ดราเอ๋ยดราม่า                 เจ้าเข้ามาในชีวิตแต่ตอนไหนตั้งแต่เจ้าเข้ามาใจเปลี่ยนไป                เหมือนหัวใจอ่อนแรงเข้าทุกที เมื่อเห็นภาพบาดตาแลบาดใจ              เมื่อยินเสียงเขาไซร้ยิ่งอยากหนี ทั้งผัมสัม สายตา ถ้อยวจี                     อยากจะลี้ไกลให้ห่างคนใจดำ เขาเคยออดออเซาะเคล้าเคลียคลอ      เฝ้าพะนอเสริมส่งรักให้หวานล้ำ ฝากสัญญาเอาไว้ให้จดจำ                    ฝากความหวังให้รำลึกวันดีดี แต่ทุกสิ่งก็สูญสิ้นดับสลาย                   คำกลับกลายเป็นคำลวง..น่าบัดสี เขานำเอารักใหม่มาย่ำยี                       เหยียบขยี้ให้หัวใจเริ่มโรยรา ตั้งแต่นั้นเจ้าเข้ามาในชีวิต                   คอยสะกิดให้ดวงใจโหยไห้หา เรื่องใดใดร้องไห้ง่ายดังดารา                เจ้าน้ำตาแม้ไร้คนมาดูดี เจ้านี่นะยังพาเพื่อนมาด้วย                   พามาช่วยให้หัวใจฉันป่นปี้ "ความทรงจำ"ย้อนเวลาทุกนาที            ในวันที่....รักและเลิก....ให้หวนคืน "ความคิดถึง" และ "ความเหงา" เข้าเคียงข้าง  มาช่วยสร้างความทรงจำให้รื้อฟื้น เป็นอย่างนี้ทุกวันและทุกคืน                  ใจขมขื่นปวดแปลบปลาบเกือบเจียนตาย ไม่เอาแล้ว....เจ้าควรไปไกลจากฉัน        อย่าแกล้งกันแบบนี้เลยสหาย แค่คนรัก...ลาไปไกล เจ็บมิคลาย           เจ้าอย่าหมายให้ใจนี้สิ้นลมลง ฉันรู้อยู่ขณะรักควรตริตรอง                   ใช้สมองอย่าหล