะคะ” นิสิตแพทย์สาวจ้องมองปฏิกิริยาบนสีหน้าครูฝึกหนุ่ม สีหน้านิ่งของเขาดูขรึมมากขึ้นกว่าเดิม
‘เหอะ! พี่รหัสของยัยปริมาหรือนี่ มองยัยตัวแสบตาหวานเยิ้มเชียว’
“ครูการมาเข้ากะสอนตอนเย็นเหรอคะ”
“ถ้าไม่ติดอะไร ก็มาทำงานทุกเย็นครับ”
“ไว้ษาจะมาเรียนด้วยอีกนะคะ” เธอมองเวลาใกล้จะหมดชั่วโมงแล้ว
“คุณษาอยากเรียนท่ายากขึ้นกว่านี้ไหมครับ” เขามองหน้าหญิงสาวแล้วถาม
“อยากเรียนมากเลยค่า...” เธอตอบพลางยิ้มพราวทั้งใบหน้า
“ครูการจะสอนให้ใช่ไหมคะ”
“ผมช่วยแนะนำ....คนสอนให้ได้ครับ” เขาพูดเว้นจังหวะเล็กน้อย
“อ้าว...ครูการไม่ได้สอนให้เองเหรอคะ” รอยยิ้มบนใบหน้าหญิงสาวจางลงทันที
“ผมสอนเฉพาะพื้นฐานง่าย ๆ ครับ ยาก ๆ ยังไม่มีความสามารถครับ เท่าที่ผมดู คุณษามีพื้นฐานที่ดีมาก เรียกว่า เล่นเป็นแล้ว ได้เลยนะครับ” เขาเน้นเสียงเบา ๆ ในประโยคสุดท้าย
ปักษายิ้มกลบเกลื่อน
“ให้ษาเลี้ยงน้ำครูการเป็นการขอบคุณนะคะ” เธอดึงแขนเขาเคลื่อนที่ไปที่ซุ้มขายน้ำ
“ทานน้ำอะไรดีคะ” หญิงสาวหันมาเอียงคอถามชายหนุ่มเมื่อไปถึง
“โค้กไหมคะ” เธอหยิบกระป๋องโค้กในตู้แช่เย็น
“ขอน้ำเปล่าดีกว่าครับ”
หญิงสาวอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนเปลี่ยนไปหยิบขวดน้ำเปล่ามายื่นให้เขาแทน เหมือนเขากำลังบอกความหมายบางอย่างกับเธอหรือเปล่านะ?
“ขอบคุณมากครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ” ครูฝึกหนุ่มรับขวดน้ำเปล่ามาอย่างพยายามรักษาน้ำใจ แล้วโค้งศรีษะให้เธอเล็กน้อยก่อนออกแรงกดรองเท้าโรลเลอร์เบลดให้เคลื่อนที่จากมาโดยเร็ว เขารู้สึกหายใจโล่งขึ้น คลายความอึดอัดเมื่อพ้นผู้หญิงคนนั้นออกมาได้ ออกจะรำคาญที่ต้องเจอกับผู้หญิงที่ชอบมาเกาะแขน มาพยายามใกล้ชิดเขาแบบนี้ เหมือนกำลังถูกล้ำเส้นความเป็นส่วนตัว
ปฏิการหมุนตัวพร้อมวาดเท้าขวาไปพร้อมกัน ก่อนจะลากเท้าซ้ายไปข้างหลังเพื่อชะลอความเร็ว แล้วหมุนเท้าหยุดอยู่ด้านหลังของเท้าขวาเป็นรูปตัวที เขาเปิดฝาขวดน้ำเปล่าในมือ ยกขึ้นดื่มช้า ๆ สายตาหยุดอยู่ที่ปริมากำลังหัดท่าถอยหลัง เมื่อเห็นเธอทำท่าจะล้ม เท้าของเขาขยับทันทีอยากจะเข้าไปช่วย แต่รู้ดีว่าไม่ควรเข้าไป เพราะเธอมีคนช่วยสอนแล้วทั้งเพื่อนสาวและรุ่นพี่สุดหล่อคนนั้น
เพื่อนหนุ่มมองสีหน้าครูฝึกหนุ่มสุดหล่อประจำลานสเก็ต สีหน้านั้นกำลังอมยิ้มน้อย ๆ เขามองตามสายตาของเพื่อนไปหยุดที่สาวน้อยหน้าใส ซึ่งกำลังยิ้มและหัวเราะอย่างสนุกสนานขณะกำลังฝึกเล่นโรลเลอร์เบลด ผู้หญิงที่จะทำให้หนุ่มหน้าหวานมองและอมยิ้มแบบนี้ได้หายากมาก เพราะเห็นแต่เบื่อ รำคาญผู้หญิงเสียมากกว่า เขาอดอิจฉาไม่ได้เลยที่เพื่อนหนุ่มเป็นที่สนใจของสาว ๆ ตลอด
“คนนี้หรือเปล่าวะ ที่คุยโทรศัพท์ด้วยเมื่อวันก่อน” เขาเอียงตัวเข้าไปถามเพื่อนอย่างสงสัย รอยยิ้มบนใบหน้าของเพื่อนหนุ่มวันนั้นกับวันนี้ไม่ต่างกันเลย พลางโอบบ่าของอีกฝ่ายเอาไว้
คนถูกถามสะดุ้ง! สำลักน้ำดื่มทันที พลางก้มตัวไอสำลักน้ำอยู่นาน
ปณตหัวเราะอาการของเพื่อน “ไม่บอกใครหรอกน่า...โอเคป่ะ”
“ข้ามีสอน ไปก่อนนะ” แล้วรีบหมุนตัวหันหลังให้เพื่อนทันที บนใบหน้านั้นยิ้มเขินอายเต็มที่ เขาไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไปแล้ว
***********************
เสียงกีต้าร์ไฟฟ้าดังกระหึ่มลั่นบ้านไปหมด บรรดาหนุ่ม ๆ กำลังร้องเพลงอย่างสนุกสนานออกลีลาท่าทางเต็มที่ บางคนกำลังจับไมค์แหกปากร้องเพลง บางคนกำลังดีดกีต้าร์ไฟฟ้าพลางโยกหัวขึ้นลงอย่างเมามัน บางคนกำลังเต้นออกสเต็ปวาดลวดลายไปตามประสาคนหนุ่ม ปฏิการกำลังนั่งอยู่หน้าโน้ตบุ๊กเลือกหาเพลงอยู่เพื่อซ้อมร้องเพลง พลางพยักหน้าโยกไปตามจังหวะเพลง
บนโต๊ะเตี้ย ๆ ด้านหน้าของโซฟารับแขกโทนสีดำ มีจานข้าวและอาหารคาวหวานหลายอย่างวางอยู่เพียบ ทั้งขนมนมเนย ขวดเครื่องดื่มน้ำอัดลมต่าง ๆ กระป๋องเบียร์ ขวดเหล้า และแก้วน้ำวางอยู่ระเกะระกะเต็มโต๊ะไปหมด
ปัณณวัตร์กวาดสายตามองบ้านของตัวเองเวลานี้ด้วยความตกใจสุดขีด มันเกิดอะไรขึ้น! เขาลางานเพื่อพาภรรยาไปเที่ยวพักผ่อนต่างจังหวัดเจ็ดวัน แต่รู้สึกไม่ค่อยสบายจึงกลับมาก่อนกำหนด นึกไม่ถึงว่าจะมาเจอสภาพบ้านกลายเป็นแบบนี้ แล้วมองหน้าลูกชายตัวแสบ
“ปฏิการ!” เขาแผดเสียงเรียกลูกชายเสียงดังลั่น
ปัถยาจับแขนสามีบีบเบา ๆ
“ใจเย็น ๆ ค่ะ”
“ใครอนุญาตให้แกพาเพื่อนมาตั้งแก๊งมั่วสุมในบ้านของฉัน!” เขารู้สึกเย็นไม่ไหวแล้ว
บรรดาหนุ่ม ๆ อึ้งไปตาม ๆ กัน มองหน้าเจ้าของบ้านด้วยความตกใจ เสียงเพลงเงียบลงทันที ทุกอย่างหยุดการเคลื่อนไหว
“พ่อ!” ปฏิการอุทานด้วยความตกใจ มองหนุ่มใหญ่ยืนอยู่ที่ประตูเลื่อนด้านหน้าทางเข้าของบ้านพร้อมกับภรรยา ไม่คิดว่าบิดาจะกลับมาถึงบ้านก่อนกำหนดเร็วขนาดนี้
‘ซวยแล้ว!’
“คุณพ่อ...สวัสดีคร้าบ....” ลูกชายตัวดีรีบยกมือไหว้บิดาพร้อมลากเสียงยาว พลางฉีกยิ้มกว้างเพื่อกลบเกลื่อนความตกใจ พยายามทำเหมือนว่าไม่มีอะไรร้ายแรง หนุ่ม ๆ พร้อมใจกันรีบยกมือทำความเคารพบุพการีของเพื่อนทันที
“กลับมาแล้วเหรอครับ ไปเที่ยวเป็นไงบ้าง สนุกไหมครับ พ่อนั่งก่อนครับ พวกผมมาซ้อมร้องเพลงกันอยู่ พ่ออยากฟังเพลงอะไรครับ ขอมาได้เลย” เขาเดินเข้าไปหาบิดาทำใจดีสู้เสือ
“ไม่ฟัง! ฉันอยากอยู่อย่างสงบ!” เขามองหน้าลูกชายตัวแสบ ไม่มีเลยที่จะสำนึกผิดยังมากวนประสาทไม่เลิก ให้มันได้อย่างนี้สิ!
บรรดาเพื่อนของปฏิการรีบทำตามความประสงค์ของเจ้าของบ้าน เก็บอุปกรณ์ต่าง ๆ และเครื่องดนตรีโดยด่วน แล้วรีบสวัสดีขอตัวลากลับกันไปจนหมด
“ขึ้นไปพักผ่อน อาบน้ำก่อนนะคะ จะได้สบายตัว” ภรรยารีบพาสามีขึ้นไปพักผ่อนบนห้องก่อนที่จะหัวเสียมากกว่านี้
*************************
ปฏิการเก็บอุปกรณ์ต่าง ๆ เกี่ยวกับเครื่องเสียงเรียบร้อยแล้ว จึงหันมาเก็บถ้วยจาน อาหารต่าง ๆ ปัดกวาดเช็ดถูกห้องรับแขกให้ทุกอย่างเข้าสู่สภาพปกติ
“น้าช่วยนะ” เสียงภรรยาของพ่อเอ่ยขึ้น เมื่อเดินเข้ามาในห้องครัว มองเห็นพ่อหนุ่มผมยาวกำลังเก็บล้างทำความสะอาดถ้วยชามและจัดการเศษอาหารต่าง ๆ อยู่
“เป็นพ่อบ้านได้นะ แบบนี้” เธอเอ่ยชมพลางยิ้มให้หนุ่มน้อยอย่างเอ็นดู
“ทำไมรีบกลับมาก่อนครับ” เขารู้สึกสงสัยมาก นี่เพิ่งผ่านไปแค่สี่วันเองทำไมพ่อถึงกลับก่อนกำหนด
“พ่อเธอไม่ค่อยสบาย เลยอยากกลับมาพักผ่อนที่บ้าน”
“พ่อเป็นอะไรเหรอครับ” ปฏิการหยุดใช้ฟองน้ำปาดเศษอาหารบนจานที่อยู่ในมือไปชั่วขณะ หันไปมองหน้าภรรยาของบิดา เธอไม่ใช่คนสวยอะไรมากมาย หน้าตาธรรมดา ความสวยเทียบแม่ของเขาไม่ได้เลย แต่เขากลับสัมผัสได้ถึงความใจเย็นของผู้หญิงคนนี้
ปัถยานิ่งไปครู่หนึ่ง เธอควรจะบอกเขาไหมว่า พ่อเป็นโรคหัวใจ แต่ทว่าสามีห้ามไว้ไม่ให้บอกลูกชายของเขา เธอควรทำอย่างไรดี
“พ่อเธอเพลียแดด ช่วงนี้อากาศร้อนมาก เลยอยากกลับมาพักผ่อนที่บ้านมากกว่า เธอน่าจะไปด้วยกันนะ”
“จะให้ผมไปเป็นก้างทำไมครับ”
“เราจะได้ทำความรู้จักกันไงล่ะ”
“ผมไม่อยากรู้จักคุณ” เขาก้มหน้าใช้ฟองน้ำปาดเศษอาหารบนชามใบต่อไป