เเม่ลำเอียง หรือว่า เราคิดมากไปเอง

คือเราเป็นพี่คนโตค่ะ เเต่ในความคิดของเราพ่อเเม่ของเราค่อนข้างที่จะลำเอียงกับน้องเราซะส่วนใหญ่ ยกตัวอย่าง ถ้าเกิดว่าน้องเราทำของอะไรพังสักอย่าง พ่อเเม่ก็จะโทษเราค่ะ เเบบ ทำไมไม่ดูเเลน้องให้ดีกว่านี้ ทำตัวเหมือนเด็กจัง เป็นผู้ใหญ่เเล้วนะ หัดโตซะบ้าง เเล้วตามด้วยคำด่าทอมากมายค่ะ เราไม่กล้าเอ่ยปากเวลาพวกเขาโถมมาที่เราด้วยซ้ำ ทำได้เเค่นั่งเงียบๆ ฟังพวกเขา พยักหน้าไปค่ะ เเต่จนมาวันหนึ่ง เราหยอกกับเเม่นิดหน่อย เเต่เผลอไปโดนน้องเราที่กำลังหลับค่ะ ทีนี้เเม่เราเลยตวาดใส่ เเล้วด่าเราหนักมาก ถึงขั้นคำหยาบค่ะ ตอนเราได้ยินก็พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลนะคะ เเต่พอเขาด่าเสร็จ เขาก็ปลอบน้องเราต่อค่ะ เราเลยคลุมโปงร้องไห้เงียบๆ
.
.
.
ทุกคนคิดว่า เราควรปรับตัวกับเเม่ยังไงดีคะ ทุกวันนี้คือไม่กล้าคุยกับท่านเลย นอกจากท่านจะเรียกใช้เราค่ะ ไม่กล้าคุยกับท่าน หรือเเม้เเต่จะหยอกล้อเลย ทำได้เเต่นั่งเงียบๆค่ะ ปล่อยให้ท่านเล่นกับน้องเราไป ทุกคนช่วยบอกทีนะคะ